Op de heenweg was hij me niet opgevallen. Ook al was-ie de chauffeur & zat-ie daardoor schuin voor me. Met flaporen, hoorde ik een medepassagier later zeggen (”t Is omdat ik je van achteren zag op de heenweg, dat ik je niet had herkend van de krant,’ zei hij op de terugweg). ’t Was een onopvallende chauffeur, ondanks die oren. Deed geen rare dingen. Nam alle bochten op ’t eiland nauwkeurig, rekening houdend met tegemoet komend verkeer. Voorkomend. Een afwezige chauffeur. ’t Gesprek in de bus zette zich voort, zonder dat we notie namen aan waar we waren & hoe lang nog.
Op de terugweg moest-ie echter betaald worden.
Ik haalde m’n portemonnee tevoorschijn toen men er over begonnen.
‘No,’ zei Tim, ‘I’ll treat you. You were the guest of honour.’
£ 17,- Moest ‘t kosten. Voor 7 passagiers. Iedereen £ 2,50.
‘And this is all for leukemia?’ vroeg Tim aan George.
Ja, allemaal voor z’n inzameling voor leukemie.
‘Heeft er nog iemand iets extra over voor de leukemie?’ vroeg Tim toen.
Waarop ik ditmaal wel een bijdrage mocht leveren.
‘It’s very good what you’re doing, George,’ zei Tim.
Waarop George van wal stak. Maar nog steeds reed de auto soepel. We konden er desnoods bij in slaap vallen.
Ja, ’t is nu 24 jaar dat ik ’t doe. 24 Jaar. & Nog steeds met veel plezier. ’t Is voor de strijd tegen leukemie. & Weet je, m’n zoon is er bovenop gekomen. Die is nu 30. ’t Is 25 jaar geleden dat-ie leukemie had. Toen ben ik begonnen met dit werk. We zijn inmiddels met z’n 4-en. M’n zoon gaat binnenkort trouwen. Met een meisje dat vroeger ook leukemie had. Dat had je je 20 jaar niet voor kunnen stellen. Maar m’n zoon heeft kort geleden nog een behandeling gehad & hij hoeft nergens last van te hebben. Da’s mooi, weet je. Da’s heel mooi. Dat had ik niet kunnen denken. Zie je, ik heb er alles aan gedaan om ervoor te zorgen dat er genoeg geld binnenkwam om die ziekte te bestrijden. Ik geloof dat ik er heel veel voor gedaan heb. Je kan me altijd bellen om een afspraak te maken. Tot 3 uur ’s nachts wil ik rijden. Ook wel later hoor. Dat is ook wel voorgekomen. Dat was een rijke man. Die wilde z’n huwelijk vieren. Ik heb de gasten heen gebracht met ’t busje. Toen zijn ze gaan eten. Gaan drinken. Hij heeft een toespraak gehouden. & Vervolgens kon ik de 1e gasten naar huis brengen. Of naar de boot. Dat begon om 10 uur. Daar was ik tot ’s ochtends vroeg mee bezig. Toen stond die man er. Een rijke man. Met hem ik toen ontbeten. Hij heeft me toen een fles champagne meegegeven. Mocht ik meenemen naar huis. Als dank. & Een grote donatie voor de kas. Zie je, dat weet ik dan te waarderen. Ik drink wel geen champagne, maar die man die denkt er tenminste aan wat voor moeite ik ervoor gedaan heb. Hij zei: ‘Wat heb je nou na vannacht nodig?’ ‘Meneer,’ zei ik, ‘ik heb zelf helemaal niks nodig. Ik wil alleen maar dat de leukemie uit de wereld verdwijnt. Dus als u daar een bijdrage in kunt leveren, dan vind ik dat allang al mooi.’ Toen heeft-ie m’n naam & telefoonnr opgeschreven. Een week later kwam er een stel op vakantie op Isle of Wight. Die heeft de hele week gebruik gemaakt van m’n diensten. Via die man hadden ze m’n nr gekregen. Ik kreeg £ 30 als ik om 15 vroeg. Dat is dan mooi, zie je. Daar doe je ’t dan voor. Dan vind ik ’t ook mooi dat ik een advertentie bij jullie kan plaatsen. Want dan weten weer meer mensen waar ik mee bezig ben. Zoveel mogelijk mensen moeten weten dat ’t belangrijk is. ’t Is een zware strijd, zie je. Iedereen moet te weten komen dat leukemie bestreden moet worden. & Dan dank ik God dat ik hem mag helpen bij die strijd. Ik doe ’t nu 24 jaar, weet je. Zie je, dat is dankbaar werk. Vooral omdat we nu met z’n 4-en zijn. We zijn altijd beschikbaar om groepen over ’t eiland te vervoeren. & Ik ben al 24 jaar woordvoerder. Je hebt vast wel ‘ns een foto in de krant van me gezien. Dat is mooi, dat is mooi, want dan weten mensen dat die strijd gevoerd wordt. Want ’t is een verschrikkelijke ziekte, zie je. Een verschrikkelijke ziekte. Ik heb ’t aan m’n zoon gezien. Maar die is er nu helemaal bovenop. Dat had je toch niet kunnen denken, 20 jaar geleden, dat m’n zoon zou trouwen ooit. & ’t Is een mooie dame. Jazeker, ’t is een prachtig mooie dame. Dan denk ik: dat heb ik toch maar mooi bereikt. Niet dankzij ’t geld ophalen, hoor. Niet alleen dat. Maar ik heb wel geholpen in die strijd stapje voor stapje te overwinnen. We zijn er nog lang niet. We zullen nog een hele tijd geld moeten inzamelen, weet je. & Dat we dan een advertentie kunnen plaatsen, dat helpt. Ja, dat helpt. Ik ben er dankbaar voor. & Ik doe ’t graag, weet je. Ik doe ’t graag. Ik ga ’t hele eiland over. Als ’t maar niet later wordt dan 3 uur. Da’s al hartstikke laat. Mensen zijn ook altijd blij dat ik ze kom halen. Dat we er zijn, 7 dagen in de week. Wel op afspraak, maar we zijn er als we gevraagd worden. & We zijn geen concurrentie voor de taxi’s, denk ik. We zijn eerder een extra iets. We doen dingen die taxi’s niet kunnen doen. Omdat we vrijwilligers zijn. Omdat we andere dingen doen. Omdat we een busje voor 17 personen hebben. We doen ’t graag, weet je. We gaan graag ’t hele eiland over. Want we weten waar we ’t voor doen. Zie je, we weten waarvoor.
Vervolgens werd ik afgezet bij Zijperspace, wat op dat moment dichtbij Wootton lag.