Ok, ik ben verslaafd. Dat heb ik al eerder gezegd, maar ik wordt weer ‘ns des te harder op dat feit gedrukt als ik na ampele pogingen m’n nieuw lekkere harde schijf aan de gang te krijgen, mezelf een ½ uur na ‘t besluit ‘t voor vanavond voor gezien te houden, terug vind op een wwwpuntafwerkplek om m’n teksten in te voeren.

Toch vind ik ‘t nogeneens zo erg op zo’n manier verslaafd te zijn. ‘t Is eigenlijk 1 van m’n meest nuttige verslavingen tot nu toe. Ik schrijf, & voel er zelfs elke dag de behoefte toe. Vroeger heb ik ook wel een dagboek bijgehouden, maar dat hoor je toch voor jezelf te doen (hoewel vriendinnen die uiteindelijk toch te lezen kregen: ik was blijkbaar, al dagboekvullend, voor een lezerspubliek bezig).
Nu is er een publiek & weliswaar schrijf ik waarschijnlijk anders als ik niet wist of die er zou zijn; ik zou echter geheel niet schrijven als ik wist dat die er niet zou zijn.

M’n blog vullen op een andere plaats dan veilig bij mij thuis voelt toch anders. Ik heb bijv geen flesje bier naast m’n toetsenbord staan; er is geen niet te volgen weersverwachting verkondigd; ik zit niet in complete stilte omdat ik vergeet de cd-speler te verfrissen met nieuw materiaal; ik moet betalen voor ‘t toilet; ik krijg om de 5 minuten de mededeling dat de ‘Amsterdam area’ bevolkt wordt door criminelen die ‘t gemunt hebben op mijn spullen.

& Toch zijn we gelukkig verslaafd in Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *