Met een pluisje van een wilg als godsteken van zijn voortbestaan in een volgende telg van de stamboom hangt hij aan ‘t uiteinde van een blad (wat droegen onze bijna voorwereldlijke voorouders ooit om hun schaamte voor de daad te verbergen tenslotte) verlangend uit te kijken waar hij zijn zaadje kan dumpen, want seks is lekker, hoewel ik dat van huis uit nooit heb mogen verkondigen, maar ‘t bijbels (RK) jargon wel ten overvloede mocht bezigen, ter meerdere glorie van weet ik niet meer wat: ‘t ging tenslotte over mij aan ‘t eind.

Je neemt een pluisje, zet er een beest bij & ‘t eindigt in ‘t eens beleden geloof in Zijperspace.
(Foto [in betere kwaliteit, want rottig kopiëren als je je eigen foto’s ergens anders wil plaatsen & ‘t je onmogelijk wordt gemaakt door FB] & tekst eerder geplaatst op Instagram)