Zij zei dat ze zich niet lekker voelde & naar huis ging.
Ik vroeg of zij dan ook last had van haar maag.
Zij zei ‘Jap’, wat ‘Yep’ in mijn taal betekent & vaak op een andere manier geschreven wordt omdat haar vingers te snel zijn. ‘Yep’ gaat daarentegen bij mij nooit fout omdat mijn telefoon nog niet zoveel woorden in z’n vocabulaire heeft die met een ‘y’ beginnen. & De ingebouwde suggestie-mode werkt nog altijd uitstekend. Mijn vingers gaan echter langzaam in dit geval. Maar je zou eens moeten zien hoe mijn vingers, met z’n 10-en, over een normaal toetsenbord vliegen.

Toen schreef ik dat ok ‘t ook heb.
Waarna ik al snel de zin er op liet volgen dat ok ik is: ‘Ok is ik.’
Ik hou van dat soort zinnen. Ze corrigeren ‘t voorgaande & geven tegelijkertijd een andere betekenis aan ‘t geheel. Want vanaf dat zinnetje zou ik met opgeheven hoofd de wereld tegemoet treden, ging er door me heen.

‘Beetje heet gevoel in de buik,’ zei de 1.
‘Darmen kramp,’ reageerde de ander.
‘Hep,’ zei iemand, waarvan wij beiden meteen de betekenis begrepen.

Buikgriepje? Iets verkeerds gegeten?
Soep?
Rijst?
Lijkt me sterk.
Kaas?
Is niet ontdooid geweest. Maar dat sloeg waarschijnlijk op ‘t vraagteken ervoor, want vervolgens volgde ‘Nope’. & Wat heb je tenslotte aan bevroren kaas?

Plots geen vraagteken in de opmerking: ‘Vlees in soep’.
Oei, die was bij de slager op de grond gevallen. & Wij hadden geruststellend gekeken dat we ons daar niets van aan zouden trekken.
Maar nu gingen er plots hordes bacteriën, virussen & andersoortige ziektekiemen aan onze verbeelding voorbij.
‘Maar die heeft gekookt,’ kwam al snel een relativerende opmerking om ons beiden gerust te stellen.

Toen stuurde 1 van ons een berichtje met ‘t woord ‘humus’ er in. Eigenlijk was dat ‘t enige woord, maar tegelijkertijd werd dit woord binnenshoofds als vanzelf ontleed in tahin, olie, kruiden, bonen & venkel & schoot me te binnen dat ik nog geen ziekteberichten had gehoord van ‘t rijtje afnemers van 6 personen lang.

Toch liet ik ‘t laatste restje staan. Ik, met ‘t darmenstelsel dat steeds maar weer wordt geteisterd door voedsel dat zijn lactose-intolerantie & waarschijnlijke fructosemalabsorptie (zeg die 2 woorden maar eens vloeiend achter elkaar tegen een zorgverlener, als je zelf nog maar net van ‘t bestaan ervan op de hoogte bent gebracht) niet welkom wilde heten & zich daardoor telkens weer kenbaar moesten maken, vaak in de vorm van een algehele revolte tegen de zogenaamd heerser van onderhevig lichaam.
& Zij, die ‘t buitenland met de daarmee gepaard gaande exotische eetgewoontes meermaals heeft overleeft, ja zij, die gewoon door blijft werken als ‘t bij haar van binnen in opstand is, zíj heeft ‘t verheerlijkt met kaas & komkommer & wat dies meer om er in te dopen aanwezig was voor mijn neus gisterenavond opgepeuzeld.
Ik besloot terstond vandaag nieuwe te gaan maken.

Hiertoe gebruikte ik:
 – 300 gr Calypso bonen (voor ‘t weken & koken)
 – blaadjes van 15 takjes platte peterselie
 – blaadjes van 3 takjes verse oregano
 – ½e rode peper
 – sap van 3 limoenen
 – 10 zongedroogde tomaten op olie
 – 2 gerookte knoflooktenen
 – 6 el tahin
 – 5 el griekse olijfolie
 – peper & zeezout

Ik weet zeker dat ‘t na vandaag nog wel 4 dagen houdbaar is.