De vragen zonder antwoorden, die zijn vooral favoriet. Niet bekommeren om uitkomst. Neus in de wind om iets op te snuiven, maar tegelijkertijd bang voor een angstaanwekkend dier, maar daar de geur niet van op willen vangen. & Nou ga ik mezelf behoeden ‘t woord angst daar verder bij te gebruiken, zelfs ‘t lichtste vleugje probeer ik daarvan te mijden.
Antwoorden mogen zich aandienen, maar liever beweeg ik mezelf verder in de schemer van twijfel.

Dus de worst pruttelt voort in ‘t vet & ik mag me bekommeren om een slang zonder staart. Zodat ik m’n gemijmer niet zelf hoef te verteren: hoe vaak ik ze ieder afzonderlijk moet keren.
Wanneer is de kans ‘t grootst, bij hoeveel wentelingen, onachtzaam voor zichtbaar resultaat, dat ze straks allemaal net zo bruinig vergaard klaar liggen & ik ze met gerust hart naar binnen kan laten gaan?

Ik kijk ze vertederd aan als ze allengs steeds meer op elkaar beginnen te lijken. Bruinige spikkels, vervagend blond van oorspronkelijk doorzichtige buitenkant. Een overvloed aan zwartkleuring nog altijd niet aanwezig. Bij geen van hen. Ik zit er bovenop, geen onoplettendheid, in ieder geval niet voldoende.
& Ik onderwijl m’n volgende vraag mijmer: ‘Hoe groot is de kans dat de vork, ‘t mes, daadwerkelijk schoon is na onder weliswaar warm wordende ‘hete’ kraan geaaid te zijn door de inmiddels scheef staande haren van de borstel, hoewel ik deze vanochtend vers heb aangeschaft?’

De worstjes worden nog even wakker geschud uit hun langzamerhand behoorlijk overheersende bewusteloosheid. ‘t Vlees was weliswaar allang al dood, maar ‘t leven dat daarbinnen waarschijnlijk nog steeds woedde, waar koelkasten van supermarkten hun woekering moesten verhinderen, vriezers bij mij thuis daarbij ‘t voortgaand proces slechts de korte pauze inlasten, maar hun onvoorspelbaar gedrag, waar antwoordloze vragen mijnerzijds nimmer tegen opgewassen zouden zijn, dat leven ervoor zou kunnen zorgen dat mijn maaginhoud hun bestaan gaan verwoorden vannacht.
Ondanks hun bloot bruin blozende rondingen van zie mij hier glunderen: wij zijn ‘t antwoord waar u op wacht. Geloof in ons, doe uw gebed.
Wij zijn rein, word ons. Gelijkend.

Geduld is ‘t zojuist gepasseerde station.
De vraat slaat toe. & Ik vervolmaak mijzelf met de wijsheid van wat ik slik.

We maken ons op voor een vraagloos stiefkwartiertje in Zijperspace.