Ik zeg steeds tegen Roswitha, of ik stuur de opmerking via meel: ‘Ik ga op de bank liggen.’
Vandaag heb ik ’t al diverse malen gedaan. Ook gezegd. Of geschreven. Zodat ze weet waar ik ben.
Ik schrik steeds op van de telefoon of de deurbel.
Terwijl m’n ogen zeggen dat ik toe moet doen. Toe, doe toe, zeggen ze.
Terwijl de cd speelt.

Ik was even bang dat ik ‘m niet zou krijgen. Dat ik ‘m niet had verdiend.
Maar gister zat-ie in m’n rugzak. Een dubbelcd met nrs van Carel.
Jacques Brel, Tim Buckley, Jeff ook, Tindersticks, R.L. Burnside, Jim White, John Lee Hooker, Hank Williams, Sixteen Horsepower.
De dood zit er in, Carel zit er in.
Ik zit er in.

Ik doe m’n ogen toe, doe ze toe, en zie ’t clubhuis, ’t jeugdhonk, waar Carel kwam.
Ze hielden allemaal van disco, totdat Frans zich bekeerde & ik langskwam.
‘Wat heb je dan voor platen?’ vroeg Frans.
Frans was Carels beste vriend & ging mij uithoren over muziek. Over new wave, over reggae, over punk.
Carel stond ernaast terwijl z’n kleinere broer vertelde over de muziek die er volgens Frans wél toe deed. We stonden tegen de houten wand, de buitenwand, van ’t jeugdhonk. Binnen stond de installatie weer op zo hard als mogelijk, buiten hadden we ’t over wat mij bezighield. Carel hield daarbij z’n mond.
Ik, de kleinere broer. 1 Jaar verschil was nog veel in die dagen.
Frans werd punk. & Carel volgde in trage passen. Zodat-ie niet de zelfde grote stappen hoefde zetten als Frans.

Palace Music speelt.
& Liggend op de bank sta ik naast Carel. Palace is Bonnie Prince Billy geworden, is onder een andere naam gaan spelen, waarvan Carel een cd voor z’n verjaardag heeft gehad, van mij. Voor mijn verjaardag gaan we naar ’t concert van Bonnie.
Hij speelt maar & speelt maar, hij houdt maar niet op, ook al halen we om beurten bier in extra groot formaat & moeten we dat er ook weer uitpissen, in de veronderstelling dat ’t nu wel afgelopen zal zijn.
Maar daar horen we Bonnie weer, die teruggekomen is, voor de 4e keer, ook al was ’t publiek inmiddels te moe van ’t schreeuwen, Bonnie nog lang niet & wij knijpen snel af, hij speelt weer & Carel & ik gaan opnieuw in de zaal naast elkaar staan met bier in extra groot formaat.

Of als Johnny Dowd voorbij trekt, we net zo staan, ook al is er meer gezelschap met Carel meegekomen, met bekers bier van weer dezelfde grootte, want anders mis je te veel.
Ik heb geen geld om zoveel te kunnen betalen, dus wordt mijn rondje voor mij gehaald & zegt men niks.
Terwijl Johnny met z’n slepende stem over ’t podium raaspt.

& Ergens onderweg val ik weg, eindelijk weg, te weinig slaap, te kort de nacht, m’n ogen toe doe, toe doe, doezel doe, langzaam, niet te snel, dat ’t lijkt alsof ik geen nr heb gemist als m’n nek op de bank zegt dat ’t fout is, of de bel gaat, of de telefoon, & ik opspring om snel bij de levenden te behoren, ik besef dat ik nog naar een optreden bij m’n cd-boer zou gaan.

Als ik daar sta, eindelijk wakker, 3 jongens tussen de rekken muziek met hun instrumenten, de drum, de banjo, een akoestische gitaar, weet ik mezelf te staan met nog een ander. Ik zou daar staan. Stel je voor.
We zouden zwijgen, ’t blikje aanpakken van de winkeljongens, we zouden schuifelen met onze voeten, ongemakkelijk, doen alsof zeker, hand in de broekzak, af & toe fluisteren bij elkaar in ’t oor, een gniffel, vinger voor de mond, wijzend naar de band waar ’t om gaat, weer de mond toe, lippen toe, alleen open voor grote slokken, zodat we als beloning ook nog een 2e blik zouden kunnen legen.
Na afloop zouden we vertrekken & weinig zeggen, pas bij ’t afscheid elkaar zeggen dat ’t goed was, toch wel speciaal, een concert voor nog geen 10 mensen, & die banjo, & die drum, & die akoestische gitaar zouden we verzuchten van bewondering, van ’t moment dat niemand meer van ons afpakt. We zouden even dezelfde dingen mooi vinden, beseffen dat ’t kan, dat ’t nog kan, tegelijkertijd, dat ‘t ‘tzelfde verschil is van een jaar, maar in die tijd zou 1 jaar nog veel zijn in die dagen, verandert dat nooit meer.

& Ik doe m’n ogen toe in Zijperspace & zie ons daar nog staan waar we nooit samen zijn geweest.

Naschrift: As zaterdag is Carel 3 maanden dood. Dan zullen alle 19 nrs van de 1e cd, die samen met de nrs op deel 2 ter gelegenheid van z’n overlijden door vrienden & z’n vrouw bij elkaar zijn gezocht, hier te downloaden zijn. Ik hoop dat de 2e cd op dodenherdenking zal volgen.