niet meer nooit-gevonden

Ze hebben me eindelijk te pakken. Ze hebben me weten te vinden. Dus weten ze dat ik besta.
Eindelijk kan ik maatregelen nemen om dit soort berichten tegen te werken. Ik móet er nu wel voor zorgen dat m’n brievenbus wordt afgesloten voor meel van mensen waaraan ik geen toestemming heb gegeven mij meel te sturen.

Dus eigenlijk: Hoera! Ik leef & ze weten ‘t, maar nu gaan ze ‘t ook nog voelen.

Dat doe ik natuurlijk niet met de 1e poging tot spam, die moeten we 1st koesteren, bewaren om toevallige passanten te tonen dat ‘t ook mij is overkomen. Dat ik niet zomaar een eenzame vrijgezel ben, urenlang verkluisd op z’n appartement. Nee, ik ben er 1 die ook wel eens lastig gevallen wordt, met vreemde verzoeken, geïnteresseerde vragen naar m’n koopgedrag, & verontruste vragen of ik wel in de juiste god geloof.

Ho! stop, Ton! Niet overdrijven.
‘t Was slechts een polsen of er mogelijk interesse was in information regarding new web tools and utilities based on your interests. & Zelfs dat werd pas verzonden als op een link werd geklikt, waar een formulier voor abonnering op een newsletter ingevuld moest worden. Pas dan zou de echte spam van start gaan.

& Toch zal ik ‘m nog even bewaren, wellicht uitprinten, zodat ik ‘m binnenkort op een familie-treffen aan broers & schoonzussen kan tonen. & Na de koortjes van ‘ooohh’ & ‘aaahhh’ zal ik koeltjes zeggen:

Ja, men heeft overweldigend veel aandacht voor de mogelijkheden die Zijperspace biedt voor de verdere toekomst van…………

eenzame noor

Nu hoef ik slechts te wachten tot-ie een wak gaat slaan. Voor de zekerheid een plaatje genomen waarbij 2 eenzame noren worden vertegenwoordigd, misschien dat ‘t wakken slaan dan wat sneller gaat. Zodoende ga ik vast ooit net zo gewaardeerd worden als Bob.

& Ik ben juist zeer tevreden dat alle genoemde personen in m’n linklijst aan linkerzijde staan.

We hebben bovendien een mooie illustratie aan de wanden hangen in Zijperspace.

hoe?

Ik geef ‘t u te doen. Tijdens ‘t douchen pardoes de pink de neus in stoten. Behalve de verwondering over hoe dat ding daar nou toch terecht kan komen zal ook ‘t gevoel in de neus me er voorlopig regelmatig aan herinneren.

Neus genoteerd in de lijst van te vermijden plekjes in Zijperspace.

hur de svenskar har funnit mig

De zweedse zoekmachines hebben plots belangstelling voor Zijperspace gekregen. Zou ik dat te danken hebben aan de vertaling van 1 van de mooiste zweedse gedichten? Dat blijkt niet uit de zoektermen waarmee ze mij gevonden hebben: lang.dat & junks.
Wat moet ik nou met zulk zweeds bezoek? Ik weet weliswaar dat zweed nr 2 op zoek is naar info over, misschien wel verhalen over junks, maar ik weet ook zo goed als zeker dat-ie bijna geen woord begrijpt van dat zijperspatiaanse taaltje.
Wat zweed nr 1 te weten wil komen, begrijp ik al helemaal niet (iemand anders wel?)

Teleurstellend bovendien dat ze dan 1st terecht komen op ‘t ‘uitwijk‘-Zijperspace.

hahahahahahaha

Bij een bewoner trof de politie tientallen replica’s van wapens aan. Volgens de krakers gaat het om een verzameling plastic waterpistolen, waarvan sommige zwart zouden zijn geschilderd.

Bovenstaande staat in ‘t Parool.
Ze hebben oorlogje gespeeld met die waterpistolen. ‘t Begon met kleintjes, van ong 15 cm groot, elkaar pesten in de kroeg. Maar toen iemand een grotere versie tegenkwam in een speelgoedwinkel, ontaardde ‘t al snel in een konkurrentie-slag om een nog betere mega-versie te vinden met nog meer Power (inderdaad: hoofdletter P) & daarmee ‘t volgende strijdtoneel te betreden (men had ze in die tijd moeten arresteren wegens openbaar wapengebruik, tussen ‘t winkelend publiek door, ‘t was werkelijk godsgeklaagd, bespoten ze elkander).

Ze kwamen ook bij mij langs; ik heb zo’n joekel ook mogen gebruiken. Dat kan je beter niet doen, want vervolgens weten ze je te vinden & blijven ze achter je aan zitten. Oog om oog, tand om tand; zo werkt dat spelletje nou 1maal.

Met een ander kraakpand ergens in ‘t land hebben ze enkele keren waarlijk oorlogje gespeeld. Ik had er graag bij willen zijn.

Helaas hebben we geen zwartgeschilderde, ultralevensgrote, levensgevaarlijke, gezagsondermijnende waterpistool in Zijperspace.
(voor de rest overigens een slecht artikel in ‘t Parool)

gebeuren

Niet dat ‘t me overkomen is; men moet zich vooral niet ongerust maken. ‘t Beeld schoot me vanochtend per ongeluk te binnen. Dus zat ik me af te vragen of een drummer bijv dat ook zou hebben.

Hij is net klaar van een paar uurtjes gefrustreerd repeteren. Kon niet de juiste schwung in z’n stokjes gooien. Denkt nog na over ‘t schema, terwijl-ie een pizza afhaalt & daar lopend mee richting huis keert. Totaal in gedachten niet oplet bij ‘t oversteken & plots opgeschrikt wordt door gierende remmen. Stokstijf stil staat; z’n hand tikt tegen de motorkap van de aanstormende auto; ‘t volgend moment zet-ie zich af; komt met z’n rechterzij tegen de kap; pizza wordt gelanceerd; maakt een doffe toon tegen de spiegel naast de bestuurder; doos floept open; stuitert tegen zijdeur van auto langs de kant van de weg; pizza verlaat de doos & zegt ‘flatsch’ tegen de grond; drummer ondertussen ramt z’n neus tegen ‘t voorruit; knie bonkt een paar maal tegen nog steeds diezelfde motorkap; door de snelheid wordt ‘t lichaam opzij geschoven; hand slaat tegen ruit van portier; lichaam verlaat de voorkant van de wagen & smakt met achterste als 1e op de grond; rechterhand probeert de val deels op te vangen; schouder snelt richting wegbedekking; stuitert vervolgens enkele malen; schoen maakt schijnbaar trappende beweging tegen de band van naaste auto; hoofd wordt heen & weer geschud in de laatste vaart van de val; waarna slechts ‘t geluid te horen is van de tot stilstand gebrachte wagen & de olijf die nog even doorhuppelt.

Dat die drummer dan denkt: ‘Hé, da’s een lekker ritme.’

Zou een drummer dat nou ook hebben?

Of gebeuren dit soort dingen alleen maar in Zijperspace?

1984, op een bepaalde datum

Vandaag dus 20 jaren oud geworden. Precies. En om nog preciezer te zijn: 5 over ½ 9 ‘s ochtends, zonder het bewust te zijn, stripboekje lezend, is dat ene moment dat mijn levensjaren precies een mooi rond getal vormden, toch (mijn moeder had me er 5 minuten daarvoor op geattendeerd) voorbijgegleden.

Ik had moeten denken? Zou het dit moment zijn geweest, of nu misschien. Of had de verloskundige verkeerd gekeken op zijn of haar horloge? En ben ik 1 minuut later of was ik 1 minuut eerder verjaard?

Eigenlijk doet dit alles er niet zo toe; ik ben 20 nu en word (misschien nu al) serieus genomen, omdat mijn leeftijd niet met een 1 begint. En doen de mensen dat niet, is dat ook niet zo erg, want het duurt toch nog wel tot mijn 21e verjaring voor mijn boek verschijnt, dan zullen de recensenten dus op die leeftijd afgaan bij het bekritiseren, niet beseffend dat ik het best wel eens in mijn 21e levensjaar geschreven kan hebben (dit wil zeggen: ik was dus 20 toen ik het schreef, maar ben 21 als het verschijnt. Weliswaar heb ik het ‘in mijn 21e levensjaar’ geschreven, maar dat betekent precies hetzelfde als dat ik zeg dat ik 20 was toen ik het schreef, het laatste klinkt volgens mij alleen ietsjes minder mooi als datgene wat ik gebruikt heb voordat ik met de haakjes begon. Hiermee wil ik alleen maar zeggen dat het niet uitmaakt wat je schrijft, als het maar mooi klinkt. Maar daar hoor ik alweer stemmen opklinken, en ik geef het onmiddelijk toe: het maakt niet uit wat je schrijft, als je het zelf maar leuk vindt om daarbij een lamme arm en blaren op je vingers mee op te lopen.
(En ik sta waarachtig niet te liegen).

Ja, blaren, da’s een tijd van lang gelee in Zijperspace.

trouble

‘t Gaat niet meer zo goed met Trouble. Hij loopt mankend over straat, reageert ietwat schichtig & wil altijd maar pinnen, omdat er niks in z’n portemonnee zit.

Joe zegt dat-ie niks met ‘m te maken wil hebben.
‘He phones me in the middle of the day & then 10 times within 5 minutes! & I know it’s him, because everybody else knows I don’t answer my phone during work. He told me he had a job. & The other day I see him walking on the streets barefooted. I don’t understand that, man. He’s just telling me stories, he keeps on lieing. & Why. Well, man: I don’t want to see this guy no more; he is trouble!’

Trouble komt hinkend binnen, met een zoetgevooisde glimlach kijkend, turend voor bier. Met veel gesprokkel in z’n portemonnee krijgt-ie ‘t gewenste bedrag bij elkaar voor een blik bier. & Vervolgens maakt ie ‘t blik open om ‘t aan z’n mond te zetten.
‘You gotta drink it outside, you know that,’ roep ik nog net voor de 1e slok toe.
Trouble steunt, want wil niet de kou in. Loopt toch richting deur. Op ‘t punt naar buiten te gaan, keert-ie zich plots om. Hij kijkt me nogmaals aan, met een meewarige glimlach.
‘Tomorrow is another day. Tomorrow can be my lucky day.’

Alsof-ie m’n gedachten de hele tijd had kunnen lezen.
Maar dan had-ie ook kunnen lezen dat z’n lucky day niet meer komt. Dat had-ie al kunnen lezen in de ogen van andere mensen die ‘m aankeken.

Hoe hard is keihard, is een keiharde steen in Zijperspace, of een steen die zinkt?

verhalen

Ze zijn weer ellenlang! Ze zijn weer ellenlang! Ze zijn weeeeer elllllllllllllllllllleeeeenlllllaaaaaaaaaang, ze zijn weer ellenlang!

Oeps, daar moeten we wel weer serieus aan gaan werken in Zijperspace.

hij heeft ‘t een week lang laten zien aan iedereen die langs kwam

M’n jongste broer heeft gereageerd. & Ik ben ‘m er dankbaar voor, want ontroerd. Ik weet dat m’n vader m’n blog niet leest, ook niet echt in staat is te lezen wat m’n moeder uitprint, dus moet ik een andere methode zien te vinden.

We beraden ons in Zijperspace op de volgende ontmoeting met vaders.