a. comp aan
b. thee zetten
c. discman aansluiten
d. de puinhoop beschouwen
e. thee drinken, liters
f. naar bed
Terug in Zijperspace, maar hoe?
Herziening: Misschien dat meer suiker helpt. & Bed wordt stoel in de zonovergoten tuin.
‘t Is een prachtige weblogdag, vandaag. Dus moet ik maar ‘ns aanstalten maken te vertrekken richting Breda. Cd’s bij elkaar zoeken (in m’n pas aangeschafte, veel te grote mapje voor zo’n kort verblijf elders) rugzak inpakken met veel te veel onzin (als ‘t er maar inpast). Bier scoren voor onderweg, misschien moet ik dat nog maar ff op m’n werk doen.
&, Da’s lang geleden, ik ga de comp uitdoen. Voor meer dan 12 uur. Ik hoop dat-ie ‘t in die toestand niet al te erg doorheeft.
We gaan Zijperspace verlaten.
(Mocht men mij willen herkennen onderweg, of in Breda: ik ben in ‘t groen & draag waarschijnlijk een pet met ‘nodding head’)
Ik zou niet weten hoeveel km ‘t rijden was richting vakantiebestemming. ‘t Vergde in ieder geval wel een bak vol cassettebandjes die afgewerkt diende te worden, gedurende de heenreis. Na 3 weken vertoeven op de zwitserse camping vond m’n vader ‘t geen noodzaak meer om ze op de terugweg nog een keer allemaal te herhalen. Waardoor een enkel bandje wel erg veel speeluren toebedeeld kreeg.
Dit alles tbv de noodzakelijke ontspanning van m’n vader, die al die kms achter ‘t stuur moest zitten, de stress van ‘t verkeer, inclusief ‘t gevaarte achterop dat 3 weken ons onderkomen zou zijn, ‘t meest intensief meemaakte. & Ondertussen zo min mogelijk ‘t gekwebbel, geruzie, gedrein & gespeel van z’n 4 meegenomen kinderen mee wilde maken.
Dat betekende dus slechts een enkele keer De Dikvoormekaarshow of Suske & Wiske, & heel veel Henk Elsink, Wim Sonnevelt, Toon Hermans, Fons Jansen, ook veel jazz, maar vooral (ojee, heel veel ‘vooral’; zoveel ‘vooral’ dat slechts hij komt bovendrijven in m’n herinnering aan die vakantie-ritten) Roger Whittaker.
Ik kan ‘Irish whistler’ geheel meefluiten, dankzij die vakanties. Zelfs zonder de begeleiding van de fluiter hemzelf. Als ik een mooie dame in ‘t vizier krijg, kan ‘t gebeuren dat ik spontaan ‘Hey, did you ever have seen the most beautiful girl in the world’ ga zingen, weliswaar binnenshoofds, maar met alle toeters & bellen erbij bedacht. Of als ‘t café slechts gevuld is met mannen & een enkele dame op leeftijd, doemt ‘Where have all the young girls gone’ op. Toen ik voor ‘t 1st de film ‘Anatevka’ zag, dacht ik dat ze ‘If I were a rich man’ gejat hadden van Whittaker. ‘tZelfde gebeurde me bij ‘t voor ‘t 1st ter ore komen van ‘Cycles’ van Frank Sinatra & daarop ‘From both sides, now’ tegenkwam.
Whittaker was een soort van doctrine. De doctrine van je zo stil mogelijk houden, lief stripboek lezen achter op de bank, m’n vader mee laten trommelen op ‘t stuur, mee laten fluiten gelijk met de wind die binnenwaaide voor afkoeling, geen ruzie maken met m’n broers.
Jarenlang heb ik de man niet meer willen horen, afschuwelijke kitscherige muziek vond ik ‘t. Strookte niet met mijn voorkeur voor new wave, punk & alles wat alternatief was.
Tot ‘t opeens een tegengesteld gevoel creëerde: een gevoel van heimwee naar veilige vakanties, spelen, stripboeken, zon; jonge jaren van spelen, rennen & zwemmen. Ook al gingen de tekste van die oude man totaal ergens anders over.
& Dat heb ik vooral als-ie plots met z’n stem omlaag gaat: ‘Oh, I don’t believe in if anymore.’
We bouwen dagdromen in Zijperspace.
Ook ik dien een duitje in ‘t WebLogMeeting-zenuwenzakje te doen. Want tuurlijk ben ik ook onderhevig aan nieuwsgierigheid, verwachting, weerzin, ongeduld & fantasie bovenal, maar dat alles tegelijk.
& Vooral de fantasie zal gefrustreerd worden, heb ik al ver van te voren bedacht. Waardoor ik me voorgenomen heb zo min mogelijk die fantasie te laten voeden. M’n medebloggers bestonden tot nu toe slechts bij de gratie van hun teksten; daar moest ik me mee voeden. Slechts een enkel keer heb ik daar een beeld in toegelaten dmv cam dan wel gedigitaliseerde foto. & Nog weet ik dat ik niet met blank-zero beeld op ‘t gebeuren zal verschijnen.
Ik blijf overnachten. Dat is maar goed ook, kwam ik vanavond achter, want de reis naar & van Breda duurt minstens 1;45 uur. Da’s zo’n beetje de andere kant van de wereld, in mijn grootsteedse beleving.
Gezellig met Luuk van Koelman & Roel mag ik bij ‘t bredaase gastgezin verblijven. Wij 2-en hebben vast wat te bespreken zal gedurende de avond blijken.
‘t Wordt m’n 1e meeting. Een gebeuren waar ik nooit echt zin in had. Al die gefrustreerde internet-figuren, daar moest ik me tot nu toe verre van houden.
Maar nu ga ik met bevend hart morgen de reis naar ‘t zuiden aan.
Terwijl ik nogeneens weet waar Breda nou precies ligt (ajb niet uitleggen; ik wil dat tot morgen zo houden).
Bovendien maak ik me bijv ook druk over wat ik aan moet trekken (terwijl ‘t niet meer kan zijn dan een t-shirt & een broek wat mijn onrust kan veroorzaken, want da’s nou 1maal wat ik altijd draag; vreemd genoeg, zult u zeggen) & over de spullen die ik mee moet nemen (terwijl ik slechts niet naar zweet wil ruiken die avond & m’n tanden zich blitsend fris moeten gedragen).
‘t Wordt een lange reis vanuit Zijperspace, een ware xpeditie.
Ik snap ‘t niet helemaal. Waarom verschijnt ‘t grootste gedeelte van de logo’s niet, maar die van mij altijd wel? Net als die van enkele anderen komt-ie elke keer weer tevoorschijn, terwijl toch echt bij ‘t merendeel van de nu 76 logo’s slechts een leeg vakje blijft met een klein rood kruisje. Slechts dmv hernieuwen komen er enkele anderen tevoorschijn. Ligt ‘t aan ‘t feit dat ik mijn logo als 1e geplaatst heb? Of omdat-ie makkelijk oproepbaar is?
& Waarom zijn er in ieder geval 2 bloggers die in hun logo hun middelvinger naar de lezer opsteken (misschien nog wel meer, maar dat kon ik dus niet controleren)?
Voor alles moet een reden zijn in Zijperspace.
Update: ‘t Ligt in ieder geval aan mijn comp dat ik niet alle logo’s binnenkrijg.
‘t Is dus toch vanavond om ¼ voor 8, want Westmalle komt om ¼ ovr 12 aanzetten voor een 1e flesje.
Hij heeft zowaar een broodje bij zich, terwijl ik ‘m nog nooit iets heb zien eten. Z’n kop staat echter op zorgen.
‘Dit is dus misschien wel de laatste keer?’ vraag ik ‘m.
‘Ja, om ¼ voor 8 moet ik een praatje maken met de wijkagent op ‘t buro.’
‘Wordt zoiets dan door de politie geregeld?’
‘Ja, je moet toch stevig in je schoenen staan. Een beetje support van een wijkagent die achter me staat, kan ik dus wel gebruiken. Kijk; ik kan kiezen, maar ik ga liever de bajes in dan dat ik op straat rond blijf hangen.’
Z’n gezicht krijgt weer de zorgelijke uitdrukking: ‘Ik heb ff haast.’
Later op de dag komt-ie nog een keer langs. ‘t Is wat drukker in de zaak; ik kan niet zomaar een gesprek met ‘m aangaan, want anderen staan te wachten. Een kort moment kruisen onze blikken elkander. Ik zie een stille verwachting in ‘m opgloeien, waarachter een grote paniek lijkt schuil te gaan. ‘t Lijkt alsof-ie een woord van mij verwacht.
Als-ie z’n biertje pakt om de zaak te verlaten, durf ik eindelijk: ”t Gaat nu niet al te best, geloof ik?’
‘Nee, ‘t gaat helemaal niet.’
Waarschijnlijk zal ik nooit te weten komen wat niet gaat, want Westmalle, die eigenlijk Frank heet, moet plaats maken voor de volgende klant.
Ik zal ‘m missen, deze Frank, maar ik weet dat er andere gebruikers voor hem in de plaats komen. & Er zullen andere verhalen volgen van andere reakties op andere situaties.
Maar we zullen ‘m missen in Zijperspace, ook al weten we dat ‘t beter is.
