‘t Is een drukke tijd voor de bier-afficionado’s. Of zoals de schrijver van the Beer Drinkers Bible ze prefereert te noemen: cerevisaphiles.
‘t Oktoberfest in München is vooral voor toeristen, niet voor die categorie bierliefhebbers, of ‘t zou met de reden zijn ‘t toch ‘ns een keer meegemaakt te hebben. Nee, ‘t begint pas serieus met ‘t bockbierfestival, dat afgelopen weekend plaatsvond. Dat is echter ‘t aperitiefje voor ‘t bierfestival van aankomend weekend, dat in Antwerpen zal gaan plaatsvinden.
De 24 uur van Antwerpen luidt de indrukwekkende naam. Alsof er 24 uur achter elkaar gezopen zal moeten worden. Dat zou ik echter niet volhouden. ‘t Doet me dus deugd dat de genoemde 24 uur weliswaar staan voor de uren dat de festivaldeuren opengehouden worden, maar dat deze verdeeld zijn over 2 dagen. Evenzogoed zeer vermoeiend, maar amusant daarnevens.
Ondertussen komen de cerevisaphiles ‘t europese vasteland binnendruppelen & de a’damse belangrijkste bierplekken bevolken. (Enkele jaren geleden op ‘tzelfde festival heeft de schrijver van the beers of Wallonia me, in een dronkenschap die al enkele dagen duurde, uit proberen te leggen dat een bepaalde categorie hiervan ‘beer-anorachs’ wordt genoemd; die zouden wel erg fanatiek zijn; de strekking van z’n verhaal ontging mij echter volledig). Ze murmelen een beetje voor zich uit, drinken alle bieren die op ‘t biermenu vermeld staan, maken aantekeningen & plots blijken ze ook tot spreken, naast bestellen, in staat als ze merken dat ze naast een gelijktalige bierfan zitten. Aan ‘t eind van ‘t gesprek verlaten ze ‘t etablissement schommelend, tevreden wiegelend, stommelen ze hun buik naar buiten. Het hoofd laat, weliswaar niet bewust, niet lang op zich wachten, zodat er bedacht kan worden de taxi aan te houden.
Dit houden ze tot as zondagavond vol.
De rest van ‘t jaar worden ze niet zo vaak gesignaleerd in Zijperspace.