geluid

Niets komt m’n wereld van officiëel 45 m² in. Behalve misschien die enkele nachttrein die verschrikkelijk veel goederen vervoert naar ik weet niet waar. Die dendert dan net ff te hard om mijn isolement van geluid te handhaven.
Soms, maar dat is vooral als ik reeds m’n slaapkamer heb ontsloten, vlak voor m’n gang naar bed, hoor ik nog wat late nachtbrakers of een enkele auto op weg naar vroege dienst. Voor die tijd lukt ‘t ze met geen mogelijkheid mijn hol van meters diep met hun geluid van passeren te bereiken.

Ik zit hier opgesloten als in een geluidscocon, met m’n huis aan de voorkant 3 keer vergrendeld & een dubbele beglazing. Achter is minder noodzakelijk, vanwege slechts dat treinverkeer. Bovendien kan de monotonie mij niet deren.

Daarnet werd ik mij daardoor plots bewust van de enkele geluiden die mijn oorschelpen bereiken: de tv, beeld reeds een uur op blauw, zendt een hoge frequentie van ruis uit; de kachel slaakt een immerdurende zucht van vlammenproduktie; de comp koelt z’n centrum van niet-aflatend gepeins dmv een ronkende ventilator; de stereo zendt zachte geluiden van vervreemd radio-ontvangst uit, een kronkel in z’n ontvangstmogelijkheden.

& ‘t Toetsenbord typt ongestoord geluidelijk m’n gedachten.

De rest is verstild in Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *