Ik hou de visite niet bewust in de gaten. Hooguit de kijkcijfers. Verdere gegevens worden me toch niet geleverd sinds dat niet meer mag.
Ik herinner me de tijd nog dat je kon zien op welke zoekopdracht mensen langs kwamen. Dat was best leuk. Nu moet ik maar raden dat mensen voor Pietje Lont langs komen als ze op 3e Dorpsgek arriveren. De best lopende post hier.

Er wordt me wel getoond welke posts mensen speciaal bezoeken. Als ze deze kant op gedirigeerd worden door een zoekmachine of als ze iets verder zijn gaan zoeken dan alleen maar de voorpagina. Maar ook dat laatste doe je niet zo snel. Alle teksten staan immers volledig te lezen op de openingspagina of op de verschillende links richting de maanden van afgelopen 19 jaar. Onder ‘Verstoft materiaal’.
Geen aantrekkelijke titel misschien voor een archief, maar ik wilde iets anders dan dat woord. ‘t Moest meer tot de verbeelding spreken. Vroeger zou ik ‘archief’ ook wel hebben kunnen kiezen, maar door veelvuldig gebruik, van bijv andere weblogs, is de ‘kleur’ van dat woord veranderd voor mij; ‘t woord is versleten.
Bovendien word ik nieuwsgierig als ik ergens anders ‘Verstoft materiaal’ zou zien staan.

De mensen die dus speciaal hier komen om een bepaald artikel te lezen zijn doelgericht hiernaartoe gegaan. Waarschijnlijk enigszins misleid door de voor hun op dat moment hoopvolle begeleidende snipper tekst die de zoekopdracht als resultaat laat zien.

Ik maak gebruik van ze. ‘t Maakt me nl enerzijds nieuwsgierig naar waarom ze hier zijn geweest, anderzijds naar mijn tekst van toen.
Daarbij moet ik erbij vertellen dat ik een tijd lang die links niet goed durfde volgen. Was ‘t wel goed genoeg wat ik had geschreven? Had ik mezelf niet te veel laten gaan? Was ‘t voor m’n huidig ik geen geval van plaatsvervangende schaamte voor m’n toenmalig ik?
Dat stomme eerlijk dat ik steeds hanteer.

Noodzakelijk tussendoortje: ik ben nog steeds eerlijk. Maar als je niet alles vermeldt, verzwijg je toch een beetje. Ongeforceerd liegen, zeg maar. Situaties simplificeren. Complexiteit nivellering.

Maar na 19 jaar raak je wel nieuwsgierig naar wat ondertussen vergeten is. Ik kan mezelf verbazen als ik terecht kom bij teksten van voor 2010.
Enkele zijn me wel bijgebleven; vaak een sfeer, soms een zweem. Maar ik schreef zo veel dat m’n geheugen vaak niet meer weet wat er allemaal uit ‘tzelfde hoofd afkomstig is.

Daarom is ‘t handig om die links te volgen naar afzonderlijke posts. Ik kopieer tegenwoordig de door m’n huidige ik goedgekeurde teksten naar een speciaal archief & verzamel ze daar onder bepaalde noemers. Dan kan ik straks met een bepaald thema, teksten bij elkaar gepropt in een map, langs bij een uitgever. Want dat moet uiteindelijk ooit gebeuren. Een boek.

Dus mocht men tot hier terecht zijn gekomen & snappen wat ik bedoel, waar ‘t me om gaat, help me dan een beetje. Neem een willekeurige maand in ‘Verstoft materiaal’ & lees daar een beetje rond.
Mocht er een tekst tussen zitten waarvan je denkt dat-ie in dat ooit te verschijnen boek moet staan, klik even op de titel.
Dan wordt die post ‘afgestoft’, want ik krijg ‘t vanzelf onder ogen. & Zonder dat ik weet of ‘t opzettelijk om die reden bezocht is, krijg ik de gelegenheid om ‘m ook te keuren.
‘t Is best veel werk, zie je, om 3200 teksten in je 1tje door te nemen om te zien of ze wel ‘boek’-waardig zijn.

Maar bovenal: Zijperspace is meer dan slechts de buitenkant van de laatste zin.