Speciaal voor de dokter had ik me nog eens geschoren. De dag voordat ik naar ‘m toe ging om van hem te mogen ontvangen wat in enige mate m’n leven zou veranderen.
Je zou er bijna godsdienstig van worden.
Hij haalde ’t ook uit een speciaal kastje, zoals de pastor dat altijd deed. & Ik had zelf ook weer ‘ns een broek aangetrokken waar geen vlekken op zaten. ‘Zondagse kleren’, zoals m’n moeder ons op die dagen wilde zien.
Je wilt er toch iets aparts van maken. Er staat iets te veranderen, dan moet je zorgen dat alle aspecten daarop ingesteld zijn.
Daarom vond ik ook dat daarna ook alles anders moest zijn. Er is een voor, & er is een na.
Ik zei ‘ns tegen een leeftijdgenoot, we hadden ’t kroegleven nog maar net ontdekt, de kerk achter ons gelaten: ‘Zondag is de dag na de zondeval. Dan moet ik berouw hebben. Dus duurt ’t uren voor ik me ga verschonen. Ik zal moeten voelen wat ik mezelf heb aangedaan.’
Op die zondagen stonk ik. Ik kon mezelf ruiken als ik m’n neus even m’n shirt in dreef. Rook, zweet, alcohol. ’t Moest ’t tegendeel van de dagen ervoor zijn. Anders kon ik niet voelen dat wat ik had gedaan eigenlijk een fout was. Tegelijk met de kater in m’n hoofd, moest de rest van m’n lichaam voelen, ruiken, plakken naar dat wat ik niet had moeten doen.
Niet dat ’t slikken van de capsule radioactiviteit tegen de wil van god zou zijn ingegaan, als deze in m’n gedachten nog had bestaan. Maar er was een voor, & er was een na, zoals ik al zei.
Er zijn dingen veranderd, neem ik voor ’t gemak aan.
Ik moet mezelf in ieder geval laten merken dat er dingen anders zijn.
Goed, een hele week thuis, geen bezoek van, geen bezoek aan anderen.
Je moet jezelf ontpoppen. Uit de cocon. Jezelf duidelijk maken dat er een vroeger was van toen & een nu van straks.
Met die onderbroeken wil dat echter niet al te goed lukken. Die sla ik dan maar over, minstens 1 keer per dag een nieuwe schone. & De traditie van elke dag een t-shirt zit er te veel ingebakken ondertussen.
Maar ik doe in ieder geval m’n best met m’n sokken. Gister voor ‘t 1st in 2 dagen m’n sokken vervangen. Die beginnen behoorlijk nat te voelen als ze zo’n tijd in sloffen gestoken hebben gezeten.
Ik heb wel ‘ns richting trein achter een man aan moeten lopen. Hij zag er ogenschijnlijk heel gewoon uit. Als ik ‘m niet had geroken, dan was-ie me nooit opgevallen. Opeens stonk ’t hele station naar hem. 1st Wist ik ’t niet zeker, maar toen er een mededeling via de luidsprekers over ’t perron schalde & iedereen zich haastte om via de roltrappen elders de bewuste trein te halen, zag ik mensen achteruit deinen, afstand nemen, zoals ik me even tevoren had afgevraagd waar die rioollucht vandaan kwam op ’t moment dat-ie me toevallig passeerde.
’t Was een gewone man. Maar hij droeg óf een lekke stoma óf had al weken z’n onderbroek niet gewassen.
Dat experiment wilde ik aan. Zo ver komen dat ik ’t zelf niet meer door zou hebben.
Op die zondagen van toen rook ik mezelf nog wel. Ik wist waar ’t vandaan kwam, dus herkende ik de geur. Iets waarvan je weet dat ’t er is, kun je ook zien; iets waar je ’t bestaan niet van kent, kun je moeilijker identificeren.
Er zijn nog heel veel dingen voor ons mensen onzichtbaar, gewoon omdat we ’t bestaan ervan nog niet hebben kunnen onderkennen.
Ik wil vies worden zonder dat ik ’t weet. Maar toch op ’t moment dat ik weer naar buiten mag nog even m’n neus in m’n t-shirt douwen. Eigenlijk een soort tussenvorm op beide variaties.
Een berouw zonder berouw tot ik weet dat ik ’t berouw van me af kan schudden. Want ik ben al anders. Er was vroeger, er is nu. Nog steeds.
Maar nu zit ik in dat andere heden. Nog ergens tussenin. & ’t Wil me maar niet lukken.
Na 2 dagen toch maar andere sokken, omdat ik anders uit m’n sloffen sop; da’s geen teken van doorzettingsvermogen. Daar word je geen doorgewinterde kluizenaar van.
Dus scheer ik me niet. Ter compensatie. De dokter zou me moeten zien. Een 5-daagse baard. Van niet langer dan een mm.
Maar goed, ik probeer ’t tenminste. Ik ben in ontwikkeling.
Alleen niemand die me ruikt. Ook ik zelf niet.

Maar ik heb ’t best gezellig met mezelf in Zijperspace.