Ik word zodirekt opgehaald. M’n broer komt mij & ‘t bockbier, dat ik de afgelopen weken voor ‘m verzameld heb, met z’n auto afhalen. Gaan we ons jarig nichtje bezoeken, waarvoor ik vergeten ben een kadootje te kopen (nee, ik ben ‘t niet vergeten, ik bedacht ‘t gewoon te laat). Misschien moet ik haar die ouderwetse sinterklaasplaatjes, die ik gister niet kon laten staan, maar geven.

‘t Lijkt een generale repetitie voor de Sinterklaas-meeting van volgende week woensdag, want bijna al de 6 broers komen, geloof ik. ‘t Gebeurt zelden dat we zo’n grote opkomst kunnen regelen, vooral als de aankondiging slechts 2 weken van te voren binnenkomt. Er zijn er altijd wel een paar die aan ‘t werk zijn als ‘t niet tijdig gemeld is. Zo lijkt langzaam de familie verder uit elkaar te groeien. Ieder heeft z’n eigen gezin om zorg voor te dragen & veel tijd aan te besteden. Weinig blijft er over om spontaan ‘ns bij elkaar langs te gaan. Steeds meer wordt Moeders in Den Helder de verbindende factor. Slechts enkele keren per jaar spreek je elkaar door de telefoon & 3 of 4 keer een ontmoeting in levende lijve op een verjaardag, een familie-reünie of Sinterklaas.

De conflicten zijn daarentegen al een paar jaar minder heftig.

In Zijperspace wordt de vraag gesteld waar we nou de meeste spijt van moeten hebben.

Update: Uiteindelijk slechts 3 van de 6 broers aanwezig, waarvan de vader van de jarige. Slechts een kleine try-out.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *