Ik heb ‘t wel vaker waargenomen. ‘t Is blijkbaar een normale beweging, bedacht ik me voor een kort moment, toen ik ‘t gister weer ‘ns zag plaatsvinden. ‘t Heeft alleen geen doel. ‘t Is een beweging om de beweging, zonder enig nut, behalve dan ‘t tevreden stellen van mijn blik. Als men de verwondering ‘tevreden stellen’ mag noemen. & Dan nog is men er natuurlijk niet van bewust dat ik op ‘t moment van de beweging dat gevoel er bij heb. Men weet gewoonweg niet dat ik er getuige van ben.

‘t Ging ook erg onopvallend, zo totaal van niks bewust. Opeens was die hand daar & zette de beweging in gang. Terwijl de buren nog staande waren, een enkeling alweer kon gaan zitten, trok die hand een lijn, vol in beeld voor mijn ogen. ‘t Enige wat zich in mijn gedachten afspeelde was de vraag waarom ‘t plaatsvond, op dat onnozele moment, zonder dat er een gebaar aan vastzat, totaal onoverwogen.

‘t Kwam eigenlijk doordat er een man moest passeren. Hij wilde zichzelf ook een riant uitzicht op ‘t podium toebedelen, door op de voorste rij van ‘t balkon plaats te nemen. Liefst zoveel mogelijk in ‘t midden. Aangezien de meeste mensen automatisch aan de rand van de rij plaatsnemen, vormt zich zodoende wel ‘ns een obstakel van enkele mensen dik. Vooral als de persoon in kwestie pas enkele minuten voor aanvang die plaats in ‘t midden komt opeisen.

Omstebeurt stonden de mensen op, om zodoende ruimte te creëren, zodat de laatkomer kon passeren. Een noodzakelijk beleefdheidsgebaar waar men nou 1maal niet onderuit kan. ‘t Veroorzaakt een beetje ongemakkelijke situatie indien men er niet aan meewerkt.
Daar was ik overigens niet mee bezig op dat moment. Ik had op dat moment meer last van plaatsvervangende hoogtevrees. Dat gebeurt wel vaker, heb ik ook last van als ik op tv iemand langs ‘t randje van een hoge berg zie lopen. Ik durfde om diezelfde reden ook nooit te kijken naar die reklame van Brand bier. Waarbij een man op ‘t dak van een hoog flatgebouw met z’n schommel boven de diepte heen & weer zwaait. Ik krijg de hoogtevrees ipv de persoon die ‘t eigenlijk zou moeten hebben.

Die man loopt dus tussen de opgestane mensen & de rand van ‘t balkon van ‘t Concertgebouw in. Ik zie onmiddellijk de onmetelijke diepte die zich daar achter bevindt. & De mensen die beneden in die diepte op hun stoelen zitten te wachten. & Ik zie de man een onverwachte beweging maken & ‘t evenwicht verliezen. Waarop hij natuurlijk over de rand valt, de diepte in. Ik zie nog veel gruwelijker dingen hierop volgen, m’n fantasie schiet niets tekort, maar dat is allemaal niet relevant voor ‘tgeen ik probeer te duiden.
Ik word gedwongen te blijven kijken, uit angst, die plaatsvervangende angst, dat de man z’n evenwicht zal verliezen & ‘t allemaal zo loopt zoals mijn fantasie dat aangeeft. Waardoor ik de beweging zie plaatsvinden. Vlak voordat ‘t meisje gaat zitten.

Tuurlijk was ‘t aangenaam om naar de dame te kijken. Ik zal dat niet ontkennen. & Ook ‘t gedeelte waar de handeling plaatsvond zou zonder die beweging m’n blik wel getrokken hebben. Waarschijnlijk heeft dat ook een rol gespeeld in m’n verwondering over ‘t waarom van ‘t gebeuren.

Ze had geen jeuk, want dan gebruik je toch meer de toppen van je vingers & de nagels daarvan. Er zat ook geen kreukje in haar broek, netzomin (voorzoverre waarneembaar van de afstand waar ik zat) in haar ondergoed. ‘t Was ook zeker niet om te voelen of ze niet te dik was, want er zat echt niet overbodig veel vlees aldaar. Meer van: precies goed. Naar mijn maatstaven dan, maar toch.
Nee, ik heb ‘t allemaal door m’n hoofd laten gaan, alle motivaties waarom uit & te na afgegaan, beoordeeld, heroverwogen, van een andere oogpunt proberen te bekijken. Maar ik ben er nog steeds niet achter waarom ze haar hand aaiend over haar eigen billen moest laten gaan, vlak voordat ze weer op haar stoel ging zitten. Zachtjes, heel zachtjes, nog net aanrakend, zonder iets van wat ze aanraakte te bewegen, te verplaatsen.

Men moet maar ‘ns op gaan letten, zo op straat, deze lente & komende zomer, als de kleding dit soort zelfbetasten totaal zichtbaar maakt.

‘t Is nl een prachtig gezicht in Zijperspace.