Agenda

Ik vertelde dat ik 30 jaar van m’n leven geen agenda had gebruikt.
‘t Kwam niet als een schok aan. ‘t Gesprek, de instructies, dat ging gewoon door. Maar bij de 2e online bijeenkomst kwam ‘t onderwerp weer terug.

Waarom we gebruik van een agenda niet leuk vonden, was de vraag.
‘Stress,’ was ‘t 1e wat in me opkwam. Ik had mezelf niet eens de mogelijkheid gegeven om na te denken waarom ik dat zei. Terwijl ik me dat ging realiseren kwam ‘t besef dat een agenda me dwingt alles onder controle te houden.
Ik was er daarnaast mee gestopt, lang geleden, omdat juist die agenda ervoor zorgde dat ik afspraken vergat.

& Ik had best een regelmatig leven. Anderen zouden daar ietwat anders tegenaan kijken, maar voor werk in de horeca stond mijn dagelijkse routine redelijk vast. ‘t Voelde ook als prettige regelmaat. Elke dag bij opstaan wist ik wat ik wanneer zou doen.
Dus, in geval van geen vriendin, was na de aandacht voor m’n thee (die 1st) & ontbijt er genoeg tijd om te schrijven, te lezen (bij een late dienst, elke week op dezelfde dag), de eventuele was & andere huishoudelijke zorgen. Op ‘t moment van 2 banen zat ‘t schema helemaal lekker strak. Dagen van 10 uur zorgden voor 4 dagen van geen verplichtingen.
Hooguit ten opzichte van ‘t onderhoud van m’n huis, inzake ‘t kuisen.

Maar tijdens de periode vriendin werd me opgedragen wél een agenda te gaan gebruiken. Vergeetachtigheid was ‘t dwangmiddel. Gemak de geruststelling. Onregelmatig terugkerende afspraken met div mensen in de zorg de noodzaak.

Nu word ik aan de hand genomen. Ik blijk ‘t talent niet te hebben om iets zomaar op te pakken. Agenda & notitieboek zijn noodzakelijk om me een routine aan te meten.
Er wordt gewaarschuwd dat ‘t een hel van een strijd met mezelf wordt.
Dat is mijn interpretatie van hun woorden. Maar ‘t komt er op neer dat ik ‘t vast niet leuk ga vinden de komende tijd.

Ik heb er kleurtjes bij gepakt. & Aangezien ik niet werk mezelf opgelegd m’n schrijven tot routine te maken. Afgebakende tijden staan nu in blauw te kleuren voor dagelijkse invulling ervan.
M’n jacht naar insecten staat er ook in opgenomen. In ‘t kleurtje groen van ‘natuur’, dat zich ook in werkelijkheid niet laat dwingen; ‘t zorgt ervoor dat ik bij slecht weer mag denken: doe maar iets anders nu.
Rood is dwang: zonder kan & mag de dag niet doorgaan. Tenzij ziek, ongeluk, paniek & ander onoverkomelijk. Samen met geel (afspraak met iemand) komt dat ‘t minst voor.

‘t Resultaat oogt prettig. Als een kind geniet ik plots van een gezellig kleurend uitzicht op wat me deze week te doen staat. De autist in mij vindt de blokken mooi & kijkt uit naar de weken dat er nog meer structuur & variatie op ‘t thema in aan te brengen is.
De RK-jeugd prevelt ondertussen mee dat niet alles voor de leuk mag zijn.

Kijk, er rest een kwartier blokje blauw in Zijperspace na deze punt.

3 Antwoorden op “Agenda”

  1. Goed bezig, man! Zelf vind ik een agenda reuze handig! Vroeger zat-ie stamp- en stampvol. Bleek mijn vorm van escapisme te zijn (goedkoper dan alcohol!). Tegenwoordig spreek ik vaak geen tijden af maar ‘ergens rond de luncht’, ‘begin van de avond’ en bijvoorbeeld ‘zondagmiddag’. Dat geeft wat extra ruimte. Nu ik tegenwoordig thuis werk ben ik niet ‘verplicht’ tussen 9-5 te werken maar kan ik ook elf uur ‘s avonds of drie uur ‘s nachts een openstaande post in de boekhouding oplossen. Heerlijk!

    1. Ik werk niet. Dus is deze agenda nu een oplossing om structuur aan te brengen & bovendien om dingen aan te pakken (dat is ‘t grootste probleem eigenlijk: onderprikkeling). Dus wat ik wil bereiken ga ik nu een beetje als ‘werk’ zien, zodat er een noodzaak ontstaat om die dingen die ik wil bereiken ook daadwerkelijk ga doen.
      Gelukkig kan ik daar ook alcohol bij drinken zolang ‘t nog niet écht werk is. 😉

Laat een antwoord achter aan Toetsie Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *