Op dit moment staat mijn glas gevuld met Imperial Extra Double Stout van Harveys & Son. Dat zegt de meeste mensen niets. Geeft ook niets. ‘t Is wel te hopen daarentegen dat Sas begrijpt wat ik bedoel. Of in ieder geval haar oren gaan spitsen zogauw ze dit leest.

Ik kan wel een hele verhandeling gaan geven over wat een stout is, of specifieker: een imperial russian stout (IRS); hoe dat bier is ontstaan, waar ‘t tegenwoordig wordt gemaakt, & wat ‘t alcoholpercentage is. Daar heb ik echter deze blog niet voor. Ik kan in m’n dagelijks leven genoeg bier proeven, erover praten, bier-advies geven etcetera, om niet perse hier ook nog wat over te moeten vermelden. Tuurlijk zal ik er vaak genoeg wat over te zeggen hebben (‘t is nou eenmaal m’n dagelijks leven, dus ontkennen dat er iets met me gebeurd is, waar bier mee gemoeid is, zou als de paus zijn die ontkent dat god bestaat), maar ‘t moet geen thema an sich worden.

Laat het dan de mededeling blijven dat ik een wel zeer bijzonder biertje in m’n handen heb, door m’n mond laat spoelen, in m’n keel laat glijden, m’n mondholte voel laten tintelen. Dat ik me eigenlijk zit af te vragen of ik dat Saskia moet laten proeven. Want Sas kan een stout op z’n tijd wel waarderen.

Voordat ze reageert, moet ik ‘r wel waarschuwen: IRS is vaak van een hoog alcoholpromillage. Zo ook deze: 9%. Bovendien kan je ‘m enkele jaren tijd gunnen; dat komt de smaak alleen maar ten goede. Op dit moment is-ie vrij jong. ‘t Heeft een sterke koffie-achtige smaak, dropachtig ook, bijna zout.
& Bovendien gaat 1 flesje 9,- kosten.

Sas, zullen we die as vrijdag gaan proeven? Of moet ik er 1tje in m’n kelder zetten, zodat we die tot een geschikter moment kunnen sparen?

‘t Heeft wel ‘ns z’n tijd nodig in Zijperspace.