fietsenstalling

Marc & ik namen de trein, zodat we onze fietsen mee konden nemen. Ervanuit gaande dat we ze zouden gebruiken in Vielsalm, waar we met de gehele familie een weekend in een appartement zouden verblijven.

We namen vanaf ‘t station de verkeerde weg omhoog. Behoorlijk vermoeiend, in de Ardennen, staand de pedalen trappend voor een 5-tal minuten, de bovenkant van ‘t dorp bereiken. & Er dan pas achter komen dat ‘t een andere straat had moeten zijn.
We moesten nogmaals de routebeschrijving bestuderen, op een a-4tje afgedrukt, met zeer summier een plattegrondje er op afgebeeld. Fiets ff aan de kant gezet, want dan konden we met z’n 2-en tegelijk kijken.

We hadden al eerder enige verklaring van ‘t plattegrondje gevraagd aan een wat oudere man, schoffelend in z’n tuin, maar zijn waals was ongrijpbaar.
Nu maar vragen aan de dame die ‘t huis uit kwam lopen waar wij onze fietsen tegen hadden geparkeerd.

Of we zo snel mogelijk wilden zorgen dat die fietsen niet meer tegen haar muur aanleunden. Anders zou ze haar man er wel ff bijhalen.
Tuurlijk, mevrouw, we begrijpen ‘t volkomen. Maar kunt u ons ook vertellen welke weg we moeten nemen om op dit adres te arriveren?
Wegwezen, moesten we, want haar muur was net van de week geverfd & ze zou haar man erbij halen.

Ik kwam afgelopen week op gegeven moment de fietsenflatstalling bij ‘t Centraal Station uitlopen. Mooi weer, lekkere zon, heldere lucht: perfekt foto-weer, leken een 5-tal toeristen te denken. Erg internationaal gezelschap bevond zich daar, zeer onder de indruk van ons wielerpark, of in ieder geval de mogelijkheid de 2-wielers bij ‘t station te stallen. Omstebeurt gingen ze ervoor staan, of knielen, om alle overbezette fietsenstallingen met ‘t geheel aan fietsen zo mooi mogelijk op de plaat te zetten.

Ik snapte ‘t 1st niet. Keek meermalen achterom om te kijken wat er nou voor bijzonders in de lucht hing, of dat die lucht misschien een zeer speciale sfeer uitstraalde vandaag. Of was er iets gebeurd even verderop? 5 Fotograferende toeristen zullen toch wel iets zeer bijzonders moeten zien, willen ze ‘t geduld opbrengen aan de zijkant van ‘t station er minutenlang met fototoestel die kant op te staren.
Ik werd mij niets anders gewaar dan gestalde fietsen.
Maar de fotograferende mensen keken er zeer voldaan naar. Olijk gezicht, leken ze te denken. & Ze namen nog maar een foto.

Parkeren is iets vanzelfsprekends in Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *