avonden

Hé Tijnie,

Ik ben gister totaal niet toegekomen aan een kort gesprekje met je. Iedereen wilde maar drinken & hapjes (hoewel: dat laatste ben ik ‘s avonds zoals gewoonlijk weer bijna geheel vergeten). Vooral bij ‘t tappen was m’n hulp nodig, want men verspilde veel te veel bier. & Zo af & toe moest er ook een gesprek met deze of gene gemaakt worden. Waardoor ik je slechts bij binnenkomst & bij vertrek kort heb kunnen spreken.

Ik wilde je nog ‘ns spreken over onze plannen om richting Bambergte vertrekken, de reis die toendertijd niet doorging. Uitstel hoefde geen afstel te betekenen, waren je woorden. ‘t Voorjaar was misschien wel een leuke alternatieve periode om ons die kant op te begeven.

Tijn, ‘t voorjaar is reeds aangebroken.

Ik neem aan dat je ‘t ondertussen alweer vergeten bent. Dat neem ik je ook niet kwalijk. We zien elkaar immers niet meer zo vaak. Jij hebt je eigen radio-wereldje & ik die van ‘t bier.
Ik moet toegeven: ik had er zelf ook al een tijd niet meer aan gedacht. Af & toe schoot ‘t me vluchtig te binnen, bijv als ik zin had in een vakantie met een auto. Dan ben ik nl altijd afhankelijk van anderen. Van mensen met een rijbewijs. & Liefst ook nog de auto die ‘t vervoer mogelijk maakt. Dan dacht ik dus wel ‘ns aan jou. Maar niet meteen aan onze uitgestelde, niet afgestelde, reis naar Bamberg. Dat kwam van de week plots.

Volkskrant magazine was vorige week volledig gewijd aan de auto. Daar heb ik niks mee. Niet alleen omdat ik er geen bezit, laat staan gebruik. Auto’s hebben me m’n leven lang niet geïnteresseerd. Iedereen wist de merken van de passerende voertuigen te noemen, behalve ik.
‘t Trof dat ik de Volkskrant magazine altijd achterstevoren lees (dat is een noodzakelijkheid, want dan kom je in ieder geval 1st bij de interessante stukjes, voordat je ‘t lezen ervan opgeeft), want daardoor kwam ik bijna onmiddellijk bij ‘t enig stukje in ‘t blad dat m’n interesse kon vasthouden.

Wat denk je van een uren durende reis gevuld met schrijvers die hun eigen verhalen voorlezen? 8 Cd’s geven zodoende uren lees/reis/luisterplezier. Dankzij voorlezers als Maarten ‘t Hart, Remco Campert, Frans Pointl & Adriaan van Dis. Of een eeuwigdurende reis te lijken ondernemen doordat Gerard Reve met z’n ‘ de Avonden’ in de cd-speler zit.
Ik had nooit ‘t geduld om ‘t boek uit te lezen. ‘t Kon m’n aandacht niet vasthouden.
De stem van Reve moet ‘t boek tot een genot die nooit zal lijken te eindigen, dankzij de duitse Autobahnhof. Met haar Raststätte, die er altijd ‘tzelfde uitziet. & Ruikt. Maar dan, met Reve in de speler, willen we geen gebruik maken van die riekende rustplekken. Hooguit om de motor & de cd-speler te laten afkoelen.

Ik zou die ‘luisterliteratuur’ wel willen kopen, maar ik heb geen auto. & In de trein zit ik over ‘t algemeen ook niet zoveel uren achter elkaar. De cd’s thuis afdraaien heeft toch geen zin. ‘t Zit niet in m’n aard rustig ervoor te gaan zitten of liggen om uren achtereen ‘t aan te horen. Pas een beperking in bewegingsvrijheid & geen alternatief tot iets anders dwingt mij om hiervan te kunnen genieten.

Tijn, zullen we dus die reis gaan ondernemen? Of zullen we anders uren achter elkaar onzinnig rondrijden? Zonder er op te letten waar we zijn, slechts aandacht voor de zware donkere brom van de heer Reve.

Sommige avonden moet je hebben meegemaakt in Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *