Na ‘t journaal van 9 uur dien ik zo snel mogelijk de tv uit te zetten. Dat lukt me niet altijd even snel, vooral als ik tijdens ‘t verkondigen van ‘t wereldnieuws andere bezigheden heb in een poging de tijd zo efficiënt mogelijk te besteden. Dan zie ik mij geconfronteerd met ‘Nederland in beweging’ & een plaatsvervangende schaamte die mij daarbij meester wordt.
Ik denk dat ‘t vooral de glimlachjes zijn die op elk van de gezichten van de showmodellen staan afgedrukt. Bij iedere beweging, gevolgd op de instrukties van Olga & Karl (goeiemorgen Olga), blijft die glimlach stoïcijns hun gezicht sieren. Hoewel ‘sieren’ een verkeerde woordkeuze is in deze.
Ik kan me niet voorstellen dat de mensen tijdens de oefeningen thuis evenveel enthousiasme stoppen in de blik die ze werpen. ‘t Lijkt mij zeker zo ‘s ochtends vroeg niet ‘t geval, nadat men zojuist ‘t bed te heeft verlaten.
Wellicht ligt de irritatie ook in ‘t feit dat ik zelf niet gedachteloos in iets dergelijks mee kan doen. Ik zie mezelf niet mal staan hupsen van ‘t ene op ‘t andere been, alleen maar omdat de dame of heer in beeld denkt ‘t zo voor te moeten doen.
Die tv moet dus uit, zo snel mogelijk, voordat Olga & Karl elkaar & bewegend & wakker Nederland goedemorgen hebben gewenst, want ik krijg anders de neiging te gaan bestuderen waarom mensen zich met iets dergelijks willen inlaten. Ik ga me al snel afvragen wat de studio-deelnemers verdienen; of ze inderdaad elke keer eraan moeten worden herinnerd te blijven lachen; wat hun kinderen of partners van hun optreden vinden; of ze hun kledij mee naar huis mogen nemen & ‘t daar trots dragen (‘Wat heb jij voor leuke broek aan? Waar heb je die vandaan?’ ‘Oh, da’s van m’n werk voor ‘Nederland in beweging.”); & als 1 van die omaatjes komt te overlijden, zouden ze dan een dag niet uitzenden & een minuutje stilte houden bij de 1stvolgende uitzending?
Dat soort dingen wil ik me niet afvragen. Ik wil rustig van m’n ochtend genieten, m’n ontbijt genoegzaam verorberen, met enkele bakken thee. Zonder onnozel spokende vragen over immer glimlachende mensjes die de hele tijd staan te hupsen.
Er zijn belangrijker vragen in ‘t ochtendgloren van Zijperspace.