Druk bezig de tafels te ontdoen van glazen, asbakken te verzamelen, kortom: de tafels in de kelder volledig te ontruimen, zodat de mensen als snel de lol zal vergaan er nog lang te blijven rondhangen, word ik plots op m’n schouder getikt.
De dame die ik de hele avond al in de gaten had gehouden. In ‘t groepje van vaste klanten vormde zij ‘t ongrijpbare, onbekende gezicht. & Als dat gezicht eigendom is van een vrouw, trekt dat als vanzelfsprekend m’n aandacht.

Ik kon al vroeg knipogen. Als klein kind ben je druk doende dat zo snel mogelijk onder de knie te krijgen, liefst dat truukje met beide ogen onder de knie te krijgen. Daarbij moet je je vooral afzetten tegen de slappelingen die beide oogleden tegelijk bewegen bij hun wanhopige tot mislukking gedoemde pogingen.

‘Jij werkte hier 3½ jaar geleden toch ook al?’ vraagt de dame.
Ojé, ik word herkend, dus moet ik terug herkennen, is mijn gedachte.
‘Nou, ik werk hier al veel langer.’

Ik kon ‘t al snel met beide ogen. Desnoods achter elkaar afgewisseld, in eigen tempo, subtiel, vet, traag, maar ook onopvallend. Maar wat ik zeg: ik kan knipogen met beide ogen, waarbij de rechter toch altijd wat soepeler dichtvalt dan de linker.

‘Ik heb toendertijd wel vaker met je gepraat,’ zegt de dame.
‘Oja? Verdomme, dat geheugen van me ook. Je meent ‘t toch echt?’
‘Ja, echt. Op ‘t terras. Maar ben hier al jaren niet meer geweest.’
‘Was dat dan in m’n vrije tijd?’
‘Nee, terwijl je aan ‘t werk was, kwam je een praatje maken.’
‘Ik irriteer me rot aan m’n geheugen.’

In films & op tv werden knipogen vaak gebruikt. Dat diende dan als een soort handleiding voor de opgroeiende jeugd mbt waar & wanneer de knipoog gehanteerd kon worden. Over ‘t algemeen was dat in de situatie waarbij vrouwelijk gezelschap aanwezig was. Voor mannen diende die knipoog-handleiding dan.
Maar wáár waren die vrouwen toch die daar positief op reageerden?
De knipoog kon beter afgeschaft worden, was al snel mijn conclusie.

‘Dat komt vast door ‘t bier.’
‘Da’s inherent aan ‘t vak.’
& Ze blijft me nog steeds lieflachend aankijken.
‘Nu ga je natuurlijk weer vaker komen, toch?’ durf ik ‘r te vragen.
‘Ja, afschuwelijk toch, dat ik 3 jaar niet geweest ben.’

Op gegeven moment kwam ik er achter dat m’n oudste broer wel knipogen gebruikte. Niet een knipoog gericht op vrouwen. Meer een knipoog om te melden dat alles goed was. Dat je gerust kon zijn.
Dat ik weer naar bed kon gaan, ook al had ik koorts (knipoog).
Goh, wat stelde me dat gerust. Ik kon gaan slapen.

‘Ik wil nou wel weten hoe jij dan heet, zodat ik dat in ieder geval niet kan vergeten.’
‘Imanda. & Ik weet jouw naam ook helemaal niet.’
‘Nee? Iedereen weet m’n naam hier.’
Dat soort dingen dient men niet te overtuigd te zeggen, dus al snel voeg ik er aan toe: ‘Ton.’
En: ‘Jemig, wat een rotnaam heb jij om te onthouden. Dat zal de volgende keer alleen maar m’n gebrekkig geheugen bevestigen.’

Bij gedagzeggen heb ik op bepaalde wijze benadrukt dat ik ‘r naam niet zo snel zal vergeten.

Zodat we gerustgesteld kunnen gaan slapen in Zijperspace.