Traag opstaan & de wakker langzaam opstarten is vandaag de opmaat voor de uitvaart. De dagelijkse refreinen zullen worden afgespeeld, waarin er slechts varianten worden genoteerd waar ‘t gemoed van de dag zich laat gelden. Waar ook vooral de voorbije dag in door zal klinken, want we hebben nog niet zoveel aan vandaag. Die is nog leeg, bestaat slechts uit vooruitzichten die wel konden worden vastgezet.
Plots gister weer contact met oudste broer Jan.
Z’n dochter jarig. Hij verhuisd. Z’n knie gerepareerd. (hij vrijgezel) Met zoon tijdelijk inwonend.
Ik met plannen wat te doen met kerst. Richting noorden fietsen (familie die er nog is). Plus twijfel of wel verstandig.
Pauze.
Verder ging ‘t toen met de dag beleven van niet noemenswaardig hamsteren, ongemak bij ‘t huis schonen, & voorgevoel van zorgen over mensen op bezoek. Alhoewel ‘t me nu klinkt als uitzonderlijk, had ‘t dezelfde toon te pakken van waar ik me doorgaans bevind. ‘t Melodietje van onrust, voorbereiden op erger & mezelf opvangen.
Met een toets van binnenrijm, die onopgemerkt langs zweeft, bijna niet gebeurd.
Daar werd tussendoor ook nog ‘t vervoer voor vandaag geregeld. Hoe laat & waar. Doen we nog een toespraak. Foto’s kwamen voorbij. We speelden reünie. Ook als aanzet.
Dit alles ongestructureerd, want niemand zag op welk moment in andermans leven er inbreuk werd gepleegd met een volgend bericht.
Stilte tot gevolg.
Een ander antwoordt: & er volgt een nieuw spoor naar de dag vandaag.
Wat je tot besluit doet beseffen, waar ook de volgende morgen begint, dat alles zo vanzelfsprekend was. Er werd een rooster gemaakt, die slechts zelden afweek van die ervoor, & je zag elkaar, werkte daar, sloot de bar, stuurde mensen weg, maakte schoon, & voor een uur werd ‘t gesprek vervolgd. Met elke dag van de week variatie in de gesprekspartners. We zagen onze jaren voorbij gaan in elkanders beslissingen, veranderingen, verhuizingen & schijnbaar minieme stapjes in de liefde.
Vandaag zie ik ze weer. Terwijl toen minstens 10 jaar achtereen.
Ik moet me nog bedenken hoe mijn lied ook weer ging.
‘t Ochtendlied klinkt nog ietwat schor, raspend in de morgen van Zijperspace.