De vraag van Christien klonk weer alsof ‘t er plots uitfloepte. Een gedachte die haar te binnen schoot & de weg naar haar mond had gevonden voordat tegenargumenten zich hadden kunnen vormen om ‘t vooral niet te zeggen.
Haar gezicht was de verrader. & De manier waarop de woorden uit haar mond stroomden. Met lichte hortjes & stootjes om aan te geven dat de zin in haar hoofd nog niet tot volledige wasdom was gegroeid. Korte storingen van naar lucht happen om ‘t volgende woord achter in de keel te laten ontstaan.

‘Jij had ‘t toch ook aan je schildklier?’

Ook.

‘Nou, ik ben er aan geholpen,’ antwoordde ik, ‘maar nu is-ie te langzaam.’
Dingen die al zo vaak uitgelegd zijn, dat er een formule is ontstaan die kort & bondig alle ins & outs belicht. Of in ieder geval een soortement introductie op de materie geeft, waarbij de luisteraar kan kiezen om dmv een vervolgvraag meer informatie te verkrijgen.
Dat laatste hoop ik dan altijd maar. Ik wil graag dat mensen begrijpen hoe ik me zou kunnen voelen. Ik wil een toelichting geven, mezelf verantwoorden, mythes uit de weg ruimen, me niet meer schuldig voelen, aandacht krijgen.
Ook dat.

‘Ja, ik dus ook,’ zei Christien.
Ook.

Ik wil er niet over praten. Ik wil er wel over praten.
Als ik ‘t er over heb, krijg ik wellicht meer overzicht, zo denkt m’n mond.
Mensen die van niets weten, wat is een schildklier, waar zit die, wat voor hormonen maakt-ie aan, hoezo te snel, hoezo te langzaam, waarom ben je moe & misselijk, daar kan ik uren tegen praten zonder ‘t gevoel te hebben dat er iets blijft hangen.

Je voelt je schuldig dat je jezelf zo hebt laten kennen.

‘Ben je vaak moe?’ vroeg ik Christien.

‘Ja,’ zei ze met dat onnozel eerlijke gezicht van haar.
Ze keek alsof ze alweer te veel heeft gezegd. Dat ‘ja’ was er opnieuw zo makkelijk uit gekomen, leek ze nu te denken.
Maar gelijk een glimlachje omdat ze herkend werd.

”t Is 4 weken geleden bij me geconstateerd.’
‘Dus thyrax?’ vroeg ik als understatement.
‘Ja, thyrax,’ antwoordde ze, als vanzelfsprekend. ‘Ik moet nog ingesteld worden.’

Ingesteld. Ik was blij dat ze ‘t zei. Ingesteld.
We waren gelijke geesten, wist ik nu zeker.

‘Oh, ‘t komt wel goed,’ zei ik 5 minuten later tegen haar.

Soms voelt alles zo vertrouwd in Zijperspace.