blokker

Soms geloof ik dat vrouwen hun spullen willen ruilen om nog een keertje een reden te hebben weer te kunnen winkelen.
Andere mogelijkheid: vrouwen gaan winkelen omdat ze toch al de stad in moesten om reeds aangeschafte artikelen tegen terugbetaling bij deze of gene klantenservice in te kunnen leveren.

Ik ben zo niet geschapen. Ik ben man.
‘t Zou heel goed kunnen dat ik ‘t bij ‘t verkeerde eind heb, maar ik heb in de loop van m’n leven toch een significant grotere hoeveelheid vrouwen in ‘t hoekje va de klantenservice van de Hema zien staan dan mannen.

Ik beschouw ‘t als mijn eigen schuld.
& Waar een man schuld heeft, moet hij boeten.
Dus heb ik mezelf een stapeltje onderbroeken verzameld die pas zullen passen zogauw ik 20 cm of meer ben uitgedijd. Onaangetast liggen ze daar, in m’n slaapkamer. Ongebruikt, tot in ‘t einde der dagen.
Ik heb nog nooit van een vrouw gehoord die ook zo’n verzameling heeft bijeengegaard. Zij staan hun vergissingen tegen betaling af aan de winkel waar ‘t is ingeslagen. Zonder schaamte dat hun lichaam er voor een kort moment heeft ingepast. Of juist niet.

Als ik ga ruilen, als ik de stoute schoenen durf aan te trekken om tot een dergelijke actie over te gaan, dan heeft men mij getergd. Dan hebben ze me iets geleverd waarvan ik bij thuiskomst ‘t vermoeden had dat ze me in de luren hebben proberen te leggen.

‘t Vrouwspersoneel van Blokker begrijpt dat niet. Of mist dat inzicht.
Begrijp me goed, ik wil niet claimen dat er daadwerkelijk zo’n verschil tussen mannen & vrouwen bestaat, maar voor mijn persoon geldt in ieder geval dat ik niet zomaar met een kapot apparaat terugga naar de winkel. & In de loop van m’n leven ben ik zelfs mannen tegengekomen die bij ‘t zien van iets dergelijks zouden hebben gezegd dat ‘t ding ‘t toch nog deed! Waarom dan ruilen voor iets waarvan je niet zeker weet of dat ‘t tot dezelfde resultaten leidt?

Waarom gelooft vrouwelijk personeel dan wel de verhalen van vrouwen, maar niet die van een willekeurige man, vraag ik me dan vervolgens af.
Ze zei: ‘Oh, volgens mij is dat ding gevallen.’
Ik reageerde, nog lichtelijk naïef: ‘Ja, dat dacht ik ook. Of hij moet ergens klem hebben gezeten.’
Maar die vrouw van Blokker bedoelde mij duidelijk te maken dat ze heus wel doorhad dat ik degene was die de waterkoker op de grond had laten stuiteren.
Toen dat tot me doordrong was ik nog opgelucht ook dat ik zo naïef had gereageerd. Daar druipt de eerlijkheid van af, dacht ik toen.

Maar naïeviteit, dat veranderde deze Blokkerverkoopster in een feeks.
Ze zei dat ze Blokker zelf moest gaan bellen.
Meneer Blokker? Mister master his imperial president Blokker himself?
Waarop ze me verliet voor een intiem telefoongesprek met haar werkgever.

‘Nee,’ zei ze bij terugkomst. ‘Nee.’
& Ze probeerde me ‘t apparaat terug te overhandigen.
Ik wilde van niets weten.
‘Er zit zelfs kalkaanslag in ‘t ding.’
Ze toonde ‘t me.
Ik keek diep naar binnen. Zo intiem als een tandarts dagelijks zijn patiënten van geheimen verlost.
‘Volgens mij heeft u hem gebruikt.’
Een beschuldigende blik.
‘Ja, op de gebruiksaanwijzing stond dat ik 1maal water moest koken voor ‘m in gebruik te nemen,’ getuigde ik van m’n goedwillendheid. ‘& Bij ‘t indrukken van de knop kwam ik er achter dat er een scheur in ‘t plastic zat.’
‘Dat had u dan moeten constateren op ‘t moment dat u ‘t uit de verpakking haalde.’
Ze keek me slimwijs aan.
‘Logisch toch,’ duidde haar glimlach aan, waarbij ze verwees naar die ene reclame met de ronde top, waar mannen nooit kaas van gegeten hadden.
‘Ja, alle vrouwen zouden dat wellicht doen,’ reageerde ik misnoegd, maar in volle overtuiging van mijn gelijk, ‘al m’n vriendinnen doen dat. Maar ik ben een man. Ik wil dat ding onmiddellijk in gebruik nemen.’

Ik dacht dat ik ‘t daar wel bij kon laten.
De verkoopster net zo. Ze pakte alles, inclusief keurig meegenomen gebruiksaanwijzijng, opnieuw in & overhandigde ‘t mij.
‘Wij kunnen er niets mee.’
‘Je bedoelt dat Blokker er niets mee kan dat ze ondeugdelijk materiaal levert,’ beet ik haar toe. ‘Dat je van tevoren al besloten had dat Blokker ‘t apparaat niet van mij terug zou nemen.’
‘U heeft toch gezien dat ik met de directie heb gebeld?’
‘Ja, & ik heb ook gezien dat je vanaf ‘t 1e moment ervan uitgegaan bent dat ik dat ding zelf had laten vallen. Waardoor ik ‘t gevoel kreeg dat je bepaald vooringegenomen aan dat telefoontje begonnen bent.’
‘Ik kan ‘m niet voor u ruilen.’
‘& Ik wil van jou een telefoonnr waarop ik m’n beklag kan doen over de service van Blokker.’

De volgende ochtend heb ik de waterkoker weer uitgepakt. Ik moest op 1 of andere manier toch gekookt water zien te krijgen voor m’n dagelijkse kopjes thee.

Anders is ‘t geen leven die 1e uren in Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *