Ze zien er een beetje vreemd uit in hun grijze pakken, van top tot teen lijken ze in ‘t plastic verpakt. Die pakken doen me altijd denken aan de vuilniszakken die m’n vader ons omdeed toen we tijdens een vakantie lang gelee in de stromende regen tour de france gingen kijken. Hij knipte een gat aan de onderkant van de zak waar ‘t hoofd doorheen kon & zo konden we ‘t volgens hem uren volhouden in ‘t druilerige weer.

Die jongens, een heel enkele keer een meisje, hebben die grijze pakken ook wel nodig. Niet alleen als ‘t slecht weer is. Voor ‘t plakwerk wat ze verrichten hebben ze ‘t ook hard nodig. Ze plakken nl de hele stad onder de posters. Je kan ze overal tegenkomen waar een muur zonder duidelijke bestemming, maar wel met een in ‘t oogspringende publieke funktie. Dit laatste wordt vooral bepaald door de mate waarin de muur, of eigenlijk de poster die de muur verbergt, opvalt. De plakkers hebben dus een grote verantwoordelijkheid mbt de uitstraling van ‘t straatbeeld van Amsterdam.

Daar hebben ze dus lijm voor nodig. Want anders blijft die uitstraling nl niet plakken. & Bij dat plakken worden natuurlijk behoorlijk wat klodders verspild & rondgespetterd. Daarvoor hebben ze dus die vuilniszakpakken.

‘Zo, die lijm ruikt wel zeg,’ zei ik vandaag tegen 1 van de plakkers, wiens pak onder de witte lijmvegen zat.
‘Ja, da’s wel een nadeel van ‘t werk; die geur draag je de hele dag met je mee.’
‘Verdien je er dan zo goed ermee?’
‘Dat valt ook wel tegen. Maar je bent de hele dag buiten.’
‘En de vrijheid?’ weerklonk de vraag van de dromer.
‘Da’s ook wel prettig, want ik kan nu lekker een biertje drinken.’

‘t Is een gang, zo lijkt ‘t, met een geheel eigen code & cultuur. Alleen ben ik er nog niet achter wat & hoe.

Binnenkort maar inhuren om plaatjes te plakken in Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *