Maand: januari 2002

Ik werd er aan herinnerd door een stukje van Merel: ‘t is bijna weer tijd voor ‘t International Film Festival Rotterdam (IFFR). Daar bedoel ik niet mee te zeggen dat ik die kant op ga; die verslaving heb ik grootdeels achter me gelaten. Maar ‘t roept wel degelijk herinneringen op aan vervlogen tijden.

Tijden van kramp in benen door te weinig ruimte.
Van diep in de nacht naar bed & zo vroeg mogelijk op om bijtijds de daglijst weer door te nemen, zodat we opnieuw kaarten konden bemachtigen voor ‘t perfekte filmrooster.
Van diplomatiek op tijd in de rij voor de zaal te staan om de meest ideale zitplek te bemachtigen, waarvan slechts Bas & ik wisten dat ‘t optimaal comfort bood.
Van poging tot versieren door Howard Feinstein, de interviewer aan ‘t eind van de avond, die me uitnodigde voor lunch, wat voor mij ontbijt betekende, & vervolgens m’n piemel wilde zien.
Van 6 films minstens op een dag.
Van 10 dagen logeren met z’n 2-en bij Otto (als ‘t moest met z’n 3-en), die voor die gelegenheid in z’n eigen logeerkamer verbleef.
Van m’n 1e perskaart, waar ik juist dat jaar niet van kon profiteren doordat ik geld moest verdienen wegens algehele blut.
Van m’n 2e perskaart, maar zonder Bas, m’n eeuwige maat, eenzaam slenterend van film naar film, persvoorstelling naar persborrel, alwaar niemand geloofde dat ik er bij hoorde, ikzelf incluis.
Van languit liggen in zoveel mogelijk stoelen, zolang mogelijk ogen open, maar toch nog slaap inhalend halverwege de film.
Van verliefd, aan ‘t eind van de nacht in ‘t Hilton Hotel, op zoveel mogelijk vrouwen met film & tv-achtergrond, want dronken & samen met Bas op zoek naar avontuur.
Van filmposters jatten.
Van filmrecensenten die we verafschuwden, want veel te oud om normaal naar een film te kunnen beschouwen.
Van aanvallen van migraine; negerend, want elke film moest deels gezien worden; dan maar 5 minuten de ogen dicht.
Van storm, sneeuw, regen, rijen, wind, kou, te weinig kleren & warme zalen.
Van armoe & te veel geld uitgeven.
Van Bas de ruimte geven om de vrouw van z’n leven te veroveren.
Van gesprekken met Bas over de vrouw die niet de vrouw van z’n leven was.
Van dansen, vooral veel dansen, als de laatste films waren afgelopen & Film & Tv zich verzamelde op & rond de dansvloer in ‘t Hilton.
Van bestellingen bij bardames die me nog kenden van vorig jaar.
Van spijt niet nog een keer er voor te kunnen gaan.

Vervlogen tijden met Bas, dag in, dag uit, dansen, struinen, hangen, wachten, slenteren, drinken, kijken, verliefd worden op willekeurige vrouw met Bas.

& Praten, vooral veel woorden als er geen beelden waren in Zijperspace.

We zijn er niet uitgekomen. De vraag was of degene die bij Appelsientje gewerkt zou hebben, wel te vertrouwen was.
Maar, zo zei de collega die met ‘t verhaal aankwam, een ander persoon had ‘t verhaal bevestigd & die was niet zo vaag.

Ik vertrouwde ‘t verhaal meteen, maar ik heet dan ook goedgelovig te zijn. Ik geloofde ‘t totdat m’n andere collega met ‘t vaagheid-argument over de bron van ‘t verhaal kwam. Ik hechtte meteen geen waarde meer aan de anekdote. Waarop tegen-argument volgde in de vorm van ‘t berichten waar ‘t verhaal vandaan kwam & hoe ‘t werd bevestigd. & Ik bevond me weer aan de andere kant van ‘t gelijk.

Jus d’orange met vruchtvlees uit een pak bestaat niet. Voor dat zogenaamde vruchtvlees wordt crêpe-papier gebruikt.

Slechts op feesten & partijen is vruchtvlees verkrijgbaar in Zijperspace, al of niet van crêpe.

It would be wrong to contradict the notion that connects beer with happiness and more pleasure. But for many people for centuries it was a trade, a way to make a living, and one which involved a great deal of hard work under difficult conditions. It also carried with it uncertainty about the work and uncertainty about the outcome of all the effort.

Unger, Richard W.:
A history of brewing in Holland: 900-1900; economy, technology and the state / by Richard W. Unger. – Leiden ; Boston ; Köln : Brill, 2001

Waarvan acte, in Zijperspace.

Ik heb fans. En dit is de winkel van 1 van de 2.

Thank you for being so helpful to use while we were in Amsterdam. Thank you also for the fine beers. I hope you like this t-shirt.

etc.

Tuurlijk vind ik ‘t leuk als ik uit de VS zulk fanmail & een bier-shirt krijg toegestuurd.

We zijn gek op bier-shirts in Zijperspace.

Er werd me gister een bakbrommer aangeboden voor slechts 700 gulden (de optie om ‘t gulden-teken te typen dmv alt-nogwat is helaas verdwenen). Ik heb ‘m niet gezien, maar je zou er zo op weg kunnen rijden, werd me verzekerd. Da’s wel belangrijk, want echt knutselen aan een brommer kan ik niet.

Ik heb een paar jaar geleden al eerder 1 in bezit gehad, maar door gebrek aan technisch knowhow is ‘t op een mislukking uitgelopen. Weliswaar had ik div mensen om me heen die me wilden helpen bij calamiteiten, maar op een gegeven moment moest ik ‘m uit handen geven voor een grote operatie. Tegen ‘t eind van deze reperatie is de bakbrommer ontvreemd. De bakbrommer heeft me aardig wat geld gekost & relatief weinig rijplezier.

Als ik er een ritje op maakte, was ‘t plezier echter wel intens. Nooit autorijlessen genomen & dan opeens de mogelijkheid hebben om jezelf motorisch te vervoeren, met de mogelijkheid tot grote hoeveelheden bagage, geeft een heerlijk gevoel van vrijheid.
Ik had plannen om met de bak op vakantie te gaan. Gewoon, wegtuffen & kijken waar ik zou belanden. Geen zorgen over lichamelijke vermoeidheid of onoverbrugbare kms; in staat om een kratje bier ergens weg te halen & mee te nemen naar huis.
De konstante problemen die ‘t blok elke keer veroorzaakte weerhielden mij ervan. & De mate van aantrekkelijkheid die de bakbrommer uitstraalde voor zich vervelende vandalen.

Ik had de moed al opgegeven; iemand anders mocht er gebruik van maken als deze er voor zou zorgen dat-ie gerepareerd werd.

Moet ‘t risico maar niet nemen, ook al is ‘t een kopie.

De fiets blijft ‘t snelste vervoermiddel in Zijperspace.

Ik vond ‘t afschuwelijk. Ik wist toch dat ‘t niet zou gaan lukken. Maar ja, m’n moeder was veel te druk in de keuken bezig, of had net ‘t breiwerk voor m’n nieuwe trui in haar handen, waardoor ik wel in de gangkast moest gaan zoeken naar de spullen die zij op dat moment nodig had.

Buiten ‘t feit dat ik geboren ben met 2 linkerhanden, waarmee te leven viel, want een veel voorkomende kwaal in de familie, ben ik ongelukkigerwijs behept met ogen die dezelfde neiging hebben. Logisch dat mijn moeder bij familie-bezoek niet onder stoelen of banken stak dat ik een zeldzaam exemplaar was: maar liefst 2 linker ogen!

Ik kon nooit iets vinden. Hele dozen met pakken melk stonden opgestapeld in de gangkast, maar als ik er op uitgestuurd werd, hadden zij zich en masse verstopt .Totdat m’n moeder, na hopeloze beschrijvingen waar ik m’n blik naar moest richten, uiteindelijk zelf opstond & m’n neus op ‘t te vinden object drukte. (Ze heeft ooit wel ‘ns gedreigd dat letterlijk te zullen doen, maar ik kan me niet herinneren dat dat dreigement is waargemaakt).

Op gegeven moment begon de verzuchting al voordat ik weggestuurd werd voor de zoekopdracht: ik zou ‘t waarschijnlijk toch niet vinden. Ze kon beter zelf gaan zoeken & de boel laten aanbranden, luidde die zucht, dan mij laten speuren op de verkeerde plaatsen, waarna haar hulp toch nodig zou blijken & de boel alsnog zou aanbranden.

De zucht werd een selffullfilling prophecy: ik kon niets meer vinden. Niet in laatjes van ‘t dressoir, in ‘t vriesvak, tussen de spullen van m’n broers, ‘t gereedschap van m’n vader of de jassen aan de kapstok. & Altijd bleek terstond ‘t gezochte goed in een handbeweging tevoorschijn getoverd als anderen mij hulp moesten bieden.

‘t Was alsof men een goocheltruc toepaste op de situatie, maar toch bleef ik m’n moeder geloven dat er iets mis was met mij & m’n ogen.

Volgt nu een zoektocht naar Zijperspace.

Tegenwoordig gaat ‘t wel redelijk goed met Boekenman. Hoewel-ie geen boeken meer verkoopt die hij bij ‘t Leger de Heils heeft weggehaald. ‘t Schijnt dat-ie weer wat werk mag verrichten voor z’n vader, waarbij je ‘m voorbij kan zien komen op straat met stapels dozen, bestemd voor de tijdelijke opslag van boeken. Daar verdient-ie wat zakgeld mee, dat-ie kan besteden aan oa bier.
‘Maar geen drugs meer hoor, Ton. Da’s helemaal niet goed voor me.’

‘t Is ‘m schijnbaar van kindsbeen met de paplepel ingegoten dat je met boeken geld kan verdienen.
‘Hoe slecht ‘t ook met je mag gaan: met boeken red je je er wel uit,’ lijkt z’n vader ‘m verteld te hebben. Maar op een andere manier dan wijsheid er uit halen, zoals waarschijnlijk de overtuiging van de klanten van ‘t familiebedrijf luidt.

Ik ben ‘m wel eens tegengekomen in een wachtkamer. Eenieder was druk bezig met wachten, maar hij was zolang mogelijk verdwaasd aan ‘t genieten van de warmte. Hij is ook wel ‘ns hard voor me weggerend, omdat-ie bang was dat ik ‘m verdacht van diefstal. & Ik heb ‘m eens weggestuurd omdat-ie bij iedereen geld zat los te troggelen. Vaker zag ik ‘m zwalkend over straat, luid schreeuwend of zingend; waarschijnlijk zichzelf nogeneens bewust van z’n luidruchtig gedrag. Maar hij staat nog steeds vooral bekend om de boeken die hij te koop had tussen 1 & 2 gulden 50.

Tegenwoordig weet-ie waar-ie is als-ie bij me binnen komt lopen: ‘Hé, Ton. Ik kom even een biertje bij je halen. Red ik dat voor € 1,15?’ Daarna begint-ie in zichzelf te brabbelen, maar als je daar op ingaat, is-ie in staat om er een beetje gesprek van te maken.
Bovendien had ik nooit van ‘m verwacht dat-ie ooit m’n naam zou onthouden.

‘t Gaat goed met Boekenman. Ik zag ‘m zelfs een rolletje spelen in Jiskefet. Naast Michiel Romeijn liep-ie over de boekenmarkt bij de Oudemanhuispoort.
‘Ik heb er een geeltje mee verdiend,’ vertelde hij.

We zouden boeken kunnen vullen in Zijperspace over Boekenman.

Ik denk een leuk stukje geplaatst te hebben, vooral niet hoogstaand, maar een soortemet knipoog naar Gaby, momenteel toch wel de leukste linkdumper die er over is (sorry, Gaby: ik wilde voor je stemmen in tenminste 3 categorieën, maar ‘t zat me tijdens ‘t stemmen niet mee & daardoor verloor ik m’n geduld). & Onverwachts blijkt Gaby mijn persiflage opgemerkt te hebben & linkt hij op zijn blog terug naar Zijperspace.

Zeer tot ongenoegen van BH (er moet geloof ik (ed) achter), want die blijkt mijn humor slechts te zien als simpele kopieerlust, geldingsdrang & misschien heeft-ie nog wel andere benamingen voor mijn gedrag gevonden. Terwijl ik slechts een aardig grapje maakte naar iemand, die ik, in ieder geval wegens zijn blog, waardeer.

Nee, ik moet er aan geloven, ik ben goedkoop, kopieer etcetera. Dus moet-ie dat ook laten weten via m’n blog. & Bovendien schijnt-ie te geloven dat ik spacecake gebruik, hoewel dat al 17 jaar uit is hier in Zijperspace. Zijperspace, dat nooit de ambitie heeft gehad in te zijn, laat staan dat ooit te worden.

Daarbij raakt BH echter wel per ongeluk verdwaald in ‘t verkeerde Zijperspace.
(Maakt u zich vooral niet ongerust: klik gewoon; u komt vanzelf weer hier terug)

Sorry, Gaby. ‘t Leek me nodig je lijstje op enkele punten aan te passen. Blijkbaar word ook jij een dagje ouder & ben je niet volledig op de hoogte van wat er leeft.
Dus volgen hier de aanpassingen aan de moderne tijd:

leuk zeg/gangster
euro/gulden
er gewoon zijn/onbereikbaar
telefoongesprek/sms
Lord of the rings/Monster inc
warme winterkleuren/felle kleuren
Zaal Hollandia/Rayman is laat
blogs/weblogs
sex/camsex
geen kaartje kopen/niet de NS
in/uit
vrouwen zonder stropdas/vrouwen met stropdas

Gelukkig weten we hier wat er leeft in Zijperspace.

‘t Lijkt me heerlijk.
Als alles goed gaat, val ik vanaf volgende maand 1½ meter naar beneden. Tenminste, als ik dan op dezelfde manier opsta als vanmorgen.

Gedurende de nacht wordt de afstand met de aarde groter in Zijperspace.