Er is iets raars met ‘t klokje van m’n comp aan de hand. Sinds een dag of 2-3 is dat ‘t geval. Vanaf ‘s ochtends vroeg begint-ie achter te lopen. Begint met een onopvallend minuutje. Als ik echter een vrije dag heb, merk ik rond een uurtje of 12 dat ‘t is opgelopen tot zo’n 5 min of meer.
Ik kom vanavond rond een uurtje of 8 thuis & ‘t verschil is nog maar 2 min. Momenteel loopt-ie zelfs weer gelijk.

Misschien moeten we maar een herfsttijd instellen in Zijperspace, zodat we aan de overgang zomer/wintertijd kunnen wennen.

Wat een genot! M’n blog is opgenomen in ‘t zoekbestand van Google. Kwam er plots achter toen ik m’n naam in combinatie met bokbier wilde vinden. Leverde iets op waar ik eigenlijk een beetje versteld van stond: wat is dat nou voor iets geks? Dus meteen doorklikken. & Verdomd: ik krijg m’n eigen blog in beeld.

Terwijl ik een klein maandje geleden bijna konstant aan ‘t proberen was of Google m’n aanmelding al geregistreerd had. Totdat een vriendin vertelde dat dat wel een maandje kon duren. (Toch nog ff een paar dagen eigenwijs wat zoekwoorden ingevoerd, zonder resultaat).
Op dat bewuste moment had ik er net geen rekening mee gehouden. & Pardoes: daar staat-ie.

Had ‘t zelfde verschijnsel ook al bij andere bloggers opgemerkt (ik was er al achter gekomen dat wat dat betreft we allemaal door dezelfde fases gaan), opeens te ontdekken dat je wordt gevisiteerd op een zoekwoord, waarvan je nogeneens wist dat je ‘t gebruikt had. & Bovendien: wat moeten mensen met jouw gebruik van dat woord?
Ik zal maar eerlijk zijn: men had me gevonden dankzij ‘t gebruik van ‘t woord ‘onderbroek’. Tuurlijk wilde ik weten wat iemand meemaakt die zo’n zoekopdracht invoert (dat hoort bij de fase waar je op dat moment inzit; ik zei al: ik heb ‘t zelfde bij andere bloggers zien gebeuren) & vervolgens mijn onzin vind. Dus ‘t zelfde woord ingebracht & na lang doorklikken (‘t was werkelijk waar de laatste bladzijde die ik tevoorschijn wilde halen) was dit ‘t resultaat.

Zijperspace staat op nr 502 op de ranglijst van onderbroeken-taalgebruik.

1 Keer aangereden & plat op de straat gekwakt. 1 keer een dame bijna zelf aangereden die pardoes zichzelf & haar fiets midden op straat gooide. & Toenet verrot gescholden door een pizza-bezorger die de deur van z’n auto plotseling opengooide, zodat ik bijna ertegenaan reed.

Ik heb ff geen zin. M’n lichaam voelt blauw; ik wil genoegdoening, maar voel slechts agressie. Nu vertrouw ik ff de andere mensen niet meer.

Aan deze dag in Zijperspace hadden we nooit moeten beginnen.

over mensen die de ijzers keren

Ze kwamen vaak met z’n 3-en & we noemden ze al snel de Bush-brothers. Ze dronken in die tijd, juist vanwege de beroerde toestand waaruit ze probeerden op te krabbelen, alleen maar bush-bier van 12%. Snel beneveld voor relatief weinig geld. & In die hoedanigheid hielden ze ‘t wel een tijdje uit bij ‘t verkopen van de daklozenkrant.
Eigenlijk waren ze niet dakloos. Ze woonden met z’n 3-en, weliswaar in zeer onzekere omstandigheden, in een appartement dicht in de buurt. ‘t Zal vast geen luxe zijn geweest, want ze hadden toendertijd werkelijk niks: ‘t enige geld wat binnenkwam was dankzij verkoop van ‘t krantje.
Richie was de enige die vloeiend nederlands kon spreken, maar, ondanks z’n continue dronkenschap, ook in ‘t engels prima uit de voeten kon. Hoewel je dat af & toe niet zou verwachten als je zag in wat voor toestand hij de winkel binnentrad. ‘t Leek wel half strompelen, vooral als-ie bij ‘t overhandigen van de munten weer wat door z’n vingers liet glippen. Dat geld kon-ie niet missen, dus onder gekreun & gesteun werd gepoogd ‘t muntje weer boven water te krijgen. Op ‘t moment dat je dan dacht dat-ie erbij zou neerstorten, volgde een geestige opmerking die je nooit van een dronkelap zou verwachten.

Joe & Mike kropen langzaam maar zeker uit hun dal, maar Richie bleef er een beetje in hangen. Terwijl de 1e 2 overgestapt waren op ‘t drinken van 8.6, met gelijkwaardig alcohol-percentage, bleef Richie lang hangen in de veel stevigere Bush. Tenzij hij weer ‘ns een ziekte onder de leden kreeg & met spoed in ‘t ziekenhuis opgenomen moest worden.
2-3 weken later verscheen hij helemaal opgekalefaterd & volledig nuchter om z’n 1e bierflesje te halen alvorens weer aan de verkoop te beginnen. Waarna hij al snel weer begon te strompelen & met z’n schouder naar rechts ging hangen.

Plots verscheen Richie helemaal opgeknapt, geknipt & gestreken, vroeg in de winkel. Weliswaar om z’n 1e bush van de dag te kopen, maar ‘t was blijkbaar de bedoeling om op z’n paasbest de dag tegemoet te treden.
Enkele uren later verscheen-ie nogmaals, ditmaal in gezelschap van een kopie van ‘m: z’n broer uit de VS was ‘m komen opzoeken.
Die had een goede invloed op ‘m. Richie begon weer recht te lopen, besteedde wat meer aandacht aan kleren, stotterde & kreunde steeds minder & we kregen ‘m ook steeds minder te zien.
Op een gegeven moment zelfs helemaal niet. Hij was op vakantie naar Portugal gestuurd door z’n broer, wisten Joe & Mike ons te vertellen.

Toen-ie daarvan terugkwam merkten we op dat-ie er stukken beter uitzag. Dat lag volgens hem vooral aan ‘t feit dat-ie ‘t grootste gedeelte van z’n tijd aldaar wegens een infektie in ‘t ziekenhuis had gelegen. Hij had niet al te veel kunnen genieten van ‘t mooie klimaat dat Portugal rijk is.

Spoedig begon Richie weer krom te lopen. Van ‘t geld dat z’n broer ‘m had gegeven kocht-ie z’n bier. De daklozenkrant was voor alle 3 de heren verleden tijd. Joe & Mike hadden beiden een baan; Richie was volgens de organisatie te vaak te dronken. Dat was ook de reden waarom-ie op een gegeven moment niet meer bij Joe & Mike kon blijven. De huisbazin begon te klagen over overlast: alleen de 2 aan wie ze ‘t officieel verhuurde, mochten er blijven wonen. Richie moest opnieuw zwerven.

Hij scheen nog een keer bij Joe aan de deur geweest te zijn met de vraag of-ie ff mocht douchen. Joe gaf ‘m de sleutel van de douche, maar toen-ie een uur later daar langskwam om naar z’n werk te gaan, stond Richie nog steeds tegen de deur geleund. Totaal versuft stond-ie volledig voorovergebogen, veroorzaakt door problemen met z’n heup, met de sleutel ergens bij de drempel. ‘Richie, ga rechtop staan; ‘t sleutelgat zit niet zo laag.’ ‘Oh, vandaar dat ik ‘m niet kon vinden.’
Hij moest daar weg & zo snel mogelijk naar ‘t ziekenhuis gaan, zei Joe ‘m. Dat zou Richie doen.

Een week later belde de broer van Richie vanuit de VS Joe op om te melden dat Richie een paar dagen geleden in ‘t ziekenhuis was overleden & de dag ervoor begraven.

We houden niet meer zo van Bush in Zijperspace.

Ik begin te leren. Dmv xperimenteren, afwachten wat ‘t resultaat is & dan ‘t geheel nogmaals aanpassen.

Om enigszins een richtlijn te hebben bij mijn xperimenteerdrift, pakte ik m’n oude blog erbij, die officieel nog steeds bestaat, & veranderde daar de template. Natuurlijk wel een template met de mogelijkheid meel te versturen aan de blogger hemzelf. Vervolgens de html van de template uitpluizen, naspeuren wat de toverwoorden zijn om dit op de blog te laten verschijnen & kopiëren maar. (Ik weet ‘t dames/heren bloggers: voor jullie een koud kunstje; ik, daarentegen, moet zien te achterhalen hoe ze dat wiel hebben uitgevonden & zelf deze vinding op m’n nieuwe voertuig zien toe te passen).

‘t Kunstje was snel achterhaald; moest echter wel de juiste proporties, formulering van de nieuwe verschijning zien te vinden. Met behoorlijk wat heen & weer geklik in & uit Zijperspace hebben we uiteindelijk de voorlopige vorm ervoor gevonden. (Geneert u zich niet ‘gerichte post naar Zijperspace‘ te sturen).

Ik was toch al bezig: waarom niet meteen nog wat kleine aanpassingen. ‘t Zou leuk zijn als m’n blog dezelfde kleuren kreeg als m’n huis. De groene kleur was toendertijd gemakkelijk gevonden: ik had slechts te kiezen uit de beschikbare templates. Waarna de boel met rust gelaten diende te worden. Maar ik had nu de toverstaf in m’n hand; waarom niet ‘t geel van m’n wanden niet proberen toe te voegen.

Koud kunstje, bleek al snel.

De winterschilder is er in Zijperspace wat vroeger.

ondertussen in Zijperspace

Volgt hier een oproep. Reacties hieromtrent kunt u achterlaten bij ‘Poneer hier uw visie‘ of via ‘gerichte post naar Zijperspace‘.
Ook geconstateerde problemen kunt u hier kwijt. Gebruik zijpe@ecn.nl slechts indien bovenstaande optie niet blijkt te functioneren.

Zodat we samen een beter Zijperspace kunnen opbouwen.

Mag dat zomaar? Mij een xtra halve meter diepte geven in m’n tuin. Dat gaat toch ten koste van de tuin van de achterburen? Ze kunnen toch niet zomaar een halve meter van m’n buren afhalen?

Ik kreeg 2 weken geleden een schrijven binnen dat men achter de schutting zou gaan vervangen. Natuurlijk toch heel plotseling waren ze afgelopen maandag begonnen met de sloop van de oude. Op gegeven moment gingen ze balken plaatsen waar de nieuwe versie tegenaan zou moeten leunen. Toen zei m’n nieuwsgierigheid dat ik toch ‘ns poolshoogte moest gaan nemen.
Wat ik bevroedde bleek waar: ik had er een halve meter minstens op gewonnen. Een kale strook was een paar dagen later dat wat m’n tuin scheidde van de nieuwe houten wand.

Dat wordt weer xtra plantjes plaatsen ‘t volgend seizoen, dacht ik. Een halve meter xtra vrijheid gewonnen. ‘t Volgende moment zag ik echter ook dat geen van de afrasteringen van de buren die xtra halve meter overbrugde. Dat zou wat andere problemen kunnen veroorzaken. Vindt nl maar ‘ns een precies gelijkende afscheiding van een halve meter voor een tuin die al een tiental jaren met ‘t zelfde materiaal is begrensd. Dat spul is nergens meer te koop. Laat je ‘t zo, dan hebben ze een onaangekondigde onbetegelde steeg van een halve meter gecreëerd. (Een heerlijke doorloop voor de plaatselijke junks, voorzover die in dit blok wonen).

Zou ‘t zo zijn dat er ooit onrechtmatig een stuk grond van de tuinen van de woningen aan deze zijde van ‘ t blok was ingenomen? Hebben ze ‘ns naar de plattegronden & de eigendomspapieren gekeken & plots geconcludeerd dat ‘t teruggedraaid moest worden? Ik snap ‘t niet; zoiets kan toch niet legaal onaangekondigd gerealiseerd worden. Dat plots de 1 een halve meter minder tuin krijgt & de ander meer. Daarvoor is de hollandse samenleving toch veel te veel voor gebureaucratiseerd om dat niet ergens op papier te hebben staan?

In Zijperspace heeft men daar geen papieren voor nodig.

zijnde geen onderdeel van m’n verlanglijstjes

Dat dat vooral ff duidelijk naar voren is gebracht. Want ik wil nl niet dat mijn lijstjes geassocieerd worden met zo’n verzamelsite als MijnVerlanglijstje.com. Een site die zoveel mogelijk mensen verzameld om ze op een zo simpel mogelijke manier met elkaar te laten communiceren. Dmv ‘t opstellen van verlanglijstjes. Als er iemand een kado voor persoon in kwestie heeft gekocht, dient ‘t in de lijst gevinkt te worden & de wens wordt doorgestreept. (‘t Mag vooral niet per ongeluk dubbel gekocht worden; feestjes & partijen horen immers soepel & vloeiend georganiseerd te zijn; zo ook de presentjes).
Neem ook eens een kijkje in het gastenboek.” Want dan slaat de dommigheid je met verstomming. John Lie kan ‘t niet laten dat treffend voor mij te illustreren: “Als iedereen dat gaat gebruiken wordt het heel succesvol.”

(Wijzelijk werd er een moment van stilte ingelast na ‘t lezen van deze zinsnede)

Ik heb nog ff geprobeerd of Jan de Vries hier geregistreerd stond, maar was eigenlijk opgelucht toen ‘t bleek dat dat niet zo was. Ik hoefde me niet verder te begeven in de grochten van kleinburgerlijk Nederland.

We blijven voorlopig kluizenaar in Zijperspace.

over mensen die de ijzers keren

De zoon van Nanni Moretti gaat dood in z’n laatste film La stanza del figlio. Ik ben er gister getuige van geweest. ‘t Hele gezin was er kapot van.
‘t Werd in de div per ongeluk voor ogen gekomen recensies aangekondigd: ook ‘t publiek zou de ogen niet droog houden.

Ik ben keihard. Gehard door andere ‘echte’ mensen die doodgaan. Ik kon ‘t lichaam niet zien als een dood lichaam, toen ‘t getoond werd in de kist. Ik kon wel de treurnis van de familie voelen toen de kist werd dicht gesoldeerd. Maar ook dat bleef niet al te lang echt.

‘t Was duidelijker toen ik zelf niet in een kist mocht kijken, omdat ‘t gezicht van de dode te toegetakeld was. ‘t Was aangrijpender toen ik zelf slechts naar een foto van die jongen mocht kijken, die geëtaleerd stond bovenop z’n kist.

Maar de film verhaalde niet over een mens die doodging; ‘t ging over een gezin dat verder moest elkaar te begrijpen zonder de aanwezigheid van de zoon, of juist omdat die zoon niet meer aanwezig was.

Dat proces heb ik met genoemde dode jongen niet meegemaakt. De familie slechts 1 keer teruggezien: bij ‘t graf toen hij 1 jaar dood was.

De doden leven ver weg in Zijperspace.

Doe je zoveel moeite: hardverwarmende teksten, innemende verhaaltjes, tot de verbeelding sprekende anekdotes (bovendien slap geouwehoer) & eindelijk durft ook heer/mevrouw de lezer een reaktie te geven & dan is dit ‘t resultaat. ‘t Lijkt op ‘t pakketje van Merel: je weet dat er iets gearriveerd is, maar je kan er nog niet bij om te onthullen wat er in zit. & Die godvergeten nieuwsgierigheid waar ik m’n leven lang al last van heb giert door m’n kop. Eigenlijk is ‘t schrijven van deze verontwaardiging therapeutisch bedoeld: ‘t uitstellen van draconische vernietigende maatregelen.
Ik moet er gewoon ff geen aandacht aan schenken & morgen opnieuw verrast zijn alsof ik ze voor ‘t 1st zie.

In Zijperspace krijgen we de post immers altijd te laat.