‘t Zelfde gebeurt als vorige week in Utrecht. Ondanks dat ik me slechts laat leiden door een enkel bordje dat niet meer tekst biedt dan ‘Grote Markt’, kom ik zonder omweg intuïtief op de plek van bestemming. Ik heb nooit zin om willekeurig welke voorbijganger de weg te vragen, wil me niet als een vreemde voordoen in een vreemde stad. Bovendien ben ik net als die dag in Utrecht er de hele weg ervan overtuigd dat ik er vanzelf wel zal geraken.

Aangeschoten scholieren leuken de boel rond dit etenstijdstip op door slingerend mijn weg te kruisen. De voorste rijdt achter een bromfietser aan, met z’n arm geheven als nazi-groet, onderwijl roepend: ‘Jij vuile buitenlander; je kan beter teruggaan.’ De heren daaropvolgend voeren gierend & brullend een gesprek met elkaar via hun gsm & nog kunnen ze elkaar amper verstaan.
‘t Plein van De Suijkerkist is nog gevuld met groepjes jongeren van ongeveer dezelfde leeftijd, blijkbaar op ‘t punt naar huis te gaan. Ik besluit niet verder te gaan & ‘t bier te gaan voorproeven.

Een bepaald soort verantwoordelijkheidsgevoel waarmee we zijn grootgebracht in Zijperspace.