Op een gegeven moment in een leven is ‘t tijd om om te zien & te beslissen wat werkelijk waarde had. & Een gemakkelijke methode daarbij is muziek, zeker als ‘t vanaf vroege puberteit (hoewel die onrust veroorzakende hormonen relatief laat van zich deden spreken bij mij) een belangrijke emotionele rol heeft gespeeld. Ik meen ook te geloven dat in dit vol obsessies gevulde, verwordend, verouderend lijf, rond die cruciale leeftijd een 1e hyperfocus zich deed gelden. Nog velen zouden volgen, maar toen bestond er een tijdlang nagenoeg niets anders dan reggae in m’n universum.
Gelukkig is daar enige verandering in gekomen, deels doordat de niet al te grote vloed die van die muziekstroming tot mij kon komen zeer beperkt was, daarbovenop grotendeels reeds tóen verafschuwde hitparade-afhankelijk, deels omdat mijn oudste broer met zijn muzieksmaak, & latere vriend & naamgenoot Ton met zijn gestaag groeiende platencollectie, mij andere wegen wezen.
Ik zal niet verder over ‘t vervolg van mijn muzikale wandelpad uitweiden. ‘t Is beter de nummers voor te schotelen die mij op dit moment de belangrijkste lijken als ik terugkijk (luister) naar wat mij in al die jaren ter ore is gekomen.
Daarbij aangetekend dat elk lied zijn eigen criterium heeft waarom hij is geselecteerd. Ik zou kunnen zeggen dat ‘t mijns inziens de ‘Beste nummers ooit’ zijn, maar voor de ene geldt dat vanwege zijn originaliteit, een volgende vanwege wat ‘t met me gedaan heeft op enig moment, een 3e veroorzaakt een brok als ik alleen maar de zangstem naar een hoger register hoor gaan, etc…
& Ik vond natuurlijk dat een reggae-klassieker niet mocht ontbreken.
Ziehier mijn leven van liefhebben in 35 songs, op de volgorde waarvan ik dacht dat goed (organisch?) zou klinken. Met af & toe een toelichting.
-
Een traag, zacht opzwellend begin leek me belangrijk: Soldier’s Things – Tom Waits
-
Dit nr mag niet ontbreken bij m’n uitvaart: My Autumn’s Done Come – Lee Hazlewood
-
Nooit van Bob gehouden, maar dit is liefde: Lay, Lady, Lay – Bob Dylan
-
I Keep a Close Watch – John Cale
-
De hoge registers: John Wayne Gacy, Jr. – Sufjan Stevens
-
Vanzelfsprekend: Song to the Siren – Tim Buckley
-
Ik hou ervan zoals hij brandt van liefde, zo timide, zo schijnbaar in de war: Je Brûle – Baptiste W. Hamon
-
Bird’s Lament – Moondog
-
Cristo Redentor – Donald Byrd
-
Ik had ook een andere vertolking kunnen kiezen, maar toch deze: I Get along without You Very Well – Chet Baker Quartet
-
‘t Mooiste pure gillen in een nummer; pure wanhoopvertolking: Stay with Me Lorraine Ellison
-
Staat niet in de playlist, want Deezer heeft ‘m verwijderd, een doodzonde: Showdown – Kenny Carter
-
Wendy Rene heeft een krulletje, een kromming in haar stem, waardoor je de traan gaat voelen: After Laughter Comes Tears – Wendy Rene
-
Ladyfriend – Sivert Høyem
-
Klein, mooi: Tonight – Sibylle Baier
-
La Boxeuse Amoureuse – Arthur H
-
Get Misunderstood – Troublemakers
-
Verwarrend begin, maar stijgt naar ongekende hoogte: Don’t Let Me Go – Cigarettes After Sex
-
Toen waren we broers, inmiddels overleden Carel & ik bij eeuwig doorgaand concert met oa dit nummer: The Way – Bonnie Prince Billy
-
Zoals bij zoveel nummers, dringt er bijna niet tot me door waar ze over zingt; misschien moet ik mezelf een intuïtieve luisteraar noemen: The Barrel – Aldous Harding
-
Wederom de pracht van wanhoop: Moanin’ and Screamin’ (Part 1 & 2) – Diamond Joe’s Gossip
-
Heftig, mocht niet ontbreken: Ohio/Machine Gun – The Isley Brothers
-
Overgang naar m’n liefde voor dans: Warriors – Too Many Zooz
-
Ook vanwege de clip plus de zang van ‘t origineel: Praise you – Fat Boy Slim
-
Mijn tijd als dj: Our Darkness – Anne Clarke
-
5 Nummers uit de belangrijkste muziekperiode van m’n leven: Desire – Tuxedomoon
-
Fisherman – The Congos
-
Bela Lugosi’s Dead – Bauhaus
-
Back to Nature – Fad Gadget
-
Nag, Nag, Nag – Cabaret Voltaire
-
Behoefte aan dans, aanstekelijk: Lonely Boy – The Black Keys
-
Memorabel moment: Love Will Tear Us Apart – Joy Division
-
M’n 1e LP, een goed begin: The Model – Kraftwerk
-
M’n beste single: Final Day – Young Marble Giants
-
Het einde: True Love Will Find You in the End – Daniel Johnston
Over 10 jaar klinkt ‘t vast heel anders in Zijperspace.