deel

Sommige verhalen zijn niet te vertellen. Die verhalen zijn verhalen die verstrengeld in elkaar overgaan. Je kan een aspekt naar voren brengen in een verhaal & bemerken dat dat aspekt verderop terug moet komen. Maar juist door ‘t te laten terugkeren, ga je voorbij aan een ander aspekt. Gaat de aandacht voorbij aan dat andere.
‘t Geheel is te diffuus, als een ondoordringbaar oerwoud hangt alles aan elkaar, maar je kan niet zien welke lianen die verbindingen maken. Of welke bomen zullen vallen als je poogt er 1 te kappen. ‘t Oerwoud is ‘t geheel, te groot om als datzelfde geheel te omschrijven. De boom is ‘t nietig deel van ‘t geheel, & juist in z’n nietigheid valt ‘t te beschrijven. Waarbij je maar moet hopen dat ‘t ‘t grotere weerspiegelt.

M’n vader is vader van 6 zonen. Van elke zoon is-ie weer een eigen vader, met eigen verhalen & herinneringen, ook al zijn de grote lijnen ‘tzelfde. Je kan niet vertellen wat ‘t gezin is, de verhalen van ‘t gezin localiseren, de geheugens gelijkschakelen mbt familie-gebeurtenissen. Elk onderdeel heeft z’n eigen beleving, maar vormt toch een deel van ‘t groter geheel.

M’n vader gaat binnenkort in dagbehandeling, waarschijnlijk voor 2 dagen in de week. Dat verhaal gaat binnenkort verteld worden door de man die er verstand van heeft. Aspekten zullen naar voren komen als parkinson, de met zich meebrengende dementie, m’n moeder, de energie die m’n moeder nog over heeft. Een woud van aspekten die elk voor zich elkander tekort doet. & Hoewel de zonen & vrouw ong gelijkgeschakeld zijn mbt wat uiteindelijk goed zal uitpakken, heeft ieder z’n eigen beleving.

Ik doe een poging, stukje bij beetje, een beeld, niet meer dan dat, van ‘t groter geheel te creëren. ‘t Is slechts een beeld, gekleurd, gezien vanuit ‘t standpunt van de 4e zoon. Die vaak nogeneens al te helder ziet.
Maar ‘t is een beeld, een poging tot beeld van dat geheel.

& Dat noemen we dan gemakshalve deel van Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *