Maand: december 2001

‘t Oudste woord van de nederlandse taal stamt, voor zover bekend & volgens ‘t Chronologisch Woordenboek, uit ‘t jaar 107 na Chr. ‘Wad’, dat staat voor ‘een doorwaadbare plaats’, is ‘t woord waar ‘t boek mee begint. ‘t Laatste woord ‘weblog’ stamt uit ‘t jaar 2000; op deze plek geen noodzaak uit te leggen wat de beschrijving ervan is. (Buiten dat: ‘t boek zat in plastic verpakt & moest geloof ik 160,- kosten).

Deze gegevens bij elkaar gevoegd, besluit ik voortaan een wadweblog te willen vullen.

Hoedt u zich voor natte voeten bij bezoek aan Zijperspace.

‘Ik wilde graag een boekenbon hebben. Heeft u er misschien 1tje van 50,-?’
‘Op dit moment heb ik alleen van 44,- & 55,-. Dat komt door de euro.’
‘Oh, maar ik wilde ‘t pinnen. Kan ik al euro’s pinnen dan?’
‘Ja, hoor; dat maakt niet zoveel uit. ‘t Is gewoon een prijs in guldens wat u pint. Welke bon wilde u dan hebben?’
‘Graag dan een bon van 50,-.’
‘Die heb ik niet. U kunt alleen bonnen voor 44,- of 55,- kopen.’
‘Als ik er dan 6,- bijdoe, dan heb ik bij elkaar dus in ieder geval een bon van 50,-.’
‘Nee, want de bon zelf is maar 44,- waard.’
‘Maar ik pin 44,- & leg er dan 6,- uit m’n portemonnee bij. Dan heb ik toch een bon van 50,-?’
‘Ik heb geen bonnen van 50,-, mevrouw. Slechts bonnen die 44,- of 55,- waard zijn.’
‘Ik zal wel dom zijn, mevrouw, maar ik snap ‘t niet. Ik wilde slechts een bon van 50,-.’
‘Er bestaan geen bonnen van 50,- meer. Dus kunt u alleen die van 44,- of van 55,- kopen.’
‘Dat zal dan wel. Kan ik dat bedrag dan wel in euro’s pinnen?’
”t Is ook best ingewikkeld, die overgang.’

Een bepaalde vasthoudendheid is noodzakelijk in overgangstijden in Zijperspace.

I am a Breakout Bat. I am an abstract sort of creature, who dislikes any sort of restraint. If you try to pigeonhole me, I’ll break the box, and come back for more. I don’t have any particular ambitions, I just drift, but I am adept at keeping life going along.

We danken bij deze Merel voor deze gewonnen zelfkennis.

Voor de afwisseling doen we wat meer pong ipv ping in Zijperspace.

Geduld hebben.
zwijgen tot gaar.
kook & borrel.
vocht verdampt.
smaak voltrokken.

Zeker als men hapt.
dient mond dicht
gehanteerd.

Oeps, in Zijperspace.

Eindelijk kan ik weer laten weten dat ik ben. Dat mag niet te lang meer duren via deze weg. Deze weg blokkeert de continuïteit nl drastisch. De continuïteit van welbevinden, dat is.

Er worden maatregelen genomen alhier. & Ook ginder zijn ze bezig. Ginder zijn ze alle beschikbare troepen aan ‘t inzetten, daar hebben we van hieruit geen invloed op. Hier wordt gewerkt aan ‘t masterplan. ‘t Beginsel van ‘t masterplan is er al.

Zijperspace wordt puntcom, Ma.

Z’n telefoon gaat over & hij haalt een massief ding tevoorschijn, dat-ie aan z’n oor zet. Waarna hij begint te praten tot een zekere schat & mij een paar minuten links laat liggen.

Een paar jaar geleden kwam-ie gedurende de zomer elke dag wel even langs om een ½e liter bier te halen. Die had-ie dan in een mum van tijd achterover geslagen. Net lang genoeg om enkele zinnetjes te horen over hoe ‘t met ‘m ging.
Ondanks die bepaalde mate van openheid bleef-ie mysterieus. Er was iets aan ‘m waar je geen grip op had. Ik wist dat-ie net terug was van de hele wereld over & dat-ie op dat moment lichtelijk aan de grond zat. Ik meen me te herinneren dat-ie zelfs geen dak boven z’n hoofd had. & Toch liep-ie in dikke lange jassen die in stijl over z’n lichaam pasten, & had z’n kapsel iets waardoor elke jongedame afscheid van haar eigen huiskater zou willen nemen. & Door die blik in z’n helder blauwgroene ogen wilde je automatisch dat-ie iets van z’n verleden zou prijs geven, want ‘t was zo makkelijk belangstelling voor ‘m te hebben, omdat z’n gezicht nou 1maal makkelijk uitnodigden daartoe. Maar wat ik nou te weten kwam als-ie kort wat zinnetjes vertelde? Ik wist dat-ie weer verder moest, dat was alles.

‘Da’s een prehistorisch groot model mobieltje, ‘ zei ik ‘m.
‘Nee, dat valt wel mee. Hij kan nl faxen, ik heb er een schermpje op zitten, zodat ik bewegende beelden kan zien, & ‘t is gelijk een computer. Ik heb ‘m vaak nodig voor m’n werk; kan m’n werk niet zonder doen.’
Ik vond al dat-ie een opvallend strak pak aan had onder z’n leren jas. Ik had 1st gedacht dat dat kwam door ‘t feest, wat ‘m afgelopen nacht niet thuis had doen belanden, zoals-ie tegenover de ‘schat’ had uitgelegd. Nu begon dat pak een andere funktie uit te stralen. Was-ie 1 van de nieuwe rijken dankzij die nieuwe economie?

‘Waar heb je zoveel funkties dan allemaal voor nodig?’
‘Ik ben lijfwacht & moet de hele tijd met iedereen in kontakt kunnen staan.’
Oja, hij was ook nog breed & groot, ook al was-ie niet groot.

Meer weten is minder snappen in Zijperspace.

Afgelopen 12 uur ben ik vooral kwaad geweest.
Dat ben ik niet zo vaak. Dat is waarschijnlijk de reden waarom ‘t zoveel invloed op m’n gemoedsstemming heeft, waarom ik ‘t gevoel heb er niet mee om te kunnen gaan, waarom alles in ‘t teken van die kwaadheid staat. Hele scenario’s passeren in m’n hoofd de revu waarbij ik ‘t verleden een andere loop geef door anders op de dingen die gebeuren te reageren.

Ik was van plan me de hele dag stil te houden, maar da’s ook niet iets wat ik makkelijk doe.
‘t Verleden is definitief verleden. & Ik blijk er geen invloed op te hebben. Ik probeer m’n gedachten te verzetten door me ergens anders mee bezig te houden.

Maar kwaad zijn we nog steeds in Zijperspace.

Onderstaande post heb ik gister al geschreven, wilde ik ook plaatsen, maar Blogger bleek ontdaan te moeten worden van hack-werkzaamheden. Waardoor vanaf 5 uur gistermiddag tot vanochtend ik-weet-niet-hoelaat bloggen onmogelijk was.

Ieder ander zou zich door zo’n storing niet laten tegenhouden &, vooral met een produktie als die van mij, gewoon op een andere manier door blijven schrijven. Daar heb je geen blogger-scherm voor nodig, zou je denken.

Helaas blijkt dat bij mij wel nodig. Anders is ‘t niet echt, lijken m’n hersencellen mij te willen wijsmaken. & Kom daar maar ‘ns tegen in opstand. Weliswaar blijf ik de hele dag doorgaan met mijmeren over wat te schrijven, vormen zich onderwerpen in m’n hoofd, & ben ik me wel degelijk bewust van de kms zinnen die als krioelende slangen zich in m’n lichaam voortbewegen, maar slechts enkele aantekeningen verschijnen hiervan op de achterkant van een bierviltje.
De uren voor ‘t beeldscherm worden slechts besteed aan ‘t zoeken & installeren van hebbedingetjes; ‘t lijkt alsof de gedachte aan tekst & ‘t schrijven ervan zo diep mogelijk wordt weggestopt. Dat mag pas weer tevoorschijn komen zogauw ik weer kan publiceren.

‘t Nest krioelende slangen bevindt zich nog ergens in m’n hoofd, ligt naar omstandigheden rustig te relaxen zo vroeg in de morgen. ‘t Zal 1 dezer dagen een uitweg willen bewerkstelligen, waarbij ‘t de knoop waarmee ‘t gedwongen wordt te blijven waar ‘t is, omdat alle zinnen zodoende verweven zijn met elkaar, zal moeten ontrafelen.

Tot die tijd verblijven wij in Zijperspace.

M’n kerstbonus is al een paar dagen binnen, maar ik kan er niks mee.

De homp Roquefort zit momenteel nog in m’n jaszak; daarnet opgehaald van m’n werk, omdat ik vergeten was ‘t mee te nemen. Ik zou echter niet weten wat ik met zo’n brok kaas moet. Ik kan er wel een broodje of iets dergelijks mee beleggen, maar ben bang dat ik snel verveeld zal raken van de sterke zoute smaak. Ik zou ook bij een spaghetti-maaltijd gebruikt kunnen worden, ware ‘t niet dat ik daarvoor niet de juiste boodschappen in huis heb gehaald van de week.

De fles zogenaamde champagne bleek volgens m’n collega niet meer te zijn dan een soort bubbeltjes-wijn. Dat zou nog een opluchting kunnen zijn, daar m’n lichaam champagne niet apprecieert, maar ook wijn is niet aan mij besteed.
Die heb ik gister dus maar achtergelaten bij m’n collega’s, dan was ik er tenminste van af. Tenslotte staat de fles van 3 jaar geleden nog steeds in m’n kelder te verschimmelen.

Wat moet je met zulke giften?
Vooral dankbaar zijn, natuurlijk, vanwege de zorgvuldige overwegingen die de baas uiteindelijk heeft doen besluiten te kiezen voor deze samenstelling.

De 250 piek die ik als echte bonus heb gekregen, zitten nog steeds op dezelfde plek: in m’n portemonnaie. Dat brandt, want ‘t zou graag uitgegeven worden aan een cd. Alle winkels zijn echter op 2e kerstdag, de 1e dag dat ik weer ‘ns tijd heb om me heen te kijken wat er zoal op de wereld te koop is, nog steeds gesloten. Ik zou ‘t graag op m’n spaarrekening storten, maar de banken voeren ‘tzelfde beleid als de winkels kwa openingstijden gedurende kerst.
‘t Bedrag ziet zich gedwongen te blijven zitten waar ‘t zit, tot ik vrijdag tijd heb er iets van zal kunnen lozen in winkel dan wel bank.

Met de 22 miljoen die ik met m’n oudejaarslot win, koop ik m’n beide werkgevers uit (‘t kerstpakket van m’n 2e werkgever bestaat helemaal niet, heeft nooit bestaan & zal ook nooit tot leven komen), alleen maar om tegenover ‘t personeel een beter gratificatie-beleid te kunnen voeren.
Maar dat duurt nog een week voordat dat bekend wordt.

Voorlopig kunnen we daar niet zoveel mee in Zijperspace.

(Mocht men ‘t nog niet geconcludeerd hebben, of reeds vernomen; bij deze een 1-malige bekentenis. Hoewel bekentenis misschien niet ‘t juiste woord is, omdat ik niet ermee wil beweren iets fouts uit te oefenen in die bezigheid. ‘Bekendmaking’ vind ik echter ook niet op z’n plaats. Edoch:
Ik werk in ‘t proeflokaal van een brouwerij. Zodat onderstaande beter in z’n kontext gezien kan worden.)

Ik heb al m’n kerstcd’s meegenomen. We draaien in ‘t proeflokaal nooit muziek, behalve op 1 januari & na sluitingstijd bij ‘t schoonmaken. Maar tijdens kerstmis wil ik nog wel een uitzondering maken, daar ik ‘t veel te leuk vind bepaalde kerstliedjes ten gehore te brengen.

Om ½ 3, een ½ uur voor opening, krijg ik ‘t 1e telefoontje met de vraag of we op deze kerstdag wel open zijn.
‘We zijn op alle feestdagen open. (…) Ja, met de gebruikelijke openingstijden.’

Omdat de brouwerij 25 & 26 december geopend is, wordt elders kerstfeest gevierd. Nieuwjaarsdag is verplaatst naar 1 januari. Op die dag zijn we open vanaf 4 uur.

5 Voor 3: Mompel slentert al voor de deur. Niemand zou zo’n naam willen dragen, maar Mompel zegt dat-ie al jaren zo wordt genoemd. Ontstaan doordat hij ging mompelen & onverstaanbaar werd na een paar biertjes. Als-ie straks binnenkomt legt-ie z’n hand op z’n borst & maakt een lichte buiging bij wijze van groet.

Ik ben vandaag in verfletst groen gekleed. M’n broek is bij ‘t kruis nog vies van de vele kratten sjouwen gister. Dat valt me nu pas op; te laat voor een schone. M’n t-shirt zegt dat ik een arrogante eikel ben.

De 1e 10 geopende minuten lijken zeer veel op die van vorig jaar: Barrie & Mompel gaan op nevenstaande barkrukken zitten; Jan haalt nog net even een kerstpakket; Jörg moet z’n drankvoorraad bijvullen & zal waarschijnlijk over een ½ uur 4 bier genuttigd hebben. Alleen Lecek heb ik vorig jaar niet gezien tijdens ‘t 1e uur.

‘t Wordt sneller druk dan ik van te voren verwacht had. Maar wat is druk als nogeneens ¼ van de zitplaatsen bezet is.

Peter Sap treedt binnen & neemt plaats op een kruk. Als ook Nico op dezelfde rij van Barrie & Mompel gaat zitten, maakt ‘t de verlangde rij van beroepsmopperaars kompleet. Iets wat elk zichzelf respecterende horeca-gelegenheid niet kan ontberen. Zeker niet op 1e kerstdag.

Chiel is al aangeschoten, concludeer ik uit z’n rode kop & z’n alcohol-wasemende adem.
‘Weet jij hoe Peppi & Kokki op z’n duits heten? (….) Peppi und Kokki.’
&: ‘Ton is de snelste barman die ik ooit gezien heb in m’n leven.’
‘Dank je Chiel.’
Hij wil nog een 3e biertje. Ik kijk ‘m aan alsof ik ‘m niet goed verstaan heb.
‘Ik zei dat ik nog wel een biertje lust.’
Ik tap er toch nog 1tje in.
‘Ik had je wel verstaan hoor. Ik was alleen aan ‘t denken of ‘t wel verstandig was je nog een biertje te geven. We willen nl niet meer dat je hier aangeschoten rondloopt. & Ik was dus aan ‘t overwegen of je deze nog wel kon hebben zonder lastig te worden.’
‘Ik was al aangeschoten toen ik binnenkwam.’
‘Ja, dat weet ik. Daarom zeg ik ‘t ook.’
Chiel legt z’n hand op de mijne.
‘Ik vind ‘t goed. Ik ga weg na deze. Je bent een schat.’

Nico krijgt een biertje aangeboden van Peter. Zeer snel wordt deze geledigd, waarna hij er nog 1 bij mij bestelt. De anderen zijn nogeneens halverwege ‘t glas.

Ik heb bijna geen tijd om te schrijven. Tussen enkele klanten door heb ik steeds een klein minuutje de tijd om een aantekening te maken. Pas als m’n collega om 5 uur arriveert, kan ik de pen weer af & toe vatten.
Ook aan Okke is de binnenkomst van m’n collega niet onopgemerkt voorbijgegaan. Op zijn leeftijd heeft-ie nog steeds niet genoeg van ‘t verlangend kijken naar stevige mannenlichamen zoals die van m’n collega. Okke heeft vooral op ‘t toilet behoefte aan een schuinse blik als-ie m’n collega (toevallig) plassend aantreft. M’n collega ziet op dit moment echter niet dat Okke behoefte lijkt te hebben aan iets, zodat ik ‘m (‘oh, teleurstelling’ lees ik) een biertje moet serveren.

Daar is Kaj. Dit is dan waarschijnlijk de 1e keer dat Nico & Kaj elkaar hier treffen sinds ze 3 jaar geleden op dezelfde feestdag met elkaar op de vuist wilden gaan. Kaj voelde zich steeds meer opzij geschoven door de rug van Nico die dag, waardoor-ie veel te weinig barruimte overhield.
‘t Lijkt alsof ze elkaars gezichten niet hebben onthouden.

‘Gezellig, hè?’ zegt m’n collega met een big smile.
We gaan de ‘alleners’ tellen. ‘t Grootste gedeelte van de cliëntèle aan de bar behoort tot deze groep: zijn zonder gezelschap binnengekomen & hebben slechts een gesprekspartner gevonden in degeen die toevallig ernaast is komen zitten.
‘Broer & zus aan de bar horen niet bij de alleners. & De ethiopiërs ook niet.’
‘De ethiopiërs komen ook altijd alleen. Maar die treffen een grote groep landgenoten & dan zijn ze niet meer alleen.’

De ethiopiërs zijn hier vaak, maar vooral met kerst komen ze in grote getale. Ze vieren niet tegelijk met ons kerst (als dat al in hun ietwat andere christelijke geloof bestaat) & zijn dus blij dat er tenminste een plek voor drank geopend is. ‘t Zijn echter alleen maar mannen; zelden is er een vrouw in hun gezelschap.
Een dame wil even bellen. Daarvoor moet ze in de hoek zijn van de bar. De ethiopiër die daar zit weigert haar er langs te laten. Zelfs niet nadat ik ‘m heb duidelijk gemaakt dat ze er langs moet om bij de telefoon te kunnen. Ik maak me kwaad & laat ‘t z’n vriend ook merken die net van de wc afkomt.
Ik krijg ‘t vermoeden dat ‘t gedrag veroorzaakt wordt doordat ‘t een vrouw is die langs wil. De mannen denken dat ik me opwind vanwege hun ander komaf, maar ik weet, door gebruik te maken van m’n funktie als de ‘baas’, de boel weer in ‘t recht te trekken. We drinken er zogenaamd een biertje op, na enkele minuten woorden gewisseld te hebben.

De kerstgedachte wordt bijna nooit vertaald in de hoeveelheid fooi die we aan ‘t eind van de avond in onze zak kunnen steken.

Deze kerstdag was een uitzondering in Zijperspace.