Bij de dood van Peet

Voor hen die ooit bier van haar geserveerd hebben gekregen:
In de  nacht van woensdag 9 op donderdag 10 december is onze oud-collega Peet overleden.

Officieel heette ze Petra, maar voor ingewijden, haar collega’s achter de bar van het proeflokaal van Brouwerij ‘t IJ, Peet of ook wel Peep. Haar man werd dan heel toepasselijk er ook vaak bij genoemd en dat werd dan: Peep & Piep.

Een mens heeft de neiging om te denken dat alles gewoon door blijft gaan. Misschien niet bewust, maar eerder als berusting van dat alles in het leven door blijft kabbelen. Soms doemt een bewustzijn op van een mogelijk iets waar het best eens zou kunnen stoppen, aan alles wat slechts geleidelijk aan veranderd was, zo traag dat de beweging der dingen heel gewoon was, natuurlijk, vanzelf. Maar dat het toch eens eindigt, dat sluimert.

Zo was het met Peet dus, in onze ogen van personeel dat in de loop der tijd ná haar aangenomen werd om mèt haar achter de bar te staan. Zij was er, wij werden er aan toegevoegd. En na een tijdje vertrokken de meesten weer, terwijl zij door bleef gaan met bier tappen voor nog eens duizenden klanten.

Het is niet niks, moet men beseffen, om in een drukke tent als het Proeflokaal mensen van bier te voorzien. Om overzicht te houden, ruzies te beslechten, mensen te corrigeren. Te sussen, te bespelen, bier te weigeren en alles zo te doen dat er een evenwicht van schijnbare kalmte overheerst.

Zo hebben wij haar leren kennen, aan haar zijde achter de bar. We hebben trucs van haar overgenomen, soms ook de beheersing, en dachten dat het zo wel door zou gaan. Ook al werd er wel eens van baan veranderd door deze of gene van het team.

Terugkijkend lijkt het plots dat ze aankondigde met pensioen te gaan van haar werk in de Brij, maar waarschijnlijk heeft ze dat wel vaker naar voren gebracht, in terzijdes die geleidelijk vorm kregen in een definitief besluit. Na afloop van werk, nazit na nazit en Natte na Natte, hangend en napratend aan de bar.

Dus namen we op 8 augustus 2009 officieel afscheid van Peet met een rondvaart door de Amsterdamse grachten.
Maar niemand heeft zoveel overuren tijdens haar zogenaamde pensioen gemaakt als Peet, als er weer eens iemand ziek was, als er op Nieuwjaarsdag soep moest worden rondgedeeld, of gewoon, als er niet genoeg glazen achter de bar beschikbaar waren. En toch was er een moment dat ze definitief niet meer verscheen op haar oude plek. Er waren toch iets te veel dingen veranderd naar haar zin.De meeste van haar oud-collega’s kregen woensdag, 11 december, te horen dat Peet opgenomen was in het ziekenhuis, maar dat al besloten was dat behandeling geen zin meer had. Afgelopen woensdag- op donderdagnacht volgde haar overlijden.

We herinneren Peet als een zorgzame en lieve vrouw van (inmiddels wijlen) Piet en moeder van Pyretta. Een fijne collega tevens die ons van zinnig advies kon voorzien over paden die we nog moesten bewandelen in het nog lange leven dat voor ons lag, die spanning uit je nek kon masseren en gezellig tóch nog een laatste biertje met je dronk. Die heel menselijk wel eens te ver ging en daar later smakelijk om kon lachen. Die een zekerheid voor ons was, niet in het grote, maar juist dat kleine, dat constante.

Namens oud-medewerkers van Brouwerij ‘t IJ.

7 Antwoorden op “Bij de dood van Peet”

    1. Wat een mooi mens was Petra.
      En wat een een mooie herinnering heb je geschreven Ton.
      Voor ons al jaren terug dat we in de Brouwerij waren maar ik zie Petra zo weer voor mij met haar sterke en warme houding.
      Gerben en Mirjam

  1. Triest bericht mooi verwoord. Goed om je te zien vanochtend en dank dat je ons informeerde. We drinken er een op het leven en op Peet!

    1. Ik trek er net 1 open.
      Proost op Peet!

      & Dank voor je reactie.
      Dat is altijd welkom op een blog natuurlijk, maar bij een tekst als deze nog wat meer.

Laat een antwoord achter aan Ton Zijp Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *