hmmm

Gran is van oorsprong engels, woont al een aantal jaren in Amsterdam, maar verafschuwt om 1 of andere reden z’n vaderland. Dus weigert-ie engels te spreken. Alle gesprekken met hem vinden in ‘t nederlands plaats.
Dat nederlands gaat redelijk vloeiend, met behoorlijk wat subtiliteiten verwerkt in z’n woordgebruik. ‘t Nadeel is alleen dat ‘redelijk’, want tijdens ‘t praten klinken er vaak hmmm-s tussen de woorden in, alsof ‘t een fraktie van een sekonde duurt voor-ie ‘t juiste woord gevonden heeft.
‘Hmmm-mag ik nog een hmmmm Natte?’ klinkt ‘t dan.

‘t Maakt ‘t niet aantrekkelijker met ‘m een gesprek aan te gaan, vooral omdat ‘t gepaard gaat met slechts een beperkt scala aan onderwerpen die hij aan kan dragen. Maar op een gegeven moment lukt wegduiken niet meer als je in je vrije tijd op je werkplek een biertje staat te drinken.

‘Hoe gaat ‘t ermee, Ton?’ (ik laat de hmmm’s weg, die moet men er zelf maar bijdenken).
‘Lekker, maar rustig.’ Een juist antwoord voor iemand die op dezelfde plek anders 1 & al beweeglijkheid is.
‘Haha; je kan ook zeggen: lekker & rustig. Of: lekker, dus rustig.’

Van die subtiliteitjes, dat ik ‘t bijna leuk ga vinden met ‘m te praten. Daar hoef ik me vanaf dat moment niet meer ongerust over te maken, want Gran is degene die ‘t woord voert.

‘Ik ben blij dat je niet zegt dat ‘t uitstekend met je gaat. Ik vroeg een tijd geleden ook aan Ronald hoe ‘t met ‘m ging. Hij keek ijzig & zei: “Uitstekend.”‘
Gran kijkt schuin naar boven & laat z’n blik in overpeinzing op de rouwkaart vallen, die ik op de deurpost heb geplakt.

Ik hoor ‘t niet, maar voel ‘m denken: ‘Hmmmm.’

Zoekend naar woorden in Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *