‘Waar ken ik je gezicht nou van?’ vraag ik aan de man in de rij.
Ik kijk ‘m peinzend aan. Ik weet ’t wel, ik weet ’t wel, moet die blik uitdrukken.
‘Ik ben je dokter,’ antwoordt-ie laconiek.
De rij lacht. Ik schrik.
‘Maar ‘t is misschien een goed teken dat je me niet herkent.’
Ik wil beginnen over dissociatie. Een verkeerd begrip, maar ik gebruik ’t zo graag in dit soort situaties. Een bekend persoon in een voor hem onbekende omgeving.
‘Dat zeg je nou,’ reageer ik, ‘maar ik was net van plan van de week even bij je langs te komen.’
‘Misschien dat we ’t even snel hier aan jouw toonbank kunnen doen, hoef je niet in de wachtkamer zitten wachten.’
De rij verkneukelt zich al.
‘Nee, ik denk dat ’t beter is dat ik deze rij even wegwerk. Da’s nl net zoiets als jouw wachtkamer.’

‘Pijn in m’n nek,’ antwoord ik op z’n vraag wat er aan mankeert.
’t Is enkele dagen later. Ditmaal had hij mij niet herkend. Niet aan m’n naam. Bij m’n gezicht in de wachtkamer kwam hem de omgekeerde gebeurtenis weer voor de geest.
‘Waar? Onder? Boven?’ vraagt-ie verder.
Ik probeer een band te laten zien door met m’n wijsvinger heen & weer te bewegen. Een band die m’n hoofd naar achteren trekt.
‘Ik denk dat ’t door m’n muis komt.’
‘Heb je andere verschijnselen dan?’
Hij wijst naar z’n arm, z’n schouder, & bedoelt er die van mij mee.
‘Ja, m’n vinger tintelde wel, van de week. Maar niet overdreven.’
Niet groter maken dan dat ’t is, denk ik. Ook niet kleiner, schiet me vervolgens te binnen, want m’n schouder voel ik ook wel degelijk.
Maar dat is al te laat. M’n huisarts is opgestaan om z’n handen in m’n nek te leggen.
Ik begin al automatisch te wijzen. & Hij laat me kleine oefeningetjes doen. M’n wijsvinger negerend.
‘Niet echt pijn dus,’ constateert de huisarts.
‘Nou, ’s avonds vooral. Als ik een boek lees. Hoofdpijnachtig. Ik lees nogal veel.’
‘Heb je er zelf al wat aan proberen te doen?’
Hij zit weer in z’n stoel. Klaar om z’n toetsenbord te hanteren.
‘Ja, ik gebruik m’n muis bijna niet meer. Alleen nog maar m’n toetsenbord. Alt- & controltoetsen & zo.’
Ik doe ’t met m’n vingers na. Alt & tab, om over te schakelen naar een ander venster.
‘Ik kan je wel naar een fysio sturen, maar ’t lijkt mij altijd handiger om 1st te proberen de spanning er af te halen. Met wat spierontspanners.’
Ik vermoedde zelf ook al zoiets. Was al in m’n medicijnkastje wezen wroeten, op zoek naar iets dergelijks. Bedacht me echter dat je beter geen oude medicijnen kon gebruiken. Zeker als je er geen verstand van hebt.
‘Je hebt natuurlijk professioneel met drank te maken, dus zal ik je een lichte variant voorschrijven. Met omkapping, zodat ’t minder kwaad kan voor je maag.’
Hm, gratis service, denk ik.
‘Wat vind jij nou een lekker biertje?’ vraagt m’n huisarts, terwijl-ie z’n paraaf op ’t recept plaatst.

In Zijperspace zijn we altijd bereid tot een gratis consult.