Ik stel ‘t uit, om vooral geen moeilijke situaties tegen te komen.
‘t Doet me opeens realiseren dat schaamte & verlegenheid de boventoon voeren in m’n motivaties mensen aan te spreken. & De drang m’n tijd zo efficiënt mogelijk in te delen.
‘t Voert een strijd daarbinnnen.

Dus besluit ik toch maar de fiets te nemen. Dat bespaart ook weer geld.
Ik plan de route nu al, dágen van tevoren. In gedachte herhaal ik eerder betreden fietspaden die ik zal gaan volgen. Ik zoek ‘t fietsenrek waar ik moet gaan parkeren. Ik besluit hoe laat ik op zal moeten staan, of ik daarbij rekening moet houden met ontbijten of dat ik ‘t op de plaats van bestemming zal doen.

Ik heb ‘t wel geprobeerd, hoor. 1 Middag heb ik besteed aan ‘t aanvragen van een OV-chipkaart. Of ‘t zal 1 uur zijn geweest.
De middag stond er in ieder geval van in ‘t teken.
Ik heb de gebruiksaanwijzing doorgenomen. Daarbij te rade gegaan op meerdere sites.
Ik heb gedaan of ik ‘t allemaal begrepen had. Toen besloten dat ‘t tijd was.
Er zou een ‘persoonlijke’ OV-chipkaart komen.

Wat grappig, dacht ik, je mag je eigen pasfoto blijkbaar maken.
In de badkamer, voor de spiegel, mezelf op de korrel genomen. Met die spiegel kan je tenminste zien of je goed mikt.
10 Foto’s, toestel aansluiten op de computer & kijken of de resultaten voldoen.
Eindelijk de bevestiging dat je er zo oud ziet als je bent. ‘t Blauw onder m’n ogen schijnt feller dan dat rond m’n pupillen.
M’n wangen pafferig. ‘t Buikje correspondeert toch met andere onderdelen van m’n lichaam.

De douche blijkt niet de juiste omgeving. ‘t Licht bevalt niet. De manier waarop de schaduw valt ook niet.
Ik ga in de kamer staan, op een plek waar ‘t buitenlicht nog reikt.
Niet dat ik er gezonder & jonger van uit ga zien, maar de blik oogt wat ontspannender.

‘t Resultaat wordt niet geaccepteerd door de site. Ook niet als ik ‘t bestandsformaat verander. Ook niet als ik ‘t formaat verklein. Ook niet als ik de handleiding zorgvuldig opnieuw bestudeer.

Blijk ik al een chipkaart voor ‘t openbaar vervoer te hebben. De NS heeft me die verstrekt.
De voordeelurenkaart kan als zodanig gebruikt worden.
Die hoef je alleen nog maar op te laden.

Dan word ik verlegen. Dan ga ik me schamen.
Ik ben nog niet in de situatie terecht gekomen dat ‘t daadwerkelijk aan de hand is, maar ik ga ‘t me alvast voorstellen.
Ik moet straks bij iemand langs om te vragen hoe ‘t moet. Of ik moet voor een machine staan & doen alsof ik ‘t wel weet. Terwijl er 10-tallen mensen in de rij staan om ‘tzelfde apparaat te gebruiken sta ik daar te klunsen.

Ik ga dus op de fiets.
8,7 Km.
Lopend zou je er 1 uur & 49 minuten over doen.
Met de fiets betekent dat voor mij een ½ uur.
Misschien wel sneller dan ‘t openbaar vervoer.

Ik moet alleen nog een list verzinnen hoe ik zo snel mogelijk gestopt ben met zweten als ik daar gearriveerd ben.

Maar da’s een alledaags probleem in Zijperspace.