Maand: januari 2002

Eigenlijk is ‘t ‘tzelfde verschijnsel als die van de bierdopjes, in die zin dat ‘t een bepaalde techniek vereist, waarbij sterk rekening gehouden moet worden met de hoek van lancering. Bij deze gewoonte heb ik echter ook te maken met de natuurlijke elementen die ‘t resultaat kunnen beïnvloeden.

Als ik hard fiets, of eigenlijk: als ik fiets ontstaat er een overdaad aan speeksel in m’n mond. Dat dient de mond te verlaten, opdat de ademhaling soepeler kan verlopen, & daarvoor hebben we de aloude methode van kwatten tot onze beschikking.
Overigens zie ik dat tegenwoordig steeds minder gebeuren op straat. Is ‘t ‘not done’ in deze 21e eeuw?

‘t Is mooi als ik een bestemming voor de fluim heb.
‘t Is nog mooier als ‘t doelwit ook geraakt wordt tijdens ‘t in volle vaart passeren ervan.
‘t Toppunt van mooi is ‘t te horen flatsen op ‘t amsterdammertje.

Paaltjes krijgen een extra schoonmaakbeurt in Zijjperspace.

Vanaf heden is reizen naar & van IJmuiden (vooral in die volgorde) in de avonduren niet mijn favoriete bezigheid. ‘t Gezelschap kan veel goed maken, & daar was ik dan ook behoorlijk tevreden over, maar zij zelf beëindigde ons samenzijn met de verzuchting dat ze wel een verschrikkelijke zeur was geweest (met zo’n vrouw wil ik later, als ik de huwbare leeftijd heb bereikt, in de echt treden).

We hebben veel gereisd; of anders gezegd: we hebben veel tijd aan de reis moeten besteden. Om u niet al te veel te vervelen een korte & bondige samenvatting:
-bus 82 naar IJmuiden deed er 3 kwartier over.
-laatste bus 82 naar A’dam passeerde de bushalte 2 minuten te vroeg.
-bus naar Haarlem liet 20 minuten op zich wachten.
-aansluitende trein misten we dankzij deze verbinding op 2 minuten.
Dit was ‘t oninteressante gedeelte, volgt nu de rest.

We passeerden Station Sloterdijk met de bus. Ze begon te vertellen over een afspraak met een vriend, die een ziekenauto bestuurde. Die middag kreeg ze een telefoontje dat hij plots nog een psychiatrische patiënt moest vervoeren: of ze bij Sloterdijk klaar wilde staan. ‘t Probleem met deze patiënt was dermate groot, dat ze echter niet konden stoppen, dus moest ze bij een bepaald stoplicht klaarstaan om in de rijdende ziekenwagen te springen. Onderweg naar Rotterdam waren er bovendien wegwerkzaamheden, waardoor ze niet via de vluchtstrook, maar tussen 2 rijen auto’s in moesten rijden. Ze zag de auto’s als de golven voor Mozes uiteenwijken.

Waarna ik met een mager verhaaltje kwam, over hoe ik ooit, op weg naar een feest op Ruigoord, met een vriendin besloten had om vanaf Sloterdijk te gaan liften. De auto die uiteindelijk stopte bleek bestuurd te worden door 1 van de organisatoren van ‘t feest te zijn. (De anti-climax was stuitender op ‘t moment dat ik ‘t haar gedurende de busreis vertelde).

Maar daardoor schoten haar wel haar lift-avonturen te binnen. Van jaren her, richting Groningen met een vriendin, & terug in haar 1tje. Op de heenweg had ze een lekke band gekregen, waardoor de fiets, ‘t oorspronkelijke vervoermiddel, achtergelaten moest worden. Die moest ze natuurlijk wel op de terugweg weer ophalen, maar dat betekende in haar 1tje liften.
5 Maal werd ze in no time opgepikt, elke keer door vrouwen die haar zeiden dat ‘t toch behoorlijk riskant was als meisje alleen te gaan liften, ‘maar weet je wat, ik zet je wel daar af, dan ben je er sneller.’

‘Ik maak altijd wel wat mee,’ zei ze ook nog in de loop van de avond.

‘t Dreigt dat ze Zijperspace willen sluiten bij gebrek aan spanning.

Er is tot nu toe nog geen meeltje de deur uitgegaan met ‘t verzoek mijn blog in de linklijst van geadresseerde te plaatsen. Dat zal ook nooit gebeuren. Ik ga niet bedelen bij mensen om extra aandacht; daar wil ik boven staan.
& Dit ondanks ‘t feit dat ik af & toe zou willen schreeuwen om aandacht. Ik schrijf & publiceer ‘t geschrevene vervolgens niet voor niets op de manier die u nu onder ogen komt. & Met deze wijze is elke link extra minstens een lezer per dag erbij.

Twijfels blijven me m’n hele leven lang begeleiden; ik zal niet meer zonder twijfel kunnen bestaan. Als er een woord voor een ras-twijfelaar verzonnen moet worden, stel ik bij deze m’n naam beschikbaar.
Dus twijfel ik ook als ik zie hoeveel hits ik per dag heb, hoeveel unieke bezoekers. Waarom lezen zo weinig mensen me in vergelijking met andere bloggers? Ben ik inderdaad niet zo’n goede schrijver als dat ik mezelf in m’n stoutste dromen voorspiegel? & Wat is ‘t dat men bij mij bijna niet durft te reageren? Dat kan niet alleen aan ‘t feit liggen dat ik niet van ‘t vrouwelijke geslacht ben.
Terwijl men wel degelijk op de hoogte moet zijn van ‘t bestaan van m’n blog in Weblogland. De start van zijperspace.tk genereerde op 1 dag plots 227 hits, 150 meer dan ik gewoon was.
Dat was echter slechts aandacht voor 1 dag. Ik heb er misschien een klein aantal extra vaste lezers aan over gehouden, maar dat kunnen er zeker niet veel zijn, want ik zit ondertussen weer op een gemiddelde van ong 80 per dag.

Dit gegeven blijft me dus onzeker maken. Zogauw ik meer lezers krijg, zal de grens verlegd worden & de onzekerheid ontstaan bij dit hogere punt. Indien een mede-blogger Zijperspace besluit te gaan linken, zal ik voor een bepaalde periode me gewaardeerd voelen, maar ook dan keert op gegeven moment de twijfel over m’n eigen kunnen terug. Want ik wil dat meer bloggers me linken: ik zal pas tevreden over mezelf zijn als ik bij elke keer dat ik twijfel over de waarde van m’n bestaan te horen krijg dat ik een uniek persoon ben, de moeite van ‘t-luisteren-naar waard. Dat moet dan ook elke keer weer. Verschrikkelijk vermoeiend, ik weet ‘t zelf maar al te goed.

& Toch ga ik niet vragen om die aandacht. Wat heb ik aan aandacht waar om gesmeekt is? Dan verliest ‘t z’n waarde van spontane belangstelling, van echte waardering & heb ik slechts een reden extra erbij tot twijfelen.

Ik laat dus de bloggers met verstokte linklijstjes met rust. Dat willen ze nl graag. Als ik inderdaad kwaliteit mocht (gaan) produceren, zullen ze ooit niet meer om me heen kunnen.

& Zal de waardering des te sterker gevoeld worden in Zijperspace.
(Dit was geen smeekbede, slechts een reactie op een schrijven van iemand anders mbt ‘tzelfde onderwerp)

& Nog heb ik niet alle cd’s uit de vuilniszak, waar ik ze ingestopt heb om ze allemaal in 1 keer naar huis te kunnen vervoeren. Minder dan de helft van m’n collectie zou ik nodig kunnen hebben gedurende de nieuwjaarsdag op m’n werk, had ik van te voren tijdens ‘t selecteren bedacht, wat me die halfgevulde vuilniszak opleverde.

Had echter niet bedacht dat ze bij thuiskomst ook ooit nog ‘ns opgeruimd moesten worden & dat ik daar over ‘t algemeen de meeste moeite mee heb. Weer een stoel bezet met onnodige troep. Weer een objekt in m’n woonkamer geplaatst ten teken dat ik kwa opruimen disfunctioneer.

De irritatie dat ik niet alle cd’s kon draaien dwongen me vanochtend tot ‘t openen van de zak & tenminste 3 stapels er uit te halen. Daar heb ik vervolgens ruimte voor gecreëerd in ‘t geluidsmeubel (een zinniger woord kan ik hier niet voor vinden; de installatie stamt uit prehistorische tijden, men had waarschijnlijk toen nog nooit van meubels dienende dit doel gehoord, stel ik me wel ‘ns voor), zodat daar nu 3 stapels staan te staan, in de weg te staan op een net andere plek dan de stoel, die nog steeds bezet wordt door een vuilniszak, halfgevuld minus 50 cd’s.

Vanavond weer een stapje verder gezet & me gelijk wat voorgenomen, zodat ik steeds een stapje dichter bij een uiteindelijke oplossing van de inbeslagname van ruimte kom. Elke keer als ik een cd wil draaien, moet ik een willekeurige stapel nemen, & binnen die stapel op zoek gaan naar een geschikte cd voor de op dat moment overheersende behoefte. Alle cd’s die ik op de speurtocht tegenkom zal ik 1st in de cd-rekjes moeten plaatsen, alvorens de cd in de discman te stoppen. Zo ruim ik per keer toch minstens 2 cd’s op.

Als beloning voor dit nijver gedrag mag ik de laatstgedraaide laten liggen.

Over een ½ jaar is Zijperspace waarschijnlijk overgeorganiseerd.

Ik stop er mee. Ik heb nu 3 pogingen ondernomen te stemmen.
De 1e keer kwam ik er achteraf achter dat ik alle velden had moeten invullen, voordat ‘t rechtsgeldig zou worden gerekend.
Bij de 2e poging werd ik plots naar een yahoo-site gemanoeuvreerd, nadat ik slechts enter had ingedrukt (op een plek waar ik moest bevestigen dat die naam opgenomen moest worden), halverwege op weg ‘t formulier te kunnen verzenden.
Ik was bijna aan ‘t eind van de lijst, toen mij bij registratie nr 3 ‘tzelfde probleem zich plots voordeed.

En nu is er geen zin meer in Zijperspace om nog een ½ uur verloren te laten gaan.

1 Van m’n collega’s verbleef met kerst in Duitsland & is verliefd teruggekomen, met de auto gebracht door de oorzaak daarvan. Zij bleef gelijk maar met de jaarwisseling bij hem logeren. Maar ze moest op 2 januari toch tot beider spijt de biezen pakken om in haar woonplaats weer aan ‘t werk te gaan.

& 3 Januari hingen ze ‘s avonds alweer met elkaar aan de telefoon. & Was besloten dat ze volgende maand weer naar Amsterdam zou komen.

Toch voelde m’n collega zich vanmiddag eenzaam. Elk nummer dat ik voor ‘m aanzette, versterkte alleen maar dat gevoel, wat mij tot een willig slachtoffer maakte om z’n liefdesrelaas aan te vertellen. Ondertussen dronk-ie nog maar een biertje. Waarna de verzuchting volgde: ‘Na deze moet ik naar huis. De boel moet opgeruimd. Want volgende maand komt ze weer.’

Dit soort verhalen horen we graag aan in Zijperspace.

Ik probeer ‘m nu al een paar dagen te bereiken. Misschien zou ik mijn nrs in moeten spreken, zodat hij me terug kan bellen met de mededeling dat de handschoen niet in zijn huis ligt.
Je moet ook niet om 4 uur nieuwjaarsnacht nog even bij een feestje binnenwippen onderweg naar huis. & Net dat biertje drinken dat niet gedronken had hoeven worden. Waardoor bij verlaten van ‘t pand niet geconstateerd werd dat 1 handschoen ontbrak. Thuis wel, maar dan trek je niet nogmaals je kleren aan om op de fiets te stappen & nogmaals aan te bellen. Nee, bellen is dan genoeg, zeker met de bevestiging dat-ie ‘t apart zou leggen zogauw-ie ‘t aantrof.

Bij gebrek aan kontakt met de persoon in kwestie rijd ik dan maar zonder handschoenen. Ging best wel, zolang ik m’n mouwen maar gebruikte om over m’n handen te trekken.

Gister was ‘t net iets te koud. & Roald was wederom niet thuis op ‘t moment dat ik z’n huis passeerde, dus moest ik thuis wel een oplossing verzinnen.
Onderweg naar m’n werk heb ik vervolgens met een bruine hand, de wederhelft van de vermiste, & een groene hand gereden. Dat waren 2 sokken over elkaar heen.

‘t Combineerde weliswaar prima met m’n jas, broek & fiets, maar toch vond ik ‘t ietwat genant.
‘Kijk, die man daar. Die rijdt met 2 totaal verschillende handschoenen,’ meende ik al te horen. Zo snel mogelijk fietsen, dan zou niemand ‘t zien.
‘Whaahaa, aan z’n rechterhand draagt-ie geen handschoen, dat zijn z’n sokken die hij daar draagt.’

Niet dat ik modebewust door ‘t leven ga, dat alles perse bij elkaar moet passen, maar ‘t geeft me toch een behoorlijk opgelaten gevoel de straat over te moeten met een combinatie, waarvan ik denk dat ‘t de mensen op zal vallen dat ‘t niet bij elkaar hoort & dus ook niet staat.

Misschien zou ik 2 paar sokken moeten proberen.

& Zodoende een nieuwe mode introduceren in Zijperspace.

Tuurlijk ben ik veel later dan andere blogs met ‘t vermelden dat men kan stemmen ivm de verkiezing van de beste blogs van Nederland. & Toch denk ik dat ik ‘t even moet vermelden, wellicht is er nl een enkeling die slechts mijn blog leest (dat zou natuurlijk heel mooi zijn, want dan word ik in ieder geval in 10 categorieën genoemd, waarvan dan zeker 4 zeer onverdiend, maar dat kan ik deze persoon ‘t best persoonlijk uitleggen ).

Ik ga zodadelijk zelf ook stemmen & beloof hierbij plechtig dit niet op mezelf te doen. Daar houden we nl niet van.

Da’s dan ook de reden waarom klassenvertegenwoordigers niet uit Zijperspace afkomstig waren.

‘t Liefst koop ik 1 keer in de week een heel brood. Van ‘t type Waldkorn bij de bakker in de 2e van Swindestraat, vlak om de hoek van de Dappermarkt. Net als elk brood is deze donkerbruine meergranen-versie ‘t best te waarderen als je ‘t zo vers mogelijk eet. Helaas moet ik daar 5 minuten voor heen fietsen & dezelfde tijd om weer terug thuis te komen. & Dat doe ik niet graag elke dag.

Ik heb, in de tijd dat ik hier net was komen wonen, alle bakkers in de buurt wel uitgeprobeerd, een aantal variaties op wat men brood noemt bij ieder getest, maar uiteindelijk heb ik toch voor deze gekozen, ook al kost ‘t me dus elke keer 10 minuten van m’n spaarzame tijd. Zeker niet omdat ik bij aankoop van de Waldkorn regelmatig een attentie kado krijg, daar ben ik over ‘t algemeen zelfs in ‘t geheel niet van gediend (hoewel de muts van een jaar geleden 1 dezer dagen nog van pas kan komen). Nee, vooral de smaak bevalt me, komt precies overeen met mijn idee hoe lekker brood hoort te smaken.

Maar dus wel vers.
Gelukkig heb ik voor dit doeleind de vriezer tot m’n beschikking. Ideaal om brood zolang mogelijk een redelijke verse smaak te laten behouden. Elke ochtend, vlak na ontwaken, haal ik 4 sneetjes uit z’n omgeving van -15° C om te laten ontdooien, waarna ik 10 minuten later van de optimale smaak van m’n ontbijt kan genieten.

‘t Is nu echter te koud. Of in ieder geval in m’n keuken. Zogauw de temperatuur daar in de buurt van de 0° komt, stopt de vriezer met waar ‘t voor aangeschaft is. Je zou eigenlijk zeggen dat ‘t bij die temperatuur makkelijker is om 15° onder 0 te bereiken in zo’n aparte afdeling van de ijskast, maar niets is minder waar (ik snap de logica erachter wel, maar ga ‘t hier niet uitleggen). Waardoor de sneetjes brood reeds in dit compartement ontdooien & zodoende versheid van smaak verliezen.

Ik heb geen oplossing voor ‘t probleem dat zich in dit jaargetijde voordoet. Vaker boodschappen doen, lukt me door de gedachte m’n tijd nuttiger te kunnen besteden niet. De keuken verwarmen zou betekenen dat ik de deuren open moet laten, maar daar is mijn warmtevoorziening niet op berekend, met slechts 1 kachel voor +50 m². & Bovendien haat ik ‘t om op de tocht te zitten, met meer dan 2 t-shirts aan.

Ik vind eigenlijk dat de ijskast gewoon z’n werk moet doen.

Dat doet de rest nl ook in Zijperspace.