Minstens 3 uur besteed aan slechts een paar meeltjes.

Waarna ik me bedenk dat ik ook nog een paar telefoontjes moet plegen. Want ik moet nog excuses aanbieden voor niet onmiddelijk terugbellen. & Excuses voor ‘t verzenden van een virus afgelopen week. & Afspraak maken om de tweeling voor ‘t 1st te aanschouwen. & Vertellen aan iemand anders dat ‘t 2 meisjes zijn geworden . & Vragen of ik nog bier mee moet nemen. & Wellicht suggesties voor kado’s leveren.
‘t Is echter al een te laat tijdstip om de hoorn ter hand te nemen.

Naarmate ik meer opschrijf, schieten mij schuldbewust meer vergeten vrienden & familieleden te binnen met de redenen waarom ik ze al een tijdje niet meer heb gezien of gesproken.

Ik had echter ook in een café kunnen zitten. Dan had ik zelfs die 3 uur niet besteed aan tekenen van leven mijnerzijds, want slechts verzonken in anoniem vergetelheid. Had ik bij thuiskomst tevreden in slaap kunnen vallen, omdat die tevredenheid nou eenmaal altijd volgt op dat tempo van café-drinkgedrag.

Nu leunen we slechts tevreden maar wakker achterover in Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *