Maand: februari 2002

& Toch voel ik me schuldig over ‘t feit dat ik de deuren wijd open heb gehouden voor enkele uren. Tuurlijk was ‘t zeer genoegzaam weer & moest daarvan geprofiteerd worden door ‘t huis een nieuwe, minder bedompte geur te geven. & Tevens was ik me bewust van de vliegen & andere brommers met vleugels, die veel te vroeg uit de winterslaap eropuit waren gestuurd door een vroeg ontwaken.

Ik heb pogingen ondernomen de bromvlieg de keuken uit te manoeuvreren, vooral op ‘t moment dat ik bezig was de maaltijd te bereiden, maar ‘t was buiten reeds te donker & binnen scheen de gezellige tl-lamp: geen enkel insekt zal dat heilig schijnen kunnen weerstaan.

‘t Schuldgevoel begon te schemeren toen ik de brommer nog steeds de speurtocht naar een uitgang zag maken, toen ik de volgende dag (vanochtend) mijn ontbijt wilde bereiden. Zelfs op dat moment wilde ‘t niet mijn voorbeeld volgen via de keukendeur naar buiten te gaan, maar verkoos ‘t eigenwijs, maar o zo logisch insekt-wijs, pogingen te ondernemen om de keukenramen te rammen.

Treurig werd ik toen ik daarnet de keuken betrad, waar wederom ‘t vrolijke licht van ‘t gastvrije tl-lamp de wanden deed stralen. Waardoor nog steeds dezelfde vlieg ten einde raad me tegemoet kwam vliegen, blijkbaar in de hoop dat een mensachtige ‘t leven zou kunnen redden van zo iets nietigs als een insekt door ‘t te bevrijden van een slopende zoekende vlucht naar de open lucht.

Ik heb slechts een biertje uit de ijskast gepakt in de wetenschap dat de vlieg de suggestie toch niet zou begrijpen dat ‘t buitenlicht dan wel verdwenen was, maar dat ‘t beter was ‘t donker als leidraad te nemen dan ‘t kunstmatig licht als veilig baken te beschouwen.

Lijf vanuit Zijperspace.

Waar waren we ook alweer gebleven? Slagers d’r bie moest ‘m bij de vorige rapportage nog ontvangen, maar heeft zich zeer snel daarna ontfermd over wat vers vet & benevelend bier, beiden genoeg voor een gezellige avond met jezelf, maar waarschijnlijk had-ie meer dan zichzelf als gezelschap.

‘t Stokje bleek aangekomen bij de wat meer alcoholische lieden, want vervolgens wist Olav niets anders te doen dan zichzelf een delerium te drinken Dit met ‘t xcuus dat-ie iets te vieren had, waardoor-ie zou moeten stoppen met tijd besteden aan z’n blog. ‘t Delirium is ‘m niet gelukt, want hij post nog net zo vrolijk als weleer, is de indruk.

Tom van 2Birds wist ‘t meest gevarieerde boodschappenlijstje tot nu toe samen te stellen, door ‘t combineren van reizen, schransen & vastzetten.
Hij stuurde ‘t stokje naar myroots, waar ‘t zich lijkt te wortelen, want reeds enkele dagen niets uit dat oranjeland gehoord, wat ook maar riekt naar een boodschappenstok.

Zou ‘t gestokt zijn, wat ooit glorieus begon in Zijperspace?

Ok, ik had er van die duitse hotdog- aan toegevoegd ipv ah-knakworsten; & de chorizo kwam ditmaal bij de delicatessenwinkel vandaan ipv diezelfde vermaledijde ah. Bovendien stond ‘t al een weekje, waarvan 1 dag buiten & 6 dagen in de vriezer, zodat de smaak van div ingrediënten er inmiddels goed ingetrokken was. & Last but nog wat: ik had er een lik echte franse mosterd (zelfde deli, zelfde ah niet) aan toegevoegd.

Maar God, wat kan er bij tijd & wijle goed gekookt worden in Zijperspace, was de algehele conclusie.
(En niemand die ‘t kan controleren, want nu is alles op).

Ik heb de laatste tijd wel vaker bezoek van mensen die op zoek zijn naar de borsten van Charis. Liefst, zoals op dit moment valt terug te vinden bij m’n teller, dmv foto borsten charis.

Ihkv de week van Charis (Luuk bracht me net op de hoogte, maar hij heeft ‘t zelfs over 2 weken), moest ik dat natuurlijk even vermelden. De tekst spreekt echter niet tot de verbeelding. Dat is: de tekst onder ‘t kopje Zijperspace na invulling bij Google van bovenstaande zoekopdracht. Een week geleden was ik enthousiaster hierover:

… zitten. Ze had 1 arm over haar borsten geslagen & de andere hand bedekte haar … Charis
geeft zich bloot Ter gelegenheid van mijn een jarig bestaan zal ik …

Dan kan ik me voorstellen dat je even een kijkje gaat nemen in Zijperspace.
Update: Ik ben blij dat veel mensen de bovenstaande links hebben uitgeprobeerd terwijl ik aan ‘t werk was. Dat leverde me bij ‘t staatje ‘via welke link‘ totaal acht bezoekers op onder de genoemde kopjes. Bovendien is ondertussen gebleken dat indien men bij Yahoo-google ‘

Gepost door Ton om 00:15 uur

Laat een reactie achter op hoe men mij toch elke keer weer weet te vinden, want nog geen reacties

Zeer nauwkeurig meten vergt ‘t. & Waarschijnlijk even veel tijd als dat je ‘m elke keer helemaal weghaalt, want ‘t heeft verzorging nodig. Een 10-tal maal naar ‘t toilet lopen om de spiegel te raadplegen. Alle hoeken controleren, sprieterige uitsteeksels verwijderen. Staren naar de rode schijn.(Verzuchting volgt op ijdeltuiterig gedrag). Jeuken, voelen, kriebelen, woelen, plukken, wrijven.
Vooral veel geduld hebben.

‘t Is niet iets dat woekert in Zijperspace.

Mirjam had me net doen laten geloven dat we iets hadden, de liefde niet alleen van mij uitging, maar toch verloor ik haar aan de vakantie. Iedereen, behalve ik, ging dat jaar in dezelfde periode ‘t land uit, zodat ik ‘t huis voor mij alleen had. Niet tot volle tevredenheid overigens, want vakantie vieren in Den Helder zonder vrienden & kennissen was in die tijd geen pretje. De enige leuke bruine kroeg was Galerie 33, dat vooral bevolkt werd door oudere mannen, nog stammend uit ‘t hippie-tijdperk. Gelegen ver buiten ‘t centrum. Zo voelde ik me ook, dus toch wel enigszins op m’n gemak maakte ik voor ‘t 1st kennis met enkele vreemde biertjes.

Mirjam keerde weer uit Berlijn met Midnight Summer Dream & de mededeling dat ze mij niet langer in onzekerheid wilde laten leven. Na 2 weken wachten kon ik me dan eindelijk terecht onderdompelen in treurnis, elke keer versterkt door ‘t draaien van ‘t nr dat de mededeling begeleidde.
Zoals wel vaker hoorde ik de tekst niet; ik zag slechts een man voor me die een verhaal vertelde, in een land van ver weg. Alsof de man me verhalen vertelde van troost & ik slechts beelden zag. Deprimerende beelden, die tegelijkertijd beelden van hoop opriepen, beelden van intens voelen, waar ik in ging zwelgen: ik begon verslaafd te raken. Door ‘t beluisteren van ‘t nr kon ik ‘t liefdesverdriet oproepen, ook al wist ik op gegeven moment allang niet meer wat liefdesverdriet was.

‘t Heeft jaren geduurd voordat ik ontwaakte in Zijperspace.

‘Je zet ons ook elke keer weer op ‘t verkeerde been,’ zei de cd-boer.

Hij zal ‘t over ‘t plastic tasje hebben gehad dat ik ditmaal wél wilde gebruiken voor vervoer richting Zijperspace.

Nederlanders waren al zo slecht in fooien geven. Driftig hoofdrekenen, 10 procentsommetjes maken (…), maar sinds de euro is het in de kroeg bar. Tot afgrijzen van het personeel staan klanten al een maand te stuntelen met muntjes, als schoolkinderen in een snoepwinkel.
(…)’Niemand gaf een fooi. Alsof klanten bang waren per ongeluk te veel te geven. Ze stonden te wachten op twee cent wisselgeld.’
(…)’Klanten vonden ‘t kennelijk te beschamend om muntjes te gaan tellen bij het afrekenen. Ze gaven nog liever niets.’
(…)’De eurofooi stond in geen verhouding tot wat daarvoor werd getipt. Klanten deden alsof ze in het buitenland waren, daar doen ze ook zo moeilijk met fooien. De portemonnee zit vol muntjes, en je weet niet wat ze waard zijn. Dus wordt er maar naar boven afgerond. Dan krijg je een fooi van drie eurocent.’
(…)’Maar het draaide de afgelopen week inderdaad iets bij. Op twee biertjes krijgen we nu weleens een hele euro fooi.’ (Dag in dag uit, Volkskrant 2-2-2002)

Ik heb uitgerekend dat ‘t mij zeker € 75,- minder heeft opgeleverd de afgelopen maand (of hoor ik dat dan in guldens uit te drukken?)

Zodoende was er vanmiddag geen mogelijkheid tot pinnen in Zijperspace.

Na afloop van een verveelde rondtocht door ‘t centrum besluit ik een biertje op m’n werk te drinken. Ik weet geen andere plek om heen te gaan om uit te rusten van een middag geen lol in ‘t jolig oranje-gevoel.

Terwijl ik de krant aan ‘t doorbladeren ben, Chiel komt vlak langs me binnenvallen. Bijna letterlijk, want hij verliest onmiddelijk na sluiting van de deur z’n evenwicht, maar wordt opgevangen door de rug van een dame die aan de bar zit.

Beter even een praatje met ‘m maken.
‘Gaat ‘t wel een beetje, Chiel?’
”t Gaat klote.’
‘Wat doe je dan hier?’
Glazige 24-uurs-alcohol-ogen proberen me aan te kijken.
‘Zou je ‘t wel doen als ‘t klote met je gaat? Je loopt bijna die vrouw omver.’
‘t Alcoholische antwoord: ‘Doe me nog 1 biertje.’
‘Dat kan ik zowiezo niet doen. Ik werk niet.’
‘Je werkt niet?’ & ‘t Leven van ontnuchterende opluchting springt in z’n ogen.
‘Je hebt er toch niks aan als ‘t toch al klote met je gaat? Die vrouw heeft er niks aan, jij hebt er niks aan & wij hebben er al helemaal niks aan.’
De hoop is alweer van z’n gezicht verdwenen.
‘Ga nou lekker naar huis.’
Chiel kijkt nog even glazig verder & keert zich dan naar de deur. Hij doet 2 stappen in de richting van de uitgang, maar z’n ondeugende blik verschijnt & weerhouden ‘m van de deur openen. De ondeugendheid lijkt een grotere verslaving dan z’n behoefte aan drank.

Hij kijkt me aan.
‘Kan je me er niet uittrappen?’
Lachend pak ik ‘m licht bij z’n schouder & doe de deur voor ‘m open. Bij ‘Hop’ is Chiel de deur uit.
Ik heb ‘m nogeneens iets dat ook maar leek op een zet gegeven.

& Schuld blijft altijd te voelen in Zijperspace.

Er doet zich al enkele dagen, misschien al enkele weken, een probleem voor mbt ‘t lezen van de reakties. Die blijken, heb ik zelf reeds meerdere keren moeten ondervinden, niet oproepbaar te zijn. Ikzelf heb ‘t geluk dat reakties alhier achtergelaten, mij automatisch als i-meel worden toegezonden, waardoor ik toch adequaat kan reageren. De lezer heeft die mogelijkheid echter niet & is aangewezen op ‘t reaktie-ding, dat dus niet werkt.
Er bestaat wel een mogelijkheid de reakties te lezen, heb ik ondertussen proefondervindelijk geconcludeerd. Niet dat ik meer reakties wil (‘t is nou 1maal de enige oplossing), maar men dient zelf ook te reageren om de reeds geplaatste commentaren voor ogen te krijgen.

Mocht men dus behoefte hebben de discussie, zo af & toe gevoerd alhier, te volgen, dient men slechts ‘Oeh’ of ‘Aha’ in te vullen.

Als donderslag bij heldere hemel in Zijperspace wordt vervolgens geen geheim meer verhuld.