Maand: februari 2002

& Toch speelt ijdelheid mij parten. Waarschijnlijk speelt ‘t wel veel meer mensen parten, maar ik ben me er een beetje veel sterk bewust van. & Waar ik me een beetje veel sterk bewust van ben -van iets dat niet door eenieder als goede eigenschap wordt ervaren- dat probeer ik weg te stoppen, maar komt als de wiederweerga keihard terug.

De mate van ijdelheid die iemand bezit, definiëert z’n twijfel over eigenwaarde. (Die had ik zelf verzonnen, maar daarna vond ik ook: IJdelheid is een gebrek aan trots van Leonard Nolens)

Om er ff een dooddoener tegen aan te gooien.

Terwijl ‘t er slechts om gaat of ik m’n sik, m’n goatie, m’n ‘pratende ***’ (sorry, er luisteren nog altijd moeders mee, waarvan 1 mij bij probeerde te brengen dit woord niet te bezigen in ‘t openbaar) er af zal halen voor de weblogmeeting. Moet ik me laten sieren met tijdelijkheid, een versiering die voor de nodige variatie zorgt voor mensen die me al wat langer kennen, incluis mijzelf? Of moet ik me tonen met ‘t gelaat dat ik reeds 36 jaar getoond heb, in div gradaties van ‘t proces van ouder worden?

Juist ‘t argument ‘ik wil me niet ijdel tonen’ brengt nog meer twijfel teweeg. Want wie is de ware ‘ik’, die zich zal presenteren tegenover een vreemd volkje wiens teksten slechts gelezen zijn, of: die slechts mijn teksten lezen? Juist zij zijn degenen die niet weten hoe ik er in ‘t dagelijks leven uitzie, wat voor bekken ik trek, al of niet met haargroei rond de mond. Zij zullen dus ook niet weten wat ‘t ware masker van de ware Ton is.

Goed. Laat ik ‘t simpel stellen; ik maak ‘t mezelf al moeilijk genoeg. Hoe zou de goegemeente van Weblogland willen dat ik me presenteer: met een goatie van 3 weken oud; of met ‘t naakte kinnetje, zoals dat grootdeels van m’n leven de verschijnsvorm is?

‘t Stemlokaal is open in Zijperspace.

Hoewel?
‘Wat is mooier?’ begin ik me af te vragen, nadat ik een gedoodverfde winnaar heb zien verliezen. Hem geestelijk zie instorten & onderwijl omringd zie met ondersteuning & aandacht van coaches & medeschaatsers. De desillusie, de opbeurende taal van een andere eeuwige verliezer (tot afgelopen weekend), de tranen, ‘t hangen aan andermans lichamen, ‘those are the losers’ plots duidelijker meegezongen lijkt als dat andere zinnetje.
Hoe dubbel is ‘t om juist mee te gaan in dat tranendal van verliezen & ‘t toch als mooi te ervaren.

Waar liggen de uiterste grensen van schoon in Zijperspace?

Nu moet ik Marc maar ‘ns bellen.
‘Mooi hè?’
‘Ja, hahaha.’
& Terwijl ik z’n gelach beantwoord nogmaals: ‘Mooi hè!’
Intelligenter kunnen m’n uitspraken blijkbaar niet worden.
‘Ik moet nu ff een paar slokjes bier nemen,’ zegt m’n broer, ‘want anders verdwijnt die brok in m’n keel niet.’
‘Ja, ik denk dat ik dat ook maar ‘ns moet doen.’
Valt me eigenlijk mee dat dat laatste er nog uitkomt bij mij. Maar ‘t is blijkbaar de waarheid.

Er zijn reeds vele kilometers meegeleefd in Zijperspace.

Wakker geworden met een donkere wolk boven m’n gemoed. Daar kan nog van alles mee gebeuren: hij kan voorbijtrekken, plots oplossen, maar ook veranderen in een donderwolk.
Vooral ‘t gevoel weer weer veel te laat wakker te zijn geworden, lijkt de stemming te bepalen. Weer de discipline, de rust in mezelf niet kunnen hebben vinden om bijtijds ‘t bed in te kruipen, & daar ontevreden, want ontzaglijk moe bij ontwaken, over zijn.

Gevolg:
-De dame bij de bakker is een trut, die altijd stom lacht & ‘t ene moment de prijs van ‘t brood roept & ‘t volgende moment alweer moet kijken wat ze moet afrekenen. & Waarom moet ze elke keer ‘Wie is er dan?’ zeggen, als ze toch duidelijk kan zien dat er slechts 1 persoon naast me staat?
-De donkere bui moet afgekocht worden, waarvoor ik een korte stop bij de boekhandel maak. Als snel bemerk ik dat ‘t een ingeving van m’n laatst ontstane manie is. ‘Nooit ‘ns iets op een normale manier, altijd in manie’s, verslavingen & obsessies’, verwijt ik mezelf, maar besluit ‘t boek toch te kopen.
-De dame van de boekwinkel zegt nogeneens spontaan gedag, dat moet er tegenwoordig uitgetrokken worden, waar je ook komt. Hé, hallo! Ik ben sjachrijnig. Ik ben niet degene die de schijn op moet houden. & Toch weerklinkt er een vrolijk, met ‘t beste been uit bed gestapte: ‘Goedemorgen.’ Met de vriendelijke glimlach van de wereldwijze boekenwurm. Ach gut, ik heb zelfs m’n bril opgelaten om aan die indruk te voldoen.
-‘t Weer moet ook afgeschaft worden. Een beetje gemoedstemmingen kopiëren, lijkt ‘t enige waar ‘t toe in staat is vandaag. Iedereen op z’n lazer geven die toevallig zich in ‘t gezichtsveld van ‘t weer zich begeeft dmv korte heftige windstoten. & Continu dreigen de wolken te laten openbreken & ‘t gezeik over de mensen te storten. ‘t Weer: da’s een zeikerd vandaag.
-Herinnering tot betalen van de KPN binnengekregen, terwijl dat juist de rekening was die ik wel op tijd betaald had, was mijn idee. & Ik zie de rest van de accept-giro’s op tafel liggen: die zullen toch echt dit weekend de deur uitmoeten. Die afschuwelijke onrust die dat veroorzaakt, omdat ik niet weet wat ‘t saldo is van m’n rekening & juist door die onrust wil ik dat ook niet weten.
-& Waar is verdomme de tijd? Ik heb hier godsamme tijd tekort. Kan er niet wat tijd aangelengd worden, zodat ik 80 minuten in een uur heb & wel alles doe, wat ik had besloten te doen (ooit).

‘t Gaat nu wel weer een beetje in Zijperspace, geloof ik.
Update: & Ik had wel een beetje gelijk in dat laatste (hoewel ik een klant bijkans verrot gescholden heb, maar da’s wat anders).

Dit valt zeer moeilijk uit te leggen ben ik bang. Want al laat in de nacht & bovendien heeft men voor dit spelletje de nieuwe toevoeging van de loglijst nodig. Op ‘t moment van schrijven nog maar sinds 1 uur toegankelijk.
Men dient voor ‘t welbegrijpen van wat volgt zich te begeven naar de info over Zijperspace binnen de loglijst. Daar staat momenteel een nieuw kader, geheten: ‘Zijperspace staat in favlijstjes naast:’. Met een lijst van 20 medebloggers & daarachter elke keer ‘t aantal keer vermeld hoe vaak Zijperspace vermeld staat in favlijstjes waar ook deze medeblogger in voorkomt.
Ik ben op zoek gegaan naar een lijst waar ik dus niet in vermeld stond, maar ‘t wilde niet lukken. Steeds nam ik degene die onderaan de volgende lijst stond, of degene die ‘t meest onwaarschijnlijk aan mijn naam gekoppeld kon worden.

‘t Wilde zomaar ‘ns niet lukken met Zijperspace.
(maar later toch wel, & toen werd ‘t toch echt een stom spelletje, zeker toen de lijstjes werden ingekort tot 10 namen).

Ik zie Joe de laatste weken bijna altijd in z’n 1tje. Slechts een enkele keer wordt-ie vergezeld door z’n landgenoot, die tijdelijk de ruimte van Mike opvult. Al enkele jaren delen Joe & Mike nl dezelfde woning. Mike is nu echter op vakantie naar z’n 2e vaderland: India (de VS bestaan geloof ik niet meer voor hem).

‘Did you hear anything from Mike?’ informeer ik maar ‘ns.
‘Well, hij heeft me vlak na aankomst gebeld, daarna niet meer. Hoewel-ie me elke week zou bellen.’

Joe & Mike waren tot 2 jaar geleden beiden Z-verkopers. Ze kwamen in die tijd dagelijks enkele malen bij me over de vloer. Tussen de verkoop-sessies van de daklozenkrant door, voorzagen ze zich bij mij van hun dagelijkse dosis alcohol.
Mike haalde in die tijd met z’n levensverhaal zelfs de Volkskrant Magazine. Waarschijnlijk was dat vooral te danken aan z’n liefde voor ‘t voortbrengen van geluid in de vorm van woorden. Hij stond altijd klaar om te vertellen wat-ie zoal had meegemaakt & hoe prachtig hij mensen wel niet vond. Of eigenlijk moet ik zeggen: hoe prachtig hij vrouwen wel niet vond.
Vele verhalen, wederwaardigheden heeft-ie bij mij de revu laten passeren; voelde zich vaak niet belemmerd door de aanwezigheid van andere klanten. De volgende dag was-ie alweer vergeten welke verhalen hij de dag ervoor aan wie had verteld, waardoor ik ‘m eraan moest herinneren wat-ie zoal gedronken & verteld had.

‘Hij is nu natuurlijk in z’n eigen paradijs.’
‘Ja, maar hij moet me wel bellen,’ reageert Joe daarop, ‘want ik moest een afspraak bij ‘t arbeidsburo voor ‘m afzeggen. Ik deed me voor als Mike zelf tijdens dat telefoontje. Ze zeiden dat ‘t erg belangrijk was om zo snel mogelijk een nieuwe afspraak te maken.’
‘Dan gaat ‘t zeker over financiële zekerheid,’ zei ik; ik ken m’n pappenheimers ondertussen wel.

Ettelijke malen is Mike bij me langsgeweest met officiële papieren, brieven of aanmaningen, met ‘t verzoek of ik duidelijk kon maken of er stond wat hij dacht dat er stond. Zin voor zin moest ik vertalen, met xtra uitleg over de ambtelijke taal. & Bovenal: ik moest achterhalen wat voor hem op dat moment de beste stappen waren om te ondernemen.

‘Als ze alles over Mike bij ‘t arbeidsburo weten, dan verklaren ze ‘m voor gek. I mean: hij is bijna 60, hij heeft een paar kogels in z’n lichaam van Vietnam. & Toch blijft-ie werken bij de PTT. Veel te zwaar werk. Ik denk dat die afspraak daarover gaat: dat ze ‘m af kunnen keuren voor ‘t werk dat-ie momenteel doet, zodat-ie een uitkering kan krijgen & niet meer hoeft te werken. Maar dan moet-ie niet te laat komen voor die belangrijke afspraak.’

‘t Zal veel geklaag opleveren zogauw Mike terug is uit z’n paradijs, & tegelijkertijd vele nieuwe verhalen; vele dames zullen weer charmant door ‘m aangesproken worden; menig liter bier zal verspild worden doordat-ie niet meer weet dat-ie aan ‘t drinken is; vele papieren zullen meegesleept worden voor vertaling; & toch pist-ie dan weer net naast de pot & zal ik dat allemaal moeten aanhoren, van Mike, maar ook van Joe. & ‘t Zal klinken of de mensheid nog nooit zo slecht is geweest voor iemand.

& Toch, toch komt alles uiteindelijk goed in Zijperspace.

Via Merel op de stemwijzer terechtgekomen. Ik wilde wel ‘ns kijken of ik nog geheel verantwoord aan ‘t stemmen was, dat ‘t zelfde stemadvies tevoorschijn zou komen als ‘t gedrag dat zich in ‘t stemhokje manifesteert.

Ik hou er niet meer van om over politiek te praten, vind ‘t vaak dodelijk vermoeiend. Maar aan de andere kant wil ik de kans niet voorbij laten gaan dat beetje invloed dat ik heb te benutten. Ik heb dan ook tot nu toe geen enkele verkiezing of referendum voorbij laten gaan, zonder een school of bejaardentehuis te bezoeken voor ‘t uitbrengen van m’n stem. & Ook dit jaar zal ik ‘t niet aan mij voorbij laten gaan.

Ik zou zeer tevreden kunnen zijn over ‘t feit dat naar voren kwam dat mijn opinies aangaande zaken in de Amsterdamse overeenkomen met die van de partij waar ik zolang ik me kan heugen op stem: GroenLinks.
Ware ‘t niet dat ik enkele jaren geleden besloten heb, bij gemeentelijke verkiezingen voorlopig niet meer op hen te stemmen, vanwege hun standpunt toendertijd inzake IJburg. Een standpunt een partij met groen in z’n naam niet waardig.

De SP kwam als 5e uit m’n stemadvies tevoorschijn. Hoogstwaarschijnlijk worden die ‘t voor mij.

Hierover valt overigens, wegens algehele vermoeidheid omtrent dit onderwerp, niet te discussiëren.

Zijperspace is in ieder geval groener dan menig groendenker pretendeert te zijn.

‘Zijn ze voor de Albert Heijn opnieuw aan ‘t tegelen?’ vraag ik aan Westmalle.
‘Ja, ze leggen er nieuwe stenen in. ‘t Is daar in ieder geval niet meer veilig.’
‘Want daardoor moet iedereen ergens anders heen?’
‘Nee, joh. ‘t Lijkt wel oorlog daar. Ze rollen de hele boel op. Je wordt gefouilleerd, gearresteerd, tegen de muur gezet.’
Westmalle doet een stap naar buiten & kijkt in de richting van ‘t paleis.
‘Shit, daar komen ze alweer.’
Rustig, schijnbaar ontspannen, onopvallend, stopt-ie z’n zojuist aangeschafte fles in z’n jaszak & loopt richting Singel. Je voelt de spanning in z’n traagheid.

Ik blijf nog ff nieuwsgierig naar wat komen gaat voor ‘t raam wachten. Een paar tellen later passeren de 2 agenten, waarschijnlijk degenen waar Westmalle op doelde. De vrouwelijke agent steekt haar hand op & glimlacht vriendelijk naar me, hoewel ik haar nog niet eerder meen te hebben gezien.
Ze lacht allercharmantst & ik ben best onder de indruk van haar verschijning bovendien, maar als ik vlak na hun passeren ff naar buiten ga, heb ik toch meer belangstelling voor de schielijk er tussenuit knijpende Westmalle.

Soms laat men zich niet verleiden in Zijperspace.

Professor G. Wisse heeft me gister, net als enkele ander voorgangers die al jaren dood zijn, in ‘t Catherijnenconvent te Utrecht toegesproken. De titel van z’n preek luidde: ‘de duivel met vakantie’.

En wanneer de onreine geest de mens uitgegaan is, zo gaat hij door dorre plaatsen, zoekende rust en vindt ze niet. Dan zegt hij: ik zal wederkeren in mijn huis vanwaar ik uitgegegaan ben: en komen de vindt hij het ledig, met bezemen gekeerd en versierd. Dan gaat hij heen en neemt met zich 7 andere geesten, bozer dan hijzelf, en ingegaan zijnde wonen zij aldaar; en het laatste van de mens wordt erger dan het eerste. Zo zal hij met dit boos geslacht zijn.

Ik heb ‘t gister maar ff overgeschreven (m’n notitieboekje is hervonden), want ik had slechts oor voor de rollende ‘r’ & ‘t galmen van de woorden tegen de wanden als iets benadrukt werd, waardoor de inhoud niet tot me doordrong. Net als vroeger in de kerk luisterde ik meer naar de sfeer die de spreker opriep, dan naar de strekking van z’n boodschap.

6 Preken/overwegingen van div predikanten heb ik in ‘t Catherijnenconvent zitten beluisteren, met koptelefoon op in een nagemaakt kerkinterieur. ‘t Was ‘t meest interessante gedeelte van ‘t hele gebouw.
Als ik iets soortgelijks op mp3 kan vinden wil ik dat met veel plezier linken. Vooralsnog moet men ‘t maar ff met bovenstaande tekst doen & de echo, uitspraak, intonatie er zelf bij verzinnen.

We zouden voor de sfeer Zijperspace wel ff in een kerk willen veranderen.

‘t Heeft net plaatsgevonden, dus er meteen maar gebruik van gemaakt: men kan meer info verkrijgen over de bloggers. Ik heb ‘t nog niet op de algemene loglijst waar kunnen nemen (inmiddels ook daar), vandaar m’n eigen ‘best van de rest’.

Onmiddelijk is ‘t wapen van Zijperspace toegevoegd.
(Waarschijnlijk was ik de 1e, want ik ben nog geen ander logo kunnen tegengekomen).
Update: Inmiddels een prachtig overzicht van de reeds geplaatste logo’s, waarbij die van mij er toch uitspringt kwa nietszeggendheid. Een hele eer, vind ik.