Ze durven ’t me zelden te melden, maar ik weet al jaren dat ik drink. In een brouwerij werken, dat op een gegeven moment samen laten gaan met een bierwinkelbaan: daar plakt drankgebruik aan.
Meestal hoef je je niet te verontschuldigen dan. De klant heeft grotendeels meer gedronken aan ’t eind van de avond.
& Je moet nog eten, een maaltijd binnen krijgen, bereiden meestal ook daarvoor. ’t Niet slecht voelen zien wegtoveren tot enigszins positief. De nuchterheid hervoelen, tegelijkertijd ’t nagesprek, ‘nazitten’ heette dat, ook terug ‘her’toveren, van wat fout was gegaan in mijn gedrag, in andermans optiek, wat in de toekomst beter kon.

Diep zinken in commentaar over mij. Er was zoveel wat er met mij mis was. Waar ik moest verbeteren.

Maar ik slokte mijn biertjes na afsluiting, als elke dag dezelfde promillage, & at mijn maaltijd vlak na 10-en thuis.

De opsodemieters ben ik nooit vergeten. ’t Zwiepen op m’n rug. Hoewel ik prima op kon schieten met hun, maar altijd kregen zij ’t voor elkaar ’t recht om mij te verwijten aan hun kant te krijgen.
Waar ik geen weerkracht had, geen echo-verwijt wilde plaatsen.

We waren 1st met 5. Later 6, 7, op een gegeven moment zelfs 10. De meewind noch tegenwind werd er minder om.
Slechts een enkele meedenker, een vrijdenker, een schouder-aan-schouder houdend tijdens muziekgenoegens, een concert.
Teer.
Of teer, zonder hoofdletter, dat klinkt beter.
’t Ongemak voelen dat je normaliter niet met mannen deze gevoelens met een arm om de schouder deelt, normaliter, normaliterwijs. Dat dat zomaar kan, net zoveel bier opdrinken kan. Elkanders gelijk.

Dan schouder aan schouder staan, tijdens een concert. Gelijkgevoelens, bier aan wederzijdse handen. Carnavalesk lag ver van ons vandaan. Een zeldzaam veilig voelen, met evengoed treurigwekkende teksten, een stilte, een moment van slechts 2 of 3 minuten, wie zal me dat kunnen navertellen.
Een zang van stil. Hoog kwelend, maar de rest was stil
Een Boem, een klaar, we hadden ’t samen meegemaakt & m’n collega’s, hoe lief ook, hadden geen recht meer om mij ook maar iets te verwijten.
Hoewel ik ’t de volgende dag vroeg al was vergeten.

Een omhelzing voor hun evengoed vanuit Zijperspace.