Ik lees dat de vrouw in kwestie, ‘t blijkt een vrouw begreep ik uit een andere post van haar, niet van roze eten houdt.
‘Ik hou niet van roze eten,’ schrijft ze op haar blog.
‘Roze eten is niet lekker.’
‘Als m’n maaltijd roze is, staat ‘t me tegen.’
& Zo kwebbelt ‘t nog een paar regels door.

Niets ergs mee. Had ik maar niet door moeten gaan met lezen als ‘t me wel irriteert.
‘t Vervelende is echter wel dat ‘t lijkt alsof ‘t me beïnvloedt. Ik bedenk me dat je toch niet perse rode bieten hoeft te gebruiken. Dan wordt ‘t ook niet roze.
& Ik weet wel een plekje waar je onrode bieten krijgen kunt. Dat weet ik in ieder geval bijna zeker.
Maar ik ga natuurlijk niet zeggen dat ik bang ben voor roze.

Ik kan me de strijd in bed nog herinneren, de strijd met mezelf, dat ik lag te piekeren over ‘t feit of ik misschien wel homo was.
Ik wist nog niets van seks. Nietsniemandal had me op enige seksuele manier aangeraakt, bekoord of verleid, maar de vraag of ik wellicht homo was, speelde me evengoed parten.

Achteraf kan ik wel zeggen dat de meest essentiële gedachten bij mij de revue hebben gepasseerd terwijl ik in bed lag. Die gedachten van weleer komen in ‘t dagelijks leven in de vorm van conversatie, levensovertuiging of als simpelweg aardigheidje ‘t vaakst opnieuw tevoorschijn.
Als voorbeelden zijn daar te noemen ‘t feit dat ik al vrij vroeg in m’n jeugd wist dat ik op de 100e dag van ‘t jaar jarig was, dat ik weet dat er een regelmatigheid schuilt achter de kwadraten van getallen eindigend op een 5 & daardoor makkelijk te berekenen zijn, dat m’n 15.000e verdagdag op 5-5-5 zou vallen en dat ik voor mensen van ‘tzelfde geslacht geen seksuele belangstelling kan opbrengen.
Maar bij dat laatste moest ik 1st wel door een schaamtetunnel van ongekende lengte, waarbij de wanden behangen waren met mededelingen in groot & schreeuwend lettertype verkondigend dat ik m’n geaardheid uit angst voor ‘t onbekende verloochende.
Ook dat gebeurde ‘s nachts. Piekerend.

Goed, een mens groeit over van alles heen. Ook z’n grootste angsten.
Durf echter maar ‘ns te bekennen dat je vroeger vreesde dat je stiekem toch homo was.
Deze geheel gekunstelde bekentenis dient slechts om er open voor uit te komen dat ik toch wél gele bieten heb gebruikt & dat ‘t mede te maken heeft met ‘t feit dat ik die vrouw, hierboven reeds naar verwezen, dwars wil zitten daar zij uiteindelijk voor roze heeft gekozen.
Buiten dat, een oude volkswijsheid van nog niet zo lang geleden (maar hopeloos uit de mode), luidt nog altijd: geel is de nieuwe pink.

Inhoud:
 – 1400 gr zelf gekookte kikkererwten
 – 1070 gr gele biet
 – 6 tl komijnpoeder
 – 300 gr tahin
 – 7 knoflooktenen
 – sap van 7 limoenen
 – 1 witte ui
 – 200 gr walnoten
 – 4 el honing
 – 3 rode pepers
 – 7 el olijfolie
 – peper
 – zeezout

‘t Geheel leverde 20 bakjes humus op, van ieder ong 175 gr. Tht 2e Paasdag 1 april 2013.