Rond dit tijdstip van de zaterdag was ik wekelijks werkzaam in de Centrale Openbare Bibliotheek Den Helder. 14 Jaar lang was ik de vaste zaterdagse medewerker, die maar wat graag die 3½ uur per week daar aanwezig was, vanwege de ruimschootse beloning. Zelfs toen ik reeds in Amsterdam woonde was ‘t financieel aantrekkelijk genoeg om ‘t baantje aan te houden. Bovendien vlogen de 3 uur openingstijd voorbij, waardoor ‘t me niet snel verveelde.

Een grote hekel had ik aan de dames die zich tot levensdoel hadden gesteld alle streekromans minstens 13 keer te lezen in hun leven & daarvoor de bibliotheek als handig hulpmiddel hierin hadden gevonden. De streekromans zaten ongesorteerd in rieten manden, zodat men er gemakkelijk bij kon & ‘t tevens gemakkelijk op te ruimen viel. & Toch wisten de dames er elke zaterdag een paar keer een puinhoop van te maken. De aversie tegen deze lezersgroep kon ik gelukkig kwijt bij m’n collega’s dmv een personeelslogboek.

Ik krijg een hekel aan streekromannen en streekrovrouwen. De één is altijd een puinhoop en de ander maakt er altijd een puinhoop van.

Buiten de inname & uitlening van de boeken & ‘t opruimen van de romans (& toen er een fonotheek aan toegevoegd werd: ‘t verzorgen van de muziek) was mij de zeer belangrijke taak toebedeeld de klanten bij sluitingstijd via de microfoon te sommeren ‘t pand te verlaten.

Dames & Heren, jongens & meisjes, de bibliotheek gaat sluiten. Wilt u uw boeken & andere materialen laten registreren?

Ik denk dat ik dit zinnetje ongeveer 10 jaar lang wekelijks heb laten weerklinken. Hannie, m’n vaste zaterdag-collega, verzuchtte meermaals dat ik zo’n mooie donkerbruine stem had & dat ‘t haar weer de rillingen had gegeven terwijl ze de studieboeken aan ‘t opruimen was. Een genoeglijk compliment om dat als jongeman van in de 20 te mogen horen van een dame op middelbare leeftijd, die precies je type niet is.
Slechts 2 maal heb ik een ander zinnetje ten gehore gebracht. 1Maal heeft een collega ‘t geheel in Sinterklaasrijm verpakt, omdat Sint onderweg was te arriveren in Den Helder. De 2e maal was ‘t moment dat ik voor ‘t laatst m’n stem mocht laten weergalmen tussen de boekenkasten. De laatste zaterdag van mijn arbeidzaam leven in de OB Den Helder.

Dames & Heren, jongens & meisjes,
Met pijn in ‘t hart & bedroefde ziel, moet ik u voor het laatst meedelen dat de bibliotheek spoedig gaat sluiten. Mag ik u daarom verzoeken het pand gestaag te verlaten en in het vervolg mijn achterblijvende collega’s net zo te gehoorzamen als dat u mij gedaan heeft na deze mededeling.
Rest mij nog alle mensen die niet in de streekromanbakken hebben zitten knoeien een prettig weekend te wensen.

Streekromans komen er in Zijperspace niet in.