Boeken lezen tijdens de tocht naar school was ‘t summum, vond ik zelf.

Totaal verslaafd aan literatuur moest er altijd een boek op zak zijn. & Als er gebrek aan snel vervoer was, moest ik daar juist van profiteren door onderweg te lezen. Zeer moeilijk, een vak apart, want tijdens de wandeling richting les probeerde ik bovendien zoveel mogelijk de weg af te snijden; dat bespaarde tijd & daardoor kwam ik misschien toch niet te laat.

Dus tussen de regels door werd er sluiks naar voor, naar achter, naar links & naar rechts gekeken. Maar slechts sluiks, want niks mocht de aandacht van de literatuur te veel afleiden.
& ‘t Moest vooral een dun boekje zijn, wat makkelijk om te buigen was in ‘t midden, zodat ik snel m’n aandacht kon wenden, zonder de juiste regel uit ‘t oog te verliezen.

‘t Ene moment zat ik in de werkelijke wereld van verkeer & de weg naar school; ‘t andere was ik werelden aan ‘t beleven die anderen speciaal voor mij gecreëerd hadden. Onderweg naar school, de wereld van ouder & bewust worden, van verantwoordelijkheid voor later. Regel voor regel, soms woord voor woord, zoog ik ‘t boek leeg.
Terecht, want daar was de literatuur voor gemaakt.

& Daar vond Zijperspace z’n aanvang.