Ondanks de nimmer aflatende angst niets meer te kunnen schrijven, geen onderwerp meer te hebben, de angst voor een writers-block, heb ik toch continu de drang om verder te gaan. Elke keer dient zich weer een onderwerp aan, die ik de laatste tijd gemakshalve, of beter: ter verdere ontwikkeling ervan, laat doorstoven in m’n hoofd. Er zijn toch vooralsnog onderwerpen zat.
Ik zou ‘t echter wel wat vaker moeten doen: m’n mond houden, m’n impulsiviteit ietwat aan banden leggen.
Misschien bereik ik dan ooit de essentie van Zijperspace, of iets wat daar op lijkt.