boodschappen-stokje (de vaart er opnieuw ingezet)

‘t Is alweer enkele dagen geleden dat we ‘t stokje in een boodschappenmandje/karretje van een medeblogger hebben gesignaleerd. Ramon doet ‘t nl op z’n 11 & 30st, vanwege de vele interviews die hij gedwongen is te geven op menig radio-zender, wat resulteerde in een zeer laat terechtkomen bij z’n ether-host. Deze Razende Roeland heeft z’n boodschappen (heel erg flauw hoor) op zijn beurt meegedeeld & ‘m naar former-colleague Adam Curry gezwieperd, die toevallig druk bezig was z’n garnalen dmv batterijen te ontdooien. Vervolgens liet Dennis van Aroundmyroom weten dat-ie misschien wel 2/3e van z’n boodschappen at my place heeft gedaan.
Momenteel is ‘t stokje onderweg naar de slager, waar ‘t vast goed vertoeven is voor zo’n alledaags overgeefding (in de goede zin).

In Zijperspace hebben we trek in een stukje suca….

stront

De klassieke positie om te schrijven: poepend.
Hoevelen hebben dit al niet gedaan; geïnspireerd door die afvalprodukten van het menselijk lichaam schreven ze misschien wel juist díe regels, die later veelgebruikte citaten bleken te zijn.

Geschreven in m’n dagboek 1985. Na lezing hiervan, ben ik op zoek gegaan in m’n onlangs aangeschafte citatenboek naar de steekwoorden ‘poep’, ‘wc’, ‘toilet’, ‘plassen’, ‘kak’, ‘kakken’, ‘ontlasting’, maar pas bij ‘t trefwoord ‘stront’ vond ik een citaat.

Wanneer je stront ruikt, is er een geur van leven. (Antonin Artaud)

Dat was alles. Voor de rest niks wat ook maar lichtelijk refereert aan faecaliën. Of uitspraken gevonden van beroemdheden, wereldse denkers, politieke leiders of ander aggenebbisj die ‘t onderwerp excrementen ook maar enigszins aanhaalt.

Als kleine jongen, nieuwsgierig gemaakt door iets vroeger wijze klasgenoten, ben ik ook wel op zoek gegaan naar de verboden woorden in woordenboeken & encyclopedieën. Zenuwachtig betrapt te kunnen worden, rennend van a tot z, vond ik hooguit woorden als vagina, penis of borst. Het lezen van bijhorende beschrijving zullen me toch zeker bezweette handjes moeten hebben opgeleverd. & Rode oortjes, die ik toch zo snel mogelijk moest zien kwijt te raken, want de speurtocht gebeurde vaak op de kamer van m’n oudste broers. & 1 Van beiden kon natuurlijk op willekeurig welk moment mij betrappen op ‘t zoeken van vieze woordjes bij terugkomst op hun gezamenlijke kamer. Op hun kamer bevond zich nl een woordenboek; niet ver verwijderd van boeken van Heere Heeresma & Jan Cremer. Daar kon ik nog meer inspiratie voor volgende speurtochten uit halen, mocht ‘t antwoord van ‘t naslagwerk niet bevredigend zijn.

Ik heb de vieze woordjes ondertussen allemaal wel gevonden. In div gradaties van rode oortjes, blozende wangen of erotische belevenissen. Ik heb niet meer zo’n behoefte die woordjes op te zoeken, laat staan ze in m’n taalgebruik te bezigen.

We zijn de onderbroekenlol voorbij in Zijperspace.

controle

Zo, Schloggy. Even langs geweest voor spellingscontrole?

‘t Was een waar genoegen zo’n taalkunstenaar te kunnen verwelkomen in Zijperspace.

lach

Ibrahim is 1 van de aardigste daklozenkrant-verkopers die ik ken. Komt bijna dagelijks bij me langs om 2 flessen bier in te slaan. Lacht bij binnenkomst, lacht bij begroeting, lacht bij ‘t overhandigen van ‘t reeds uitgetelde geld, lacht als-ie geld bij me kan wisselen, lacht bij heengaan. & Tussendoor vraagt-ie: ‘Alles goed?’

Max heeft eens een praatje met ‘m gemaakt, waarvan-ie de strekking aan mij doorgaf. ‘t Bleek dat Ibrahim, afkomstig uit een afrikaans land (welke is me nog steeds onbekend) was wezen studeren in Rusland, die taal ook vloeiend spreekt, maar hier in Nederland niet aan de bak kwam. ‘t Zelfde verhaal kon ik vorige week in ‘t daklozen-krantje lezen.
Ik vraag me onmiddelijk af hoe ‘t komt dat zo’n intelligente, vriendelijke man hier terecht komt, weliswaar perfekt nederlands spreekt, maar uiteindelijk aangewezen is om ‘t Z-krantje te verkopen. Welke kwaliteiten mist-ie om normaal aansluiting te krijgen, in de vorm van werk & onderdak.

Mike (tot 2 jaar geleden ook Z-verkoper) & Ibrahim ontmoetten elkaar een keer terwijl ik er bij stond. Ibrahim: enthousiast vriendelijk belangstellend. Mike: afstandelijk, niet bereid om belangstelling terug te tonen, alsof-ie niks met de man te maken wilde hebben.
Op ‘t moment dat Ibrahim de deur door is, informeer ik bij Mike waarom-ie zich zo ongeïnteresseerd tegenover Ibrahim gedroeg.
‘Oh, that man is a nuisance. He smiles and smiles and smiles. Comes sitting next to you ands asks how it’s going and he just keeps smiling. Nothing else is coming out of him. He’s is just that smile, nothing more. He’s giving me the creeps.’

Ik moet zelf ook toegeven dat ik niet veel meer over ‘m te vertellen heb dan wat er in de Z beschreven staat. Ik zou ‘t net als zij kunnen hebben over z’n dikke pak aan kleren die hij draagt. Voor mij is ‘t eigenlijk wel prettig is dat-ie zoveel lagen over elkaar heen draagt, want de komende zomer zal ik weer moeten ruiken dat-ie binnen is.

Aardig blijft aardig in Zijperspace.

internet blijft

ja zijperspace
Mijn humer is slecht net zoals Jordi Brouwer des tijds zei neem het internet zerieus. Nog een bewijs om het zereis te nemen is het planet internet internet woorden boek met termen , semies , ftp opdrachten , uxix opdrachten en alle top levvels. En op de achterkant staat dat het internet geen huype is het internet is iets wat blijft !!!!! Dus mensen die onbeleeft zijn trap ik er zo heel erg hardk mogelijk uit !!!

Ik wil ‘t graag begrijpen, ik wil weten waar Heer Joost ‘t over heeft bovenstaande schrijvend, maar ik snap ‘t gewoon niet. Ik ben ‘t wel helemaal met ‘m eens dat internet blijft (als ik dat wel goed interpreteer).
& Ik wil Heer Joost helemaal niet in de maling nemen, want dat past mij niet. Maar waar heeft-ie ‘t in godsnaam over?

& Wat doet Jordi Brouwer überhaupt in Zijperspace?
(stem gewoon op mij, Heer Joost)

oepabakkes

Heden mocht ik me verblijden met een groot compliment in de vorm van ‘t ontvangen van ‘Oepabakkes’ van Arnoud. Een initiatief van Frédéric om waardering voor een medeblogger eens niet onder stoelen of banken te steken. Na ‘t lezen van beider heren epistels mbt de oepabakkes zal men mijn trots als gepast beschouwen.

Rest mij slechts mijn waardering uit te spreken over iemand anders in ‘t webloglandje dat de nederlandse taal rijk is. & Dat kan naar niemand anders uitgaan dan naar Puck, ook al staat mijn humeur de afgelopen dag al de hele dag op donderen vanwege een conversatie die we gister met elkaar hadden. Dat mag mijn blik niet vertroebelen. Sterker: ‘t doet me des te meer beseffen hoeveel ik me aan haar hecht.
Daar zal ik ‘t voor de rest niet over hebben. Ik dien onverbloemd haar capaciteiten mbt haar blog de hemel in te prijzen, vrij & oprecht.

Puck is degene die mij ‘t laatste zetje heeft gegeven om deze blog te beginnen. Vooral door haar ontboezemingen begon ik haar te waarderen, te beseffen dat je ook zó een blog kon vullen. Gedreven, beheerst, natuurlijk, welbespraakt, origineel, treurig & meelevend tegelijk. Zij is degene die me elke dag weer aan ‘t denken zet. Niet alleen over haar problemen, ook over de onvanzelfsprekendheid van ‘t dagelijks bestaan. Met een miniem aantal woorden weet zij een gevoel neer te zetten, waarvan ik tot dan toe dacht dat ‘t niet door woorden te ondervangen was. Bovendien zo verschrikkelijk oprecht & eerlijk, zoals ik zelden mensen heb zien schrijven. Buiten dat verdient zij ‘t dubbel & dwars voor de persoon die ze is.

Puck, Oepabakkes! vanuit Zijperspace.

dans

M’n 1e hit als dj, lang voordat ‘t begrip dj geld opleverde. Ouwe jongens krentebrood, daar deed ik ‘t voor.
Maar een ongelovelijke kick om de 1e avond dat je draait voor een publiek, met ‘vreemde, alternatieve’ muziek de dansvloer vol te krijgen.

Vooral met Motorslug was ‘t sukses ongehoord. Ik dacht dat ik de enige was die de 12″ in bezit had & toch werd er continu verzocht of ik ‘t nr nog een keer wilde draaien. Alsof een nieuwe wereld voor de mensen openging: ook hierop kon je dansen. & Elke keer deed ‘t ‘t adrenaline-peil stijgen, er moest bewogen worden, want zo’n nr kon nooit meer gemaakt worden & daar moest van men van profiteren. Hier & nu.
& Zo’n dansavond zou al helemaal nooit meer terug komen. Iedereen ontmoette iedereen, de psycho-billy & de hoofdhangende goth, de verlopen hippie & de licht verlaatte punk.

& Ik dirigeerde ‘t zootje.Want ik was degene die besliste hoeveel stampen we mochten nagenieten.

In de tijd dat mixen een onbekend begrip was in Zijperspace.

waai

Ik had me moeten laten geselen door de wind. De uitdaging van zandverstuivingen aangaan. Strompelend voorover stapjes dichter bij de volgende afslag. ‘t Geploeter van paniekerige golven gadeslaan & steeds ontsnappen aan de volgende wanhoops-aanval op m’n voeten. Een stukje keien bestormen om kunstmatig middelpunt te worden van vergetelheid, omdat er te veel druppels zijn & de horizon ervan niet lijkt te eindigen. M’n haar laten modelleren naar de richting van m’n hoofd. Bedenken dat de korrel onder zool de zelfde is als bovenop de toren van ‘t zandkasteel. Zachte, maar o zo zware stappen, van bijna niet omhoog kunnen trekken, maar weten dat ik bijna boven ben & m’n schoenen kan legen, want thuis wil ik geen strand.
Dat dan alles achter me ligt, weggeblazen, verstoven, gezandstraald. Of in ieder geval weer in proportie.

Ik zit thuis in Zijperspace.

hoop

Hoop op niks,
op niets & meer.
Zwijgzaam langzaam stilstommen.
Geef mij schrijfgereedschap dat ik kan hakken,
splijten, verwoestend wijzigen,
handhavend schapen.

Er wordt niet geloofd dat woorden zijn in Zijperspace.