Alle vroeg me of ik schreef om dan alles van me af te schrijven.
‘Nee. Ik schrijf. (…) Gewoon.’
Ja, Alle schrijft als hij schrijft van zich af. Alle krijgt blijkbaar ‘t gevoel dat ‘t probleem in z’n hoofd dan minder wordt. Dat is waarschijnlijk ook de reden dat-ie probeert te schilderen. Dan kan-ie z’n gevoelens uiten.

Niet dat ik er niet in geloof; ‘t zou best kunnen dat ‘t juk van de wereld op m’n schouders lichter wordt, ‘t schrijven therapeutisch werkt. Ik merk ‘t echter niet daadwerkelijk. Dus ga ik er vooralsnog niet vanuit.

De ergernis blijft nl. Ook al maak ik er melding van. ‘t Blijft irritant dat er straaltjes uit de douchekop eigenzinnig in m’n oor spuiten als ik m’n oksels probeer te spoelen. & ‘t Blijft irritant dat je een straaltje denkt recht te hebben gestreken (‘t lijkt te helpen: ff met de vinger over de plek waar dat verminkte straaltje z’n oorsprong heeft), waarna ‘t plots met onverminderde energie rechtstreeks je oog probeert te belagen.

We proberen de wilde waterstromen te reguleren in Zijperspace.