Door de warmte komt Wieger, barman van m’n stamkroeg, tijdens z’n fietstocht door de buitenlucht, ff aanwaaien op m’n werk. Een praatje maken in de deuropening, terwijl af & toe de klanten langs ons naar binnen schuiven.
We zijn ‘t er over eens dat ‘t heerlijk weer is. ‘Ik moet straks een terrasje vinden in de zon,’ vindt Wieger, ”t is zonde om m’n vrije dag zonder voorbij te laten gaan.’
Ik kan ‘m geen ongelijk geven, maar betreur ‘t dat ik tot 7 uur opgesloten zit door werk. Morgen kan ik echter bij hem een biertje gaan halen, in mijn vrije tijd; ik kan ‘m de opmerking dus niet kwalijk nemen.

‘Van dit weer krijg ik zin om op vakantie te gaan. Net als ‘t een beetje warmer wordt, wil ik weg. De meeste mensen schijnen dat juist te hebben als ‘t weer minder is. Die krijgen vakantie-kriebels als ‘t guur & koud is. Dat heb ik niet. Geef mij maar vakantie als ‘t weer opperbest is, dan heb ik er de meeste zin in.’

Ik heb zin om te reageren. Te vertellen hoe ‘t bij mij zit. Wanneer ik zin heb om op vakantie te gaan. Welk weertype mij de kriebels voor verweggistan geeft.
Ik weet ‘t echter niet te bedenken. Ik weet wel dat ik zin heb om weg te gaan, ff de deur uit, weg van werk, maar of dat gevoel met deze temperatuur nou sterker is dan afgelopen winter?

Eindelijk thuis vat ik meteen de kwast om in ‘t laatste beetje daglicht in m’n tuin nog wat planken te kunnen verfen. Een geluk dat zo vroeg in de zomertijd de temperatuur dermate aangenaam is, & de hemel zo wolkenloos, dat ik toch zeker nog een uur daarmee aan de gang kan. Alle planken krijgen zodoende nog een 2e laag voordat ik de verfsessie moet gaan afsluiten.

Ik ruim de verfspullen op. Zet de roller & ‘t bakje in ‘t water. Druk ‘t deksel van de verfpot stevig toe. Was m’n handen. Schrob de verf ervan af. Schuif de tuinstoelen weer op hun plaats.

& Plots ruik ik.
Ik ruik m’n vakantie in Engeland.
M’n rugzak. M’n wandelschoenen. Paden tussen overhangende bomen. Vogels met vergeten geluiden. Campinggras. Pubs in ‘t middaguur. Pocketboekje dat met moeite geopend wordt.
Opeens zit dat alles tegelijk in m’n neus door 1 moment van vooroverbuigen.

We hadden bijna Zijperspace voortijdig verlaten.