‘t Blijft fascineren. Waarschijnlijk vooral omdat ik er geen deel van uitmaak, maar wel op de 1e rij zit bij ‘t aanschouwen van hun dagelijkse gedragingen.
Hoe ze geheimzinnig met iemand oplopen, ‘m plots een hand geven, weer omdraaien, & op de terugweg te ongeduldig & wantrouwend zijn om niet naar de binnengehaalde buit te kijken.
Of hoe ze naar elkaar lopen te schreeuwen, omdat 1 van hen blijkbaar zich bedrogen velt, waardoor geen enkele toerist meer aan de overkant van de straat durft te lopen & soms een enkele fiets ‘t moet bekopen.
Of wat de gradatie van verslaving/aftakeling is, af te lezen aan de ingevallen wangen, dofffe uitpuilende ogen, gekromde schouders, ongeschoren wangen, nerveus spiedende blikkken.

Ik maak er geen deel van uit, zie ze slechts voorbijschuiven, of een enkele keer bij mij naar binnen wippen op ‘t moment dat ze behoefte aan bier of een kleinere munteenheid hebben, voor ‘t betalen van hun dope.
Ik weet dus nooit precies wat er aan de hand is; weet ook niet wie wat gebruikt.
Hoewel er veel valt af te lezen aan opgezwollen handen, onrustige ogen, sterk wisselende stemmingen, schuchterheid dan wel overdreven openheid.

Naarmate ik meer over ‘t hoe & waarom van hun gedrag te weten ben gekomen, doordat ik ze een paar dagen per week meemaak, ben ik ook meer sympathie voor enkelen gaan voelen. Lang niet allen, want er blijven hufters tussen zitten. Maar ook verhalen van hufters zijn interessant.

Dus blijf ik gadeslaan, observeren.
Vandaag valt er echter niet zoveel te observeren, naar alle waarschijnlijkheid. Men is begonnen aan ‘t schoonvegen van de Albert Heijn; letterlijk & figuurlijk.

Verwijderd, want ‘t straatbeeld mogelijk ontsierend tijdens huwelijk: posters van komende evenementen, graffitti, zwerfvuil, daklozen, junks, pillenslikkers & alcoholisten.

Er gaat een saaie tijd aanbreken in Zijperspace.