Voor ze voor 11 weken vertrok vertelde ze me dat ik me in haar afwezigheid maar moest overgeven aan m’n autistische hobby’s.
Nou ja, in andere woorden en wellicht met een andere strekking & zeer zeker op een andere toon, maar ik wist van tevoren al dat ik voor dat gedrag toestemming zou krijgen & was er daarom alvast maar mee begonnen. Zodat ik haar de 1e resultaten kon laten zien. Dat ze dat nog net kon meemaken.
Vol trots toonde ik haar de vracht bonen die via internet tot mij gekomen was. Ik mocht haar, in al m’n enthousiasme, vertellen wat ik allemaal voor soorten & maten bij een bonenwebwinkel op de kop had getikt, ook al stond haar hoofd op dat moment veel meer naar de aanstaande vlucht richting andere kant van de wereld (ik krijg zojuist een laatste mailtje van haar binnen, vlak voordat ze haar verblijf aldaar wifi-loos gaat voortzetten, dat ze zich afvraagt of er wel bonen te verkrijgen zijn op dat continent; zal ze toch niet een bier-t-shirt voor me meenemen als souvenir?).

Ik verzorg haar katten & struin in de vrije tijd die ik nu niet meer hoef te besteden aan het heen & weer fietsen tussen onze beider appartementen over ‘t internet naar nog meer soorten & grotere hoeveelheden.
Zoekmachines, websites van delicatessenzaken, fora’s, kookblogs & soms een pdf-je.
Wat betreft die deli’s: ik stelde me op een gegeven  moment de kaart van Europa voor, tikte land voor land een zoekformule in eindigend op Amsterdam & nav de resultaten stapte ik op de fiets. Meestal bleek het internet een reservaat van lang geleden opgedoekte Oost-Europese supermarkten & assortimenten te bevatten van met hun tijd meegaande Zuid-Europese specialiteitenzaken die 5 jaar geleden te horen hadden gekregen dat ze online hun waren aan moesten bieden. In de winkels zelf geen spoor van gedroogde flageoletten, borlotti’s of enig ander soort.
Meer inventiviteit was nodig om mijn pas ontstane bezetenheid te kunnen botvieren.

Uiteindelijk vond ik de veilingsites. Dat ik daar niet eerder op gekomen was. Menig zakcentje, vakantietoeslag of andere financiële meevaller was bij een vorige bevlogenheid daar aan stukgemaakt.
Ik typte ‘bonen’ & vond de Hardschillige Strogele boon. Van Groningse afkomst.
Gelijk de Drentse, Friese, Wieringer en Noord-Hollandse variëteiten ingevoerd, maar blijkbaar was het seizoen in die streken al iets eerder afgelopen.
Goed, een mailtje richting aanbieder van de Hardschillige Strogele zou geen kwaad kunnen. Ik wilde wel eens weten of ik, als ik ‘t dan toch zo graag wilde hebben, ‘t écht perse moest komen ophalen.
Nee hoor, was ‘t antwoord, voor 6,50 verzendkosten wilde hij ‘t me heus wel toesturen. Als ik de volledige 10 kilo die hij nog overhad van hem over wilde nemen zou hij me zelfs de verzendkosten niet rekenen.
Hij was wel verrast, vertelde hij me verder in zijn reactie: ik zou wel een heel groot liefhebber van de Hardschillige Strogele zijn en ‘t node gemist hebben daar in de Randstad dat ik zo’n enthousiast mailtje gestuurd had.
Ik kon ‘t niet laten uit te leggen dat ik elke keer volgens een ander recept voor vrienden, kennissen & collega’s humus maakte. Elke keer ook een andere boon, schreef ik. & Omdat ik niet alleen kikkererwten gebruikte maar ook andere peulvruchten, mocht het natuurlijk eigenlijk geen hummus heten…
O nee, dat schreef ik hem toch maar niet. Onnodig ingewikkeld.

Twee dagen later kreeg ik m’n Groninger Hardschillige Strogele bonen binnen. Daar moest ik maar iets mee doen, met die 9,6 kilo (het gewicht van de verpakking dwong de man toch nog een onsje of wat voor eigen gebruik te houden). Ik liet 5 ons een nachtje in het vocht staan & terwijl code rood over Nederland waarde & de supermarkt daardoor wel heel erg ver weg leek, ging ik aan de slag met de spullen die ik verder nog in huis had liggen.

Naast de geweekte & gekookte bonen werden de volgende spullen met de staafmixer tot hummus vermalen:

 – 8 stelen gesmoorde bleekselderij (in kleine stukjes gesneden)
 – 5 tenen gerookte knoflook (meegesmoord)
 – 1½e rode peper (ook meegesmoord)
 – sap van 3 limoenen
 – een boel platte peterselie
 – 5 el tahin
 – 2 el olijfolie
 – peper
 – zeezout

Deze post is speciaal geschreven voor ‘t blog van de Bruine Bonen Bende. Zie alhier.