Afgelopen nacht na sluitingstijd van de café’s kwam collega Jeroen nog even langs. Hij had aangekondigd dat-ie waarschijnlijk nog een poging zou wagen, dus ik was er wel op voorbereid. Hij wilde weer ‘ns wat films in huis hebben om op ledige uurtjes te kunnen hangen op de bank. Of iets dergelijks. Na een ½ uurtje zoeken verliet-ie tevreden & nog steeds met aangeschoten oogjes m’n huis. Ik nodigde ‘m niet uit voor nog wat drinken, want ik zou toch zo naar bed gaan. Dat duurde uiteindelijk toch nog zeker een uur.

Ik heb vreemd genoeg die behoefte niet meer om ‘t café te bezoeken. Ik zit tegenwoordig liever in m’n 1tje thuis. Af & toe op & neer lopend richting koelkast. Is dan toch een bepaalde rust in mij neergedaald? Tot nog maar enkele jaren geleden wilde ik zelfs nadat ik laat klaar was met m’n werk de kroeg nog induiken. Er was altijd een grote behoefte mensen om me heen te hebben, voordat ik weer eenzaam & alleen, maar aangeschoten, m’n bed indook. Díe verslaving is in ieder geval verdwenen. Welke verslavingen heb ik er voor teruggekregen, vraag ik me dan af.

In ieder geval deze.

Maar de junks worden goed begeleid in Zijperspace.