epiloog, als je dat zo mag noemen

M’n moeder is vanavond hier in ieder geval langs geweest. Vlak voor 12-en stond er ‘Mam’ naast ‘Corné’, op ‘t rijtje van aanwezige gasten op m’n blog. Ze leest bijna elke dag wat ik geschreven heb. Maar ik denk dat m’n produktiviteit zelfs voor een moeder te veel is. Ik kan niet van m’n moeder, laat staan van de andere lezers, verwachten dat ze alle voorgaande 6 ‘fases’ met begeleidende ‘intermezzo’s’ leest.

‘t Lijkt me vermoeiend zo’n overdosis tekst te moeten lezen. & Zeker voor m’n moeder, die op ‘t punt staat naar bed te gaan rond dat tijdstip. Ik bied ervoor m’n excuses aan, maar weet dat ik niet anders kan op dit moment.
Geschreven dient er te worden, alles wat ik voel moet er uit. Ik moet zo snel mogelijk de verloren jaren inhalen. Waaronder de jaren van m’n vader.

De jaren dat ik wandelingen met ‘m maakte door ‘t Zwanenwater. Dat-ie me vertelde hoe de plantjes werden genoemd. De jaren dat ik gek was & ik niks van ‘m merkte. ‘t Moment dat we ‘t samen lieten sneeuwen. De keren dat-ie weer in een nieuw huis m’n behang stond te plakken.

Ik hoop dat m’n moeder lekker slaapt op dit moment.

Maar we weten beter in Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *